Zajęcia są prowadzone w formie tradycyjnej - stacjonarnej*, z uwzględnieniem przepisów
sanitarnych, zaleceń i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzeń
Rektora ASP w Warszawie. W uzasadnionych przypadkach umożliwimy studentowi /
studentce pracę zdalną nad wybranym zagadnieniem.

*Zmiana trybu zajęć ze stacjonarnego na hybrydowy lub online może nastąpić w wyniku
rozporządzenia Rektora.

Dla I roku: zdany pozytywnie egzamin wstępny na studia na Wydział Rzeźby.

Studentki/ studenci są zobowiązani do:
Pozytywne zaliczenie całego roku pracy poprzez dwa przeglądy komisyjne dla I
roku: semestralny i końcowy. Wystawa końcoworoczna.

Studenci Wydziału Rzeźby stacjonarnych studiów mają obowiązkowe zajęcia z
rysunku w pracowni, gdzie studiują naturę z modela, realizują zasadę poznania i
rozwinięcia formy plastycznej, myślenia abstrakcyjnego, kompozycji malarskiej,
rysunkowej związanej z ich własną wrażliwością i przy zastosowaniu różnych
środków ekspresji artystycznej.

W trakcie pracy w pracowni następuje pogłębienie
różnorodnego języka plastycznego, który oparty jest na cierpliwej obserwacji i
interpretacji natury. Cel to dążenie do ukształtowania pełnej osobowości studenta.
Celem kształcenia jest wiedza wynikająca z wnikliwej, wrażliwej, uważnej
obserwacji natury i modela, nauczenia się myślenia kompozycyjnego i

umiejętności współpracowania z naturą, która odbywa się z ołówkiem czy
pędzlem w ręku. Prowadzi to do niepowtarzalnego zobaczenia na nowo natury,
poprzez działanie formy plastycznej.

Postawy studentów winny być otwarte i zaangażowane, związane z własnym rozumieniem złożonych spraw, tematyki i problemów kompozycji rysunkowej i malarskiej, oparte o studium natury i jego interpretację.

Ocena indywidualnej pracy studenta wg skali ocen umieszczonej w
Regulaminie studiów od 0 do 5+. Na ocenę składa się:
Ocena poziomu artystycznego i technicznego prac rysunkowych i malarskich.
Ocena stopnia zaangażowania studenta w pracę i jej efekty. Ocena rozumienia
i interpretowania natury w pracach plastycznych. Ocena myślenia
plastycznego i kreacji artystycznej studenta.

Studentki/ studenci są zobowiązani do:
Pozytywne zaliczenie całego roku pracy poprzez dwa przeglądy komisyjne dla I
roku: semestralny i końcowy.
Wystawa końcoworoczna.
Od 50 do 100%* obecności na zajęciach jest warunkiem uzyskania zaliczenia
przedmiotu; liczba nieobecności (usprawiedliwionych i
nieusprawiedliwionych łącznie) przekraczająca ustalony przez
prowadzącego limit skutkuje - uzyskaniem oceny nieklasyfikowany;
podstawę do usprawiedliwienia stanowi zwolnienie lekarskie od zajęć lub
potwierdzona na piśmie zgoda prodziekana wydziału;
- dopuszczalna liczba nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach to 1 – 5* -
przekroczenie tego limitu skutkuje obniżeniem oceny o 0,25* stopnia.

Wnikliwa praca studenta polegająca na praktycznej obserwacji (z oka) zbliża go
poprzez widzenie natury, do jej opisu i dalej do interpretacji poprzez zapis formy
plastycznej w rysunku. Doskonalenie pracy z naturą prowadzi do pogłębienia
myślenia formą i wiedzy związanej z jej funkcjonowaniem w dziele sztuki. Stąd
też wypływa wewnętrzna motywacja do rozwijania, pogłębiania i uaktualniania
języka kreatywnego w rysunku.

Władysław Ślesiński, Techniki malarskie spoiwa mineralne, Warszawa, 1983;
Techniki malarskie, spoiwa organiczne, Warszawa, 1984
Maria Rzepińska, Historia koloru w malarstwie; Historia malarstwa europejskiego
XIV – XX wieku, Warszawa, 1978.
Michał Walicki, Złoty widnokrąg, Warszawa, 1965.
Karol Eistreicher, Historia sztuki, Kraków, 1976.
Karol Hopliński, Techniki i metody malarstwa sztalugowego, Kraków, 1937.
M. Walicki, J. Starzyński, Dzieje sztuki polskiej, Warszawa, 1936.
Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa, 2011.
Ernest H. Gombrich, Sztuka i złudzenie; O sztuce, Warszawa, 1997.
Aleksander Wojciechowski, Polskie malarstwo współczesne, Warszawa, 1981.
Jerzy Wolff, Wybrańcy sztuki; Kształt piękna, Warszawa, 1973.
Ignacy Witz, Oko i dłoń malarza, Warszawa, 1966; Polscy malarze, polskie
obrazy, Warszawa 1974.
Tadeusz Dobrowolski, Sztuka Krakowa, Kraków, 1971.
Zbigniew Herbert, Martwa natura z wędzidłem, Warszawa, 2003.
Tadeusz Chrzanowski, Polska sztuka sakralna, Kraków, 2002.
Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa
1998.

Albumy i katalogi (przykłady, nazwiska artystów): Henryk Tomaszewski, Artur
Nacht Samborski, Piotr Potworowski, Józef Czapski, Jan Cybis ,Władysław
Taranczewski, Wojciech Jastrzębowski, Karol Tichy, Stanisław Noakowski,
Antoni Kenar, Władysław Hasior, Antoni Rząsa, Marian Wnuk, Tadeusz Breyer,
Władysław Skoczylas, Eugeniusz Eibisch, Jan Matejko, Piotr Michałowski. Olga
Boznańska, Jan Stanisławski, Stanisław Wyspiański, Witold Wojtkiewicz, Leon
Wyczółkowski, Jacek Malczewski, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński,
Władysław Gerson, Józef Chełmoński, Bruno Schulz, Stanisław Ignacy
Witkiewicz, Władysław Strzemiński, Zbysław Maciejewski, Teresa Pągowska,
Rajmund Ziemski, Jacek Sienicki, Jerzy Panek, Roman Artymowski, Jerzy
Tchórzewski, Jerzy Stajuda, Jerzy Sołtan