dialog dydaktyczny, dyskusja dydaktyczna, zajęcia warsztatowe, wykład, prezentacja

Umiejętność twórczej obserwacji i pracy nad pogłębionym studium przedmiotu poddanemu następnie procesowi redukcji w stronę znaku. Rozumienie podstawowych pojęć dotyczących kompozycji i struktury wizualnej (typu: rytm, symetria, dynamika). Otwartość na nowe znaczenia i kierunki interpretacyjne. Znajomość obsługi oprogramowania do grafiki wektorowej w stopniu pozwalającym zrealizować zadania.

Cel dydaktyczny dla programu pierwszego roku studiów skupia się na zbudowaniu fundamentu pod zrozumienie na czym polega proces syntezy formy graficznej od etapu pogłębionej obserwacji, przez serię ćwiczeń/zadań stopniowo redukujących wyjściową formę przy udziale różnych technik, po czystą formę znaku. Główna linia zadań zbudowana jest na wylosowanych antonimach reprezentowanych przez dwa obiekty o przeciwstawnym znaczeniu. Towarzyszą one studentowi przez dwa semestry.
W drugim semestrze studenci skupiają się na 3 zadaniach tej serii. 1 – projekt i odbicie 2 szablonów dwubarwnych wykazujących cechy studium realistycznego ze wstępna grafizacją i redukcją formy przedmiotu; 2 – projekt geometryzacji przedmiotów z daleko posuniętą redukcją formy i uogólnieniem jej do możliwie podstawowych form geometrycznych z zachowaniem znaczenia i rozpoznawalności; 3 - połączenie dwóch form geometrycznych z zad. 2 i zbudowanie formy abstrakcyjnej łączącej ich cechy (formy, struktury)

Ocena indywidualnego zaangażowania w pracę projektową, trafności i samodzielności podejmowanych decyzji studenta, ocena poziomu przyswojenia wiedzy, umiejętności i precyzji wykonania zadań projektowych, ocena prezentacji własnej twórczości. Znajomość kontekstów wynikających z zapoznania się z lekturą obowiązkową. Ocena frekwencji na zajęciach. 4 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach oznaczają brak zaliczenia przedmiotu. 

Umiejętność budowania syntetycznych form (znaków) zachowujących związek formy z komunikatem w niej zakodowanych. Rozumienie powiązań między sekwencjami znaków (form) i co za tym idzie umiejętność budowania podstawowego języka wizualnego dla projektów seryjnych. Umiejętność opisu projektu graficznego, werbalnej i opisowej analizy jego cech.

Adrian Frutiger, „Człowiek i jego znaki”, d2d
Zdeno Kolesár, Jacek Mrowczyk „Historia projektowania graficznego”, d2d

Dobierana indywidualnie