Prowadzenie projektów studenckich w trybie indywidualnym lub / i w niewielkich grupach (projekty zespołowe). Konsultacje, dialog i dyskusja dydaktyczna; korekta, przeglądy prac (prezentacja prac studenckich, ich wspólna analiza i dyskusja). Ćwiczenia, zadania. Zajęcia warsztatowe.

Zajęcia są prowadzone w formie tradycyjnej - stacjonarnej*, z uwzględnieniem przepisów sanitarnych, zaleceń i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzeń Rektora ASP w Warszawie. W uzasadnionych przypadkach umożliwimy studentowi / studentce pracę zdalną nad wybranym zagadnieniem.

*Zmiana trybu zajęć ze stacjonarnego na hybrydowy lub online może nastąpić w wyniku rozporządzenia Rektora.

Dla I roku: zdany pozytywnie egzamin wstępny na studia na Wydział Rzeźby.

Egzamin wstępny z rysunku na studia na Wydziale Rzeźby obejmuje: studium z natury, studium postaci oraz kompozycję rysunkową. Egzamin praktyczny ma charakter konkursowy i jest przeprowadzany z zastosowaniem systemu punktowego. Jest sprawdzianem zdolności artystycznych kandydata oraz umiejętności twórczej obserwacji. Pozytywne zaliczenie, kwalifikacja przez komisję wydziałową na podstawie dokumentacji dokonań kandydata.

Celem zajęć jest: – Zaznajomienie studentek i studentów z podstawowymi technikami rysunkowymi i ich relacją z rzeźbą; – wykształcenie w studentkach i studentach umiejętności szybkiego zapisu rysunkowego kształcącego umiejętność obserwacji i wyczucie przestrzenne konieczne do pracy nad formami trójwymiarowymi; – ukształtowanie postaw artystycznych wobec przestrzeni otaczającej, społecznej oraz publicznej; – wykształcenie świadomości oraz wrażliwości potrzebnej do realizacji różnorodnych projektów zawodowych i artystycznych związanych z szeroko rozumianym rysunkiem w przestrzeni. Rysunek jest pojmowany szeroko jako narzędzie do zapisu i obserwacji rzeczywistości oraz jako medium twórcze. Ma wspierać indywidualną pracę studentek i studentów, pomagać w twórczych wyborach oraz stanowić drogę do odkrycia przez nich autorskich i kolektywnych form wypowiedzi, co wiąże się nie tylko z klasycznym pojmowaniem rysunku, ale otwarciem na eksperymentowanie i przekraczanie granic tej dyscypliny. Bardzo ważne jest uświadomienie znaczenia rysunku - zrozumienie go jako procesu myślowego. W pracy ze studentkami kładziony jest nacisk nie tylko na końcowy efekt pracy, ale przede wszystkim na proces twórczy, gdyż rysunek jest bardzo istotnym narzędziem rozwoju, a jednocześnie uzupełnia całościowy dorobek i daje przygotowanie do zawodu rzeźbiarki, czy artysty interdyscyplinarnego. W Pracowni Rysunku zwracana jest więc uwaga także na rysunki powstające w innych pracowniach Wydziału Rzeźby. Założenia przedmiotu obejmują analizę zjawisk, procesów, zmian w otaczającej rzeczywistości i umiejętność przekształcania ich w formy plastyczne. Istotne są: wnikliwa obserwacja, charakter modela*, kompozycja, proporcje, światło, wzajemne zależności elementów, różnice materii, kontrast form i rytm, ale także czas. Celem jest poszukiwanie zrozumiałego i uniwersalnego, a zarazem oryginalnego języka wypowiedzi twórczej; doskonalenie umiejętności doboru środków artystycznych adekwatnych do wyrażanej treści; pogłębienie umiejętności wyboru właściwej techniki przekazu; znalezienie własnej techniki; rozwijanie kreatywności i świadomości twórczej w oparciu o solidny warsztat; systematyczny rozwój postrzegania. Odrębnymi zajęciami dla wszystkich lat są zajęcia z szybkiego rysunku, których celem jest ćwiczenie różnego rodzaju zapisu szkicowego. Ćwiczenia z rysunku szkicowego uczą podejmowania szybkich decyzji twórczych, kładą nacisk na uchwycenie proporcji modela, kompozycję na kartce i zwracają uwagę na relacje czasu i przestrzeni. (poziom / stopień trudności pracy nad zadaniem jest dopasowany do etapu nauczania na którym jest student / studentka.) * Modelem może być każda napotkana istota.

