1. Wykład kursowy (każde ćwiczenie poprzedzone jest krótką prelekcją oraz wyjaśnieniem podstawowych założeń oraz kryteriów oceny).

2. Wykłady, prezentacje, prezentacje multimedialne (opisanie i prezentacja gazet

i czasopisma na światowym rynku prasowym).

3. Ćwiczenia studyjne (realizacja praktycznych ćwiczeń-zadań).

4. Ćwiczenia warsztatowe (świadome posługiwanie się warsztatem plastycznym).

5. Dialog i dyskusja dydaktyczna (indywidualne i zespołowe omawianie sposobu realizacji poszczególnych ćwiczeń).

6. Ćwiczenia studyjne (elementy modernizacji istniejących na rynku prasowym pism).

7. Ćwiczenia kreacyjne (elementy projektowania makiety nowej gazety, czasopisma).

8. Wykłady monograficzne.

9. Seminarium licencjackie (indywidualne praca ze studentem, której efektem końcowym jest pełne opracowanie projektu graficznego gazety lub czasopisma.

Zaliczony II rok z wynikiem pozytywnym
Umiejętność rysowania i malowanie, umiejętność konstruowania, znajomość podstawowych programów graficznych, podstawy fotografii i filmu.

Znajomość podstawowych programów graficznych, wiedza z zakresu podstaw typografii i podstaw projektowania graficznego.

1. Świadome poruszanie się w obrębie zagadnień nauczanych podczas roku akademickiego.

2. Umiejętne korzystanie z podstawowych technik kreacji graficznej.

3. Świadome kształtowanie wizji graficznej gazet i czasopism.

4. Tworzenie indywidualnych projektów, poprzez świadome poszukiwanie własnego języka wypowiedzi.

5. Umiejętność współpracy w redakcji, praca w grupie.

6. Umiejętność publicznej prezentacja i obrony własnych projektów.

Jednym z najwspanialszych wynalazków ludzkości jest pismo. Fenomen zamiany dźwięku na znak graficzny. I jakby tego było mało, jest czytelny dla innych osób. A żeby, wszystkie treści były dokładnie rozumiane, powstaje system znaków dodatkowych, które umożliwiają precyzyjne odczytanie intencji, intonacji głosu, pomagają zrozumieć uczucia. Niepozorny przecinek, kropka, pauza, wykrzyknik czy znak zapytania, są kluczem

do czytania tego, czego nie zawiera litera. I oto mamy pełny system. Możemy czytać między wierszami, przekazywać uczucia, opowiadać o rzeczach, które nie dają się ująć tylko w znaki graficzne dźwięku. Ujęcie czegoś ulotnego, unoszącego się w powietrzu, w skodyfikowany system graficznego zapisu. Zamiana niematerialnego, na coś co może przetrwać wieki.
Te znaki stają się pamięcią cywilizacji, ludzkości. Dzięki temu zapisowi
jest możliwe powstanie komunikacji na odległość. To wydarzenia ma swoje następstwa: maratończyk biegnący 40 kilometrów z wiadomością, telegraf, telefon, książka, gazeta, aż wreszcie internet. Gdyby ludzkość nie wpadła na tak „dziwaczny” pomysł, jak rysowanie dźwięku, być może nie powstałyby te wszystkie urządzenia
i przedmioty, które wprowadziły ludzkość w XXI wiek.

Ludzkość wpada w zachwyt. Wszyscy chcą nauczyć się czytać i czytają, czytają, czytają....

Dynamiczny rozwój rynku prasowego w Polsce nastąpił niecałe 25 lat temu. Pojawiły się nowe technologie, zaprzęgnięto komputery do pracy redakcyjnej i graficznej. Nowa technologia, dawała nowe możliwości. To co do tej pory było trudne lub niemożliwe
do zrobienia, staje się proste. Jakość pracy grafika się zmienia. Już nie trzeba myśleć
w kategoriach, czy coś jest wykonalne, można dać upust swojej wyobraźni. Świetna, pouczająca praca twórcza. Jeszcze przez wiele lat, będzie istniała taka możliwość. Nieskrępowana wyobraźnia w ramach makiety matki. Wiele eksperymentów jest dopuszczalnych, ciągle poszukuje się nowych rozwiązań. I choć gazeta w jakiś sposób ogranicza, to istnieje wiele takich chwil, kiedy można znaleźć inne, nowe, nie stosowane do tej pory rozwiązanie. Rynek się unifikuje, boi się szukać nowych, ciekawych rozwiązań. Trwa w bezruchu. Szuka usprawiedliwienia w internecie. Papierowa gazeta sama oddaje internetowi pole. A internet, ponieważ jest młody, poszukuje swojej tożsamości i dzięki temu rozwija się. Ocena jest jednoznaczna, przyszłość gazet
to internetowe wydania. Nie zgadzam się z nim do końca, ale jest w tym wiele racji. Istnieje ogromna presja młodego pokolenia, które surfuje po internecie i tam chce znaleźć wszystkie wiadomości. To młodzież mówi, że jeśli czegoś nie ma w sieci, to nie istnieje. Trudno się nie zgodzić w jakimś stopniu z tym stwierdzeniem. Zwłaszcza, że powszechną codziennością stało się posługiwanie się pocztą e-mailową, poszukiwaniem informacji, prezentowanie siebie lub własnych poglądów w sieci. Jest jeszcze jedna ważna rzecz,
która przesuwa szalę na stronę internetu. Pełni on swoistego rodzaju wentyl bezpieczeństwa. Duża grupa użytkowników, która nie może zaistnieć ze swoimi poglądami, dokonaniami na wolnym rynku, może je zaprezentować w sieci i zorganizować się w grupy dyskusyjne, czy wzajemnie wspierające się. To oznacza, że internet zaspokaja zapotrzebowanie człowieka do istnienia w grupie. I tu okazuje się, że nie ma żadnych ograniczeń w komunikacji, no może tylko znajomość języków obcych. Ani pieniądze,
ani odległość, ani pogoda, nic nie przeszkadza w komunikowaniu się. Oczywiście nie można pominąć wielkiej zalety jaką jest interaktywność. Czytelnik przestaje być biernym czytelnikiem, może reagować, dyskutować, komentować na bieżąco. Może również wysłać
zdjęcie lub tekst, które będą opublikowane. Bo internet jest nienasycony, wchłonie
w siebie wszystko, każdą ilość informacji. A z tego wynika różnorodność i bogactwo zawartych treści. Gazeta papierowa ze swoimi ograniczeniami powierzchni nie ma szans na taką komunikację z czytelnikiem. Wreszcie gazeta (internet) powraca jakby do swego źródła, pisze o sprawach bliskich, tuż za rogiem, o sąsiedzie, którego znam. To nic, że tak naprawdę dzielą nas tysiące kilometrów, czujemy bliskość przez możliwość szybkiej reakcji. Na tej zasadzie (znam tylko ze Stanów Zjednoczonych, ale myślę, że podobne istnieją na całym świecie) powstają „gazety obywatelskie”. Są to zazwyczaj gazety

o zasięgu regionalnym. Każdy może napisać tekst czy zrobić zdjęcie i umieścić
na stronach zaprojektowanego layout gazety, każdy może ją przeczytać nie wychodząc
z domu i napisać komentarz. Tak powstaje żywa, codzienna gazeta, z którą można się

identyfikować. Niewielkim korektom podlegają teksty i zdjęcia, odrzucane są jedynie

treści nieprzyzwoite. Historia zatoczyła koło. Zmieniają się narzędzia. Te możliwości

powodują, że od kilku lat gazety papierowe rezygnują z usług kosztownych

fotoreporterów. I tak nie mogą być wszędzie. Ogłaszają na swoich łamach, żeby czytelnicy

przysyłali zdjęcia z niezwykłych wydarzeń. Czytelnik jest wszędzie. Szybsza od papieru

jest telewizja, która też wykorzystuje swoich widzów do zdobywania informacji. Czytelnik

– widz jest wszędzie. Cyfrowy sprzęt pozwala na błyskawiczne przesyłanie informacji. Wszyscy jednak przegrywają z gazetą internetową w szybkości reakcji
i ilości wykorzystanego materiału.

Poznałem wszystkie aspekty pracy przy tak złożonym, wieloelementowym projekcie.
Nie tylko projekt jest istotny, ale możliwości realizacji jego założeń w stosunkowo krótkim czasie. Przekonanie wielu ludzi o różnych zawodach i osobowościach (dziennikarze, redaktorzy, fotoedytorzy, fotograficy i wreszcie graficy i operatorzy DTP) do wspólnego wysiłku jest zadaniem trudnym i skomplikowanym. Zadaniem projektanta gazet jest zaaranżowanie przestrzeni, po której się porusza, tak aby wszyscy czuli,
iż mają dostateczną ilość miejsca na zaprezentowanie swojego „kawałka gazety”.
To trudne, ale możliwe. Trzeba również brać pod uwagę czytelnika, który nie może zgubić się na stronach gazety. To dla jego komfortu buduje się systemy nawigacji
po gazecie, stronie. On jest najważniejszy, ponieważ gazeta bez czytelnika nie istnieje. Przybliżam, studentom, w zwięzłej formie te problemy.

1. Przeglądy okresowe, semestralne, dyskusje.

2. Zaliczenia wykonanych ćwiczeń.

3. Ocena artystycznego poziomu projektów, jak również dokonany postęp i zaangażowanie.

4. Okresowe i semestralne przeglądy zaliczeniowe.

5. Frekwencja na zajęciach i systematyczność pracy studenta (powyżej 3 nieobecności nieusprawiedliwionych niezaliczenie przedmiotu).

6. Skala ocen określona jest według obowiązującej na Wydziale Grafiki skali punktacji.

7. Praca licencjacka – ocena poziomu artystycznego i merytorycznego pracy.

1. Świadome poruszanie się w obrębie zagadnień nauczanych podczas roku akademickiego.

2. Świadome korzystanie z podstawowych technik kreacji graficznej oraz świadomego kształtowanie wizji graficznej gazet i czasopism.

3. Publiczna prezentacja własnych projektów na zajęciach końcowych
lub podczas publicznej obrony pracy licencjackiej.

Tim Harrower, Podręcznik projektanta gazet, Wydawnictwi exPress, 2006

Bo Bergstrom, Komunikacja wizualna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009

Adrian Frutier, Człowiek i jego znaki, Wydawnictwo Do, Wydawnictwo Optima, 2003

Fiell Charlote, Fiell Peter: Design, Historia projektowania, Wydawnictwo Arkady, 2015

James Felici, Kompletny przewodnik po typografii. Zasady doskonałego składy tekstu, Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2007

Robert Bringhurst, Elementarz stylu w typografii, Wydawnictwo Design Plus, 2007

Krzysztof Lenk, Krótkie teksty o sztuce projektowania, Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2011

Krzysztof Lenk, Projekty i bazgroły, Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 2009