Didactic methods
|
1. Autorski wykład wprowadzający; przedstawienie zagadnienia, tła historycznego, podłoża naukowego, egzemplifikacji w dziedzinach kultury i sztuki; przedstawienie przydatnej lektury. 2. Przedstawienie tematu zadania do zrealizowania w czasie semestru. 3. Indywidualna praca artystyczna pod opieką prowadzącego (przeglądy indywidualne i dyskusja na forum grupy): a. praca koncepcyjna w formie szkicownika / notatnika; b. decyzje formalne; wybór środków wyrazu; c. realizacja; d. werbalizacja w postaci krótkiej eksplikacji autorskiej; 4. Prezentacja na forum grupy
Na wszystkich etapach procesu twórczego ma miejsce poszukiwanie kontekstów kulturowych: - dzieł literackich, muzycznych, filmowych, teatralnych, operowych; - architektury; - odkryć i koncepcji naukowych (filozofia, socjologia, psychologia, religia).
Rozwijanie myślenia intermedialnego i działania multimedialnego.
|
Teaching goals (program content, subject description)
|
Pracownia Manipulacji Czasoprzestrzennych, to propozycja ćwiczeń, mających na celu docieranie do istoty interesujących dla studentów zjawisk i problematyki współczesności w kontekście mitologicznym. Odbywa się to przez rozwijanie świadomości ciała człowieka, jako wehikułu poznawczego w działaniach intermedialnych, multimedialnych i performatywnych, łączących rozmaite środki artystycznej ekspresji w mniej lub bardziej złożony, funkcjonujący w czasie i przestrzeni multimedialny obiekt artystyczny. Istotnym aspektem tych działań jest rozpoznanie mitu, jako meta-narracji, w której wszystko jest możliwe, a wszelka manipulacja czasoprzestrzenna dozwolona – „mit to taka historia, która nigdy nie miała miejsca i dzieje się codziennie” (Zygmunt Kubiak). Zastosowanie takich środków wyrazu, jak wideo, dźwięk, instalacja, performance wydaje się sprzyjać takim działaniom szczególnie.
Trudno rozumieć współczesność i wypowiadać się o niej bez świadomości istnienia i rozumienia sił, które kierują jednostką i społecznościami. Obraz tego istotnego podłoża roztacza się szeroką perspektywą w mitologiach stworzonych przez wszelkie ludzkie kultury na przestrzeni ich dziejów. „Mity nie są opowieściami o bogach – mówią o najgłębszej tajemnicy pojedynczego człowieka i wszelkich innych rzeczy, są metaforami duchowych mocy człowieka” (Joseph Campbell). Postrzeganie mitologiczne wywołuje transcendencję w nas samych, poszerza nasz byt w nieskończoność i w wieczność. Mitologie są drogowskazami etyczno-moralnymi; określają m. in. nasz stosunek do natury – znakomitą tego współczesną egzemplifikacją jest nadanie praw osobowych jednej z rzek w Nowej Zelandii, dzięki usiłowaniom przedstawicieli rdzennych mieszkańców tejże wyspy. Mit to sen w powiększeniu, a sny to przejawiające się w formie obrazów energie ciała, jego organów pozostających wzajem z sobą w konflikcie.
Zadaniem uczestników jest wybranie z literatury i tradycji narrację mitologiczną / bajkową; przeanalizowanie jej struktury, symboliki, warstwy znaczeniowej; znalezienie analogii pomiędzy „rzeczywistością” mityczną a interesującymi ich realiami współczesności; przedstawienie własnej interpretacji mitu, mając do dyspozycji takie środki wyrazu, jak wideo, dźwięk, instalacja, performance.
Przebieg zajęć jest następujący: PROLOG, podczas którego ma miejsce: - przedstawienie zagadnienia - przedstawienie zadania - omówienie drogi jego realizacji (istotną, obligatoryjną, rolę w tej drodze ma mieć osobisty, szeroko rozumiany, „szkicownik” – zapis słowny i obrazkowy przemyśleń, snów i wszelkich refleksji, zbiór odniesień i inspiracji: ikonografii, filmografii i wszelkiej lektury; szkicownik może mieć formę analogową, czyli zeszyt, albo wirtualną) - przedstawienie przez wykładowcę inspiracji zaczerpniętych z literatury, sztuki i szeroko pojętej kultury, w ogóle - dyskusja ETAP PIERWSZY, czyli praca koncepcyjna, który ma dać odpowiedź na pytanie: co chcę powiedzieć i jaki to ma sens - studenci przedstawiają wybór tematu / mitu i uzasadnienie wyboru - następuje kształtowanie koncepcji; docieranie do sensów, poszukiwanie referencji, egzemplifikacji, interpretacji ETAP DRUGI, czyli przekaz a forma, który ma dać odpowiedź na pytanie: jak się wyrazić aby zachować sens - dochodzenie do formy - decyzje formalne - wybór środków wyrazu ETAP TRZECI, czyli realizacja, który ma dać odpowiedź na pytanie o skuteczność i konsekwencję w wyrażaniu się; – praca warsztatowa: filmowanie, nagrywanie, montowanie, aranżowanie itp. EPILOG, czyli prezentacja, który ma zachęcić do stawiania pytań - autorzy przedstawiają swoje prace w obecności kolegów i prowadzącego - składają prowadzącemu do wglądu „szkicowniki” oraz opisy prac.
|