Ocena indywidualnej pracy studenta wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów od 0 do 5+. Na ocenę składa się: – Ocena poziomu umiejętności, walorów artystycznych, wynikających z poziomu koncepcyjnego i technicznego zrealizowanych zadań oraz poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac rysunkowych w kontekście historycznej wiedzy w dziedzinie rysunku i malarstwa, stopień innowacyjności rozwiązania artystycznego 60% – Ocena aktywności i stopnia zaangażowania przy realizacji programu (Przy ocenianiu prac zwracana jest uwaga na: postawę twórczą, intuicyjne wybory, pracowitość, otwartość na inne postawy) 30% – Ocena poziomu sposobu prezentacji. 10%

Studentki/ studenci są zobowiązani do: – Kompletnej realizacji wydanych zadań lub własnych projektów. – Przedstawienia prowadzonego przez czas trwania kursu szkicownika. – Opracowania autorskiego projektu z zakresu szeroko rozumianego Rysunku. – Wykazania pogłębionej wiedzy na temat zjawisk zagadnień rysunkowych. – Wykonania wnikliwej – w znaczeniu kontekstowym jak i formalnym – analizy konkretnej kompozycji, cyklu rysunkowego wraz z dokumentacją. – Prezentacji pracy semestralnej na przeglądzie w pracowni, połączonym z grupową dyskusją na temat dzieła. – Profesjonalne opracowanie autorskiej koncepcji wypowiedzi artystycznej. Zaprezentowanie koncepcji w postaci czytelnej wizualizacji (prezentacji / plansza prezentacyjna, wizualizacja fotograficzna, wizualizacja multimedialna). / Przygotowanie i przesłanie dokumentacji prac przynajmniej dwa tygodnie przed sesją egzaminacyjną + opis zadania (min. 2000 znaków) Od 50 % obecności na zajęciach jest warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu; liczba nieobecności (usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych łącznie) przekraczająca ustalony przez prowadzącego limit skutkuje - uzyskaniem oceny nieklasyfikowany; podstawę do usprawiedliwienia stanowi zwolnienie lekarskie od zajęć lub potwierdzona na piśmie zgoda prodziekana wydziału; - dopuszczalna liczba nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach to 5 - przekroczenie tego limitu skutkuje obniżeniem oceny o 0,25 stopnia.

– Gottfried Bammes, „Sehen und Verstehen”, Berlin, 1985 r. – Gottfried Bammes, „Der Nackte Mensch”, Berlin, 1985 r. – Gottfried Bammes, „Compleite Guide to LIfe Drawining”, wyd. Search Press, 2011 r. – Gottfried Bammes, „Przewodnik dla artystów. Anatomia człowieka”. wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa, 1995 r. – Sarah Simblet, „Anatomia dla artystów”, wyd. Arkady, Warszawa, 2010 r. – Iri Zźawa, Anatoma dla plastyków”, – Gyorgy Fehér, András Szunyoghy, „Cyclopedia Anatomicae”, „Compearative anatomy”, 2006 r. – Robert Beverly Hale, Complited and edited by Terence Coyle „Master Class Figure Drawing”, 1991 r. – Anatomia Zwierząt, Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Warszawa : Wydaw. Naukowe PWN. / Literatura wynika z indywidualnie podejmowanych tematów. Prowadzące proponują studentkom / studentom szeroki zakres literatury, pogłębiającej podejmowane przez nich zagadnienia.

Literatura wynika z indywidualnie podejmowanych tematów. Prowadzące proponują studentkom / studentom szeroki zakres literatury, pogłębiającej podejmowane przez nich zagadnienia. – Hansen O., Ku formie Otwartej, red. J. Gola, Wyd. Fundacja Galerii Foksal - Revolver, Warszawa 2005 – Hansen O., Zobaczyć świat, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2005. – Rudolf Arnheim, „Sztuka i percepcja wzrokowa”, wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2004 r. – Rudolf Arnheim, „Myślenie wzrokowe”, wyd. Słowo/obraz terytoria, Gdańsk, 2012 r. – Andrzej Mencwel, „Antropologia Kultury Zagadnienia i wybór tekstów”, Warszawa, 2005 r. – Bogdan Paczowski, „Zobaczyć”, Gdańsk, 2005 r. – Michał Ostrowski, „Materia Sztuki”, Kraków, 2010 r. – John Berger, „O patrzeniu”, Warszawa, 1999 r. – John Berger, „Sposoby widzenia”, Warszawa, 2008 r. – Roland Bart „Światło obrazu”, Warszawa, 2008 r. – Hans Belting, „Antropologia obrazu “, Kraków, 2007 r. – Wolfgang Welsch, Estetyka poza estetyką, Kraków 2005 r. – Susan Sontag, O fotografii, Kraków, 2017 r. – Andrzej Turowski, Biomorfizm w sztuce XX wieku. Między biomechaniką a bezformiem, Gdańsk 2019 r. – Monika Bakke, Bio-transfiguracje. Sztuka i estetyka posthumanizmu, Poznań 2012 r. – Jaśmina Wójcik, Igor Stokfiszewski, Izabela Jasińska, „Sztuka ze społecznością", Warszawa, 2018 r. – Krzysztof Wodiczko, Adam Ostolski, „Wodiczko. Socjoestetyka", Warszawa, 2016 r. – Jacques Ranciere, „Estetyka jako polityka", Warszawa, 2007 r. – Artur Żmijewski, „Drżące ciała. Rozmowy z artystami”, seria „Krytyki Politycznej”, t. 2, Bytom – Kraków 2006 – Konteksty – Antropologia kultury, Antropologia ciała – Biologia wg IX wydania amerykańskiego, Eldra P.Salomon, Linda R. Berg, Diana W. Martin, Multico Oficyna Wydawnicza – Do odsłuchania: wyłady na stronie ZACHĘTY : „Postęp i Higiena”, audycja „Materie” z Katarzyną Roj – projekt Juanjo Palacios https://mapasonoru.com/ – Rozdział o reżimach podtrzymujących – Marek Krajewski „Są w życiu rzeczy”, s. 129 –159 – Gissen D., Subnature. Architecture's Other Environments, Princeton Architectural Press, Nowy Jork, 2009 – „W stronę leksykonu użytkowania” Stephen Wright, Fundacja Bęc Zmiana – „Prawda jest konkretna. Artystyczne strategie w polityce. Podręcznik” red. steirischer herbst i Florian Malzacher – Manifest gatunków stowarzyszonych" (fragment) – Donna Haraway http://ewa.home.amu.edu.pl/Haraway,%20Manifest%20gatunkow%20stowarzyszonych.pdf – Tania natura – Raj Patel, Jason Moore – Słuchanie roślin – Lynn Margulis i Dorian Sagan / – New super enzyme eats plastic bottles six times faster https://www.theguardian.com/environment/2020/sep/28/new-super-enzyme-eats-plastic-bottles-six-times-faster?utm_term=81e64898abd71bf814ce59f2ff690a0e&utm_campaign=GreenLight&utm_source=esp&utm_medium=Email&CMP=greenlight_email&fbclid=IwAR1RLF9KIBk5r-G-EcvdFaM0R1GV0FxtlNp4QYiPBvZSxud6qt8j9ujPgrw I inne: Albumy monograficzne, katalogi z wystaw, literatura światowa związana ze sztuką, pisma artystyczne i strony internetowe: Autoportret, BecZmiana, dwutygodnik, niezla-sztuka.blogspot.com, Sienkiewiczkarol.org, Szum.