• Wykład kursowy (zajęcia zespołowe mające na celu poszerzenie wiedzy ogólnej na temat litografii i ukazujący możliwości wykorzystania tej techniki podczas zajęć w innych pracowniach).
• Prezentacja (zajęcia zespołowe przybliżające problematykę związaną z przedmiotem oraz pokazujące studentom ewolucję litografii na przestrzeni lat – także w odniesieniu do aspektów kulturowych).
• Dialog i dyskusja dydaktyczna – konwersatorium (indywidualny i zbiorowy zespół zajęć wykonywanych w pracowni oraz w formie online).
• Ćwiczenia warsztatowe (zajęcia zespołowe i indywidualne ćwiczące umiejętność świadomego posługiwania się warsztatem graficznym w obrębie litografii – w formie online przygotowanie projektów do realizacji graficznej za pomocą risografu).
• Ćwiczenia kreacyjne (zajęcia zespołowe i indywidualne ćwiczące umiejętności niezbędne do świadomej realizacji własnych działań artystycznych – w formie online przygotowanie projektu zespołowego w formie zina).
• Projekt indywidualny (realizacja cyklu zadań indywidualnych połączonych z publicznym pokazem).
• Seminarium niższe (zajęcia indywidualne przygotowujące studenta do publicznej prezentacji własnej twórczości w obrębie specjalizacji podczas absolutorium).
  E-learning (zajęcia realizowane z wykorzystaniem internetu).

Zdany egzamin wstępny, znajomość podstaw grafiki warsztatowej oraz rysunku, umiejętność obsługi programów graficznych w stopniu umożliwiającym realizację zadań.

Podstawową formą zajęć są ćwiczenia realizowane przez studenta w ciągu roku akademickiego poprzedzone wprowadzeniem w formie wykładów z technik graficznych (z naciskiem na techniki druku płaskiego – litografii) oraz wykładów teoretycznych poszerzających horyzonty intelektualne i możliwości kreacyjne. Wykłady z zakresu techniki mają za zadanie pokazać studentowi pełne spektrum możliwości technicznych warsztatu litograficznego, co ma swoje odbicie w jego świadomym doborze środków – dzięki ugruntowanej wiedzy, student może swobodniej poruszać się w sferze kreatywnej, a kształtowana materia graficzna odzwierciedla jego ekspresję i indywidualne podejście do tematu.
Ćwiczenia mają różny charakter trudności w zależności od stopnia zaawansowania studenta, opierają się na korektach indywidualnych oraz grupowych. Podsumowanie indywidualnego postępu prac, także weryfikacja na tle działań twórczych innych studentów odbywa się po zrealizowaniu finalnego projektu, którego zwieńczeniem jest publikacja w formie wystawy końcoworocznej. Na podstawie ćwiczeń student powinien dać możliwie ścisłą i konsekwentną odpowiedź prezentując interpretację zadania w formie samodzielnego projektu cechującego się zrozumieniem, wysokim profesjonalizmem, wyczuciem formy, zarówno pod względem walorów intelektualnych, jak i pod kątem wybranych rozwiązań technicznych.
Udział w zajęciach ma na celu rozwijanie estetycznego widzenia rzeczywistości w oparciu o działania związane z tradycyjną grafiką artystyczną.
W szczególności dotyczy to:
1. Rozwijania samokrytycyzmu i umiejętności samodzielnej oceny własnych wyników, stałego równoważenia dwóch stanowisk: subiektywnego i intuicyjnego z racjonalnym i analitycznym.
2. Nabycia umiejętności dyskutowania, precyzyjnego formułowania sądów i wypowiedzi na temat zadań postawionych w pracowni, jak i zjawisk zachodzących w świecie – nie tylko w dziedzinie sztuk plastycznych.
3. Przygotowania do twórczego posługiwania się warsztatem graficznym (litografia) wzbogaconym o nowe doświadczenia i rozwiązania techniczne, które pozwolą na swobodne wyrażanie jego koncepcji twórczych.
4. Wychowanie świadomego artysty zdolnego do realizacji własnej, indywidualnej twórczości.

Zadania dla III roku:
„Siedem grzechów głównych”
http://www.pracownialitografii.pl/fotki/7-grzechow-/

Treść zadania:
Temat ćwiczenia ma charakter hasłowy i jego interpretacja może przebiegać na różnych poziomach abstrakcji, pozostając w bliższej lub dalszej relacji z wątkiem biblijnym. Szerokie pole interpretacyjne zakłada pełną swobodę wypowiedzi artystycznej jak również dowolność kształtowania konwencji obrazowania, skala tonu wypowiedzi, zawartych emocji może przebiegać od powagi i patosu, do ironii, czy też drwiny, żartu.
Finalna forma projektu zależy w znacznym stopniu od jasnego określenia punktu wyjścia i zachowania spójnego charakteru całości wypowiedzi, co pozwoli na zbudowanie wielowarstwowego projektu opierającego się na wysoce zindywidualizowanych przemyśleniach i doświadczeniach. Przygotowanie finalnego projektu musi się opierać na solidnej analizie tematu, popartej przygotowaniem szkiców pokazujących możliwe pomysły realizacji, wstępnie prezentujące dobór środków i technik litograficznych oraz dodatkowych: rysunkowych, malarskich, fotograficznych etc., wspomagających wykonanie całości konceptu. Zadanie to ma charakter wielowątkowej narracji – niezależnie od przyjętej konwencji czy poetyki obrazowania. Powinno być rozbudowywane na kilku poziomach jednocześnie, co wiąże się z zachowaniem dużej dyscypliny pracy, umiejętnością podziału tejże pracy na etapy, a także z samodzielnym wyborem środków wspomagających ekspresję wypowiedzi. Istotne jest zachowanie właściwych proporcji – zrównoważenie ilości włożonej pracy i spędzonego czasu do efektu finalnego.
Student ma nie tylko zapoznać się z możliwościami techniki druku płaskiego jakim jest litografia. Chcemy aby młody grafik nie myślał o efekcie końcowym swojej pracy wyłącznie w formie pojedynczej odbitki na papierze, ale jako o wielowarstwowym projekcie odwołującym się do jego jednostkowych doświadczeń i wrażliwości. Projekt finalny jest zatem definiowany poprzez dokonanie samodzielnych decyzji i przyjęcie zdecydowanej strategii obrazowania, zakłada nie tylko zaistnienie grafiki ale też osadzenie jej w pewnym kontekście, chodzi o pokazanie procesu powstawania i rozbudowywania koncepcji. Strona wizualna może zostać dookreślona warstwą tekstualną, aczkolwiek nie jest to warunkiem. Prezentacja projektu finalnego powinna mieć charakter narratywny, roboczo nazwany książką. Prezentowane w cyklu prace powinny mieć przemyślany układ, zaplanowany jako sekwencja rozkładówek. Materiał, na którym odbita zostanie książka nie jest z góry narzucony i zależy w największym stopniu od decyzji studenta, przyjętej optyki (estetyzm – antyestetyzm) oraz doboru odpowiednich środków ekspresji.

• dodatkowo (nieobowiązkowo) indywidualny własny projekt twórczy

Ocena indywidualnej pracy (artystycznej) studenta.

Sposób weryfikacji osiągnięcia zamierzonych efektów: przeglądy okresowe, prezentacja rozwoju projektu podczas korekt, końcowa prezentacja projektu. 

Kryteria oceny:
1. Ocena poziomu artystycznego i warsztatowego.
2. Ocena zaangażowania w realizację programu pracowni oraz umiejętności efektywnego wykorzystywania wskazówek otrzymanych podczas zajęć, ćwiczeń i korekt.
3. Indywidualna ocena artystycznego rozwoju studenta.
4. Ocena uczestnictwa w okresowych i semestralnych przeglądach.
5. Ocena stopnia przyswojonej wiedzy teoretycznej w zakresie litografii.
6. Ocena publicznej prezentacji dzieła podczas wystaw podsumowujących rok akademicki.
7. Skala ocen określana jest według skali obowiązującej na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, zawartej w Regulaminie Studiów.

Wykonanie kompletu zadań objętych programem pracowni z zachowaniem wysokiej jakości kreacji, estetyki wykonania i poprawności warsztatowej; umiejętność świadomego korzystania ze specjalistycznego warsztatu litograficznego;

• Irena Tessaro-Kosimowa, Historia Litografii Warszawskiej, Warszawa 1973
• Magdalena Piotrowska, Władysław Winiecki – Wielki Wodewil, Warszawa 2010
• Francis Ponge, Ze wstępnych notatek do człowieka, pod redakcją M. Janion i S. Rośka, 4. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1984
• http://www.pracownialitografii.pl

• Beth Grabowski, Bill Fick, GRAFIKA techniki i materiały Przewodnik, Wydawnictwo Universitas, Kraków 2011
• Garo Z. Antreasian, Clinton Adams, The Tamarind Book of Lithography: Art and Techniques, 1970
• Marjorie Devon, Tamarind Techniques for Fine Art Lithography, 2008 
• Paweł Frąckiewicz, Pamięć przyszłości / The Memory of the Future, 2012
• Wrocławska Szkoła Grafiki / English for printmaking, autor zbiorowy, ASP Wrocław