dialog dydaktyczny, dyskusja dydaktyczna, zajęcia warsztatowe, wykład, prezentacja

Umiejętność twórczej obserwacji i pracy nad pogłębionym studium przedmiotu poddanemu następnie procesowi redukcji w stronę znaku. Rozumienie podstawowych pojęć dotyczących kompozycji i struktury wizualnej (typu: rytm, symetria, dynamika). Otwartość na nowe znaczenia i kierunki interpretacyjne. Znajomość obsługi oprogramowania do grafiki wektorowej w stopniu pozwalającym zrealizować zadania.

Ogólne zagadnienia merytoryczne:

Pracownia kształci młodych projektantów graficznych w szeroko pojętej dyscyplinie projektowania graficznego; od problematyki znaku, komunikacji wizualnej (logotyp, systemy identyfikacji wizualnej) po zagadnienia związane z grafiką wydawniczą (język wizualny z elementami typografii). Dużą wagę przykłada się do wnikliwej analizy podejmowanych problemów – od szerokiego kontekstu do szczegółowych rozwiązań końcowych realizacji. Pracownia ma charakter kierunkowy. Wiedza zdobyta w toku studiów na I i II roku może być rozwijana w pracowniach dyplomowych opierających swój program na grafice projektowej. 
Program pracowni obejmuje dwa lata studiów i oparty jest zasadniczo na dwóch osiach, na których stopniowo układane są poszczególne zagadnienia projektowe. Pierwsza oś obejmuje zagadnienia związane z kreacją znaku / ideogramu projektowanego stopniowo, wynikającego z analizy semantycznej i podporządkowanym jej poszukiwaniom formalnym. Wiedza zdobyta na I roku studiów w tym obszarze pozwala na roku II przekształcić się w wielowątkowy projekt funkcjonalny z zakresu identyfikacji graficznej. 

Cel dydaktyczny dla programu pierwszego roku studiów skupia się na zbudowaniu fundamentu pod zrozumienie na czym polega proces syntezy formy graficznej od etapu pogłębionej obserwacji, przez serię ćwiczeń/zadań stopniowo redukujących wyjściową formę przy udziale różnych technik, po czystą formę znaku. Główna linia zadań zbudowana jest na wylosowanych antonimach reprezentowanych przez dwa obiekty o przeciwstawnym znaczeniu. Towarzyszą one studentowi przez dwa semestry.
W drugim semestrze studenci skupiają się na 3 zadaniach tej serii. 1 – projekt i odbicie 2 szablonów dwubarwnych wykazujących cechy studium realistycznego ze wstępna grafizacją i redukcją formy przedmiotu; 2 – projekt geometryzacji przedmiotów z daleko posuniętą redukcją formy i uogólnieniem jej do możliwie podstawowych form geometrycznych z zachowaniem znaczenia i rozpoznawalności; 3 - połączenie dwóch form geometrycznych z zad. 2 i zbudowanie formy abstrakcyjnej łączącej ich cechy (formy, struktury)

SEMESTR I

Zadanie 1 / Antonimy
Ćwiczenie przygotowawcze. Do zadań studenta należy wylosowanie jednej 
pary antonimów (np. Ciepły – zimny, młody – stary, wysoki – niski) a następnie znalezienie zbioru obiektów obrazujących konkretne słowa z pary. W każdym takim zbiorze powinny znaleźć się obiekty bezpośrednio odzwierciedlające dane słowo, jak i te które wiążą się z nim w sposób metaforyczny czy symboliczny. Ćwiczenie kończy się wyborem dwóch przedmiotów reprezentatywnych dla pary antonimów, które towarzyszyć będą studentowi do końca roku akademickiego i które student będzie przekształcał w sekwencji kolejnych zadań.
 
Zadanie 2 / Studium
Rysunkowe studium przedmiotów reprezentujących antonimy w konwencji rysunku hiperrealistycznego pozbawionego cech wrażeniowych, ekspresyjnych. Istotą ćwiczenia jest nauka obserwacji, pogłębianie wiedzy na temat obiektu, znalezienie ujęć najlepiej oddających cechy, bryłę, właściwości przedmiotu. Towarzyszy temu cierpliwa rejestracja w technice rysunku ołówkiem.
Kompozycja na formacie 24cm x 24cm.
 
Zadanie 3 / Gest
Zadań polega na wykonaniu dwóch ilustracji będących skrótowym zapisem przedmiotów wystudiowanych w ćwiczeniu 02. Tym razem za pomocą pędzla i czarnej farby. Zadanie wprowadza czynnik ekspresyjny i jest pierwszym etapem syntetyzowania formy. Oszczędny gest i minimalna ilość pociągnięć pędzla powinny wydobywać najważniejsze cechy obiektów. Celem jest nauka redukcji poprzez obserwację i wybór właściwej plamy w opisie przedmiotu. 
Kompozycja na formacie 24cm x 24cm.
 
Zadanie 4 / Szablon dwubarwny
Szablon to połączenie dwóch przeciwstawnych kierunków. Syntezy i komplikacji. Synteza wynika ze skrótowego opisu obiektu poprzez plamę – efekt wycięcia formy-matrycy, komplikacja wynika z konieczności technicznego rozwiązania połączeń między obszarami tak, by miejsca maskujące były stabilnie związane z matrycą a także podjęcia decyzji które obszary przypisane są do jednej z dwóch barw. Studenci używają wyłącznie barw podstawowych. 
Kompozycja na formacie 24cm x 24cm.
 
Zadanie 5 / Rodziny    
Większość geometrycznych znaków graficznych zbudowana jest z czterech prostych figur: kwadratu, koła, trójkąta i krzyża. Posługując się siatką składającą się z tych figur wpisanych jedna w drugą należy zaprojektować 5 rodzin, z których każda składać się będzie z 5 znaków ustawionych w rzędzie. Każda rodzina powinna składać się ze znaków, z których każdy wprowadza nowe rozwiązanie formy i ostatecznie powinna być ułożona tak, by przestrzeń negatywowa i pozytywowa były harmonijnie zbalansowane. Celem tego ćwiczenia jest nauka podstaw projektowania znaków modularnych, rozwijanie postrzegania złożoności formy i możliwości realizacji wielorakich wariantów w oparciu o pozornie bardzo ograniczone środowisko graficzne.  
Kompozycja na formacie 24cm x 24cm.
 
SEMESTR II

Zadanie 6 / Znak – geometryzacja         
Zadanie polega na zaprojektowaniu dwóch znaków w oparciu o doświadczenia zdobyte w pracy nad ćwiczeniami 1-5 z obu semestrów. Forma ulega w tym ćwiczeniu syntezie i zostaje sprowadzona do najprostszych figur geometrycznych przy jednoczesnym zachowaniu rozpoznawalności tematu. Syntetyczna forma nie może jednak oznaczać braku wysublimowania – student analizuje wzajemne relacje przestrzeni pozytywowej i negatywowej szukając harmonii i równowagi między dwoma znakami. 
Kompozycja na formacie 24cm x 24cm.
 
Zadanie 7 / „Ideogram – połączenie”          
Zadanie polega na zaprojektowaniu jednorodnego ideogramu będącego połączeniem dwóch znaków stworzonych w ćwiczeniu 6. Ideogram musi być zbudowany w oparciu  o wybrane elementy z wcześniej zaprojektowanych znaków, w taki sposób, by tworzył wewnętrznie logiczną konstrukcję. Istotne stają się w tym zadaniu zależności konstrukcyjne przy projektowaniu abstrakcyjnych form graficznych nie związanych z żadnym rzeczywistym obiektem.
Kompozycja na formacie 24cm x 24cm.

Ocena indywidualnego zaangażowania w pracę projektową, trafności i samodzielności podejmowanych decyzji studenta, ocena poziomu przyswojenia wiedzy, umiejętności i precyzji wykonania zadań projektowych, ocena prezentacji własnej twórczości. Znajomość kontekstów wynikających z zapoznania się z lekturą obowiązkową. Ocena frekwencji na zajęciach. 2 nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach oznaczają obniżenie oceny końcowej lub brak zaliczenia przedmiotu. 

Umiejętność budowania syntetycznych form (znaków) zachowujących związek formy z komunikatem w niej zakodowanych. Rozumienie powiązań między sekwencjami znaków (form) i co za tym idzie umiejętność budowania podstawowego języka wizualnego dla projektów seryjnych. Umiejętność opisu projektu graficznego, werbalnej i opisowej analizy jego cech.

Adrian Frutiger, „Człowiek i jego znaki”, d2d
Zdeno Kolesár, Jacek Mrowczyk „Historia projektowania graficznego”, d2d

Dobierana indywidualnie