Ćwiczenia indywidualne,

1. Projekty indywidualne. Praktyczna realizacja kopii materiałowej w wybranym surowcu kamiennym z zastosowaniem przyrządów rzeźbiarskich.
2. Seminaria (wyższe).

Tryb mieszany (hybrydowy).

Pozytywne zaliczenie II roku studiów na kierunku Konserwacji i Restauracji Dziel Sztuki.

1. Wrodzone zdolności plastyczne, spostrzegawczość i umiejętność koordynacji zmysłowo ruchowej, sprawność manualna, znajomość metod modelowania przestrzennego, umiejętności posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi.
2. Predyspozycje w zakresie wykonania kopii wybranego fragmentu płaskorzeźbionej dekoracji w rzeźbiarskim materiale plastycznym (np. w glinie).
3. Znajomość doktryn i podstaw etyki konserwatorskiej, podstaw wiedzy z geologii, technologii rzeźby oraz wybranych fragmentów wiedzy z historii sztuki, dotyczących zagadnień stylu, pośród epok dominujących w sztuce europejskiej.

1. Doskonalenie wrodzonych relacji pomiędzy zmysłem postrzegania a receptorami, na polu doświadczeń artystycznych oraz koordynacji zmysłowo-ruchowej, sprawności manualnej i umiejętności posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi w pracach konserwatorskich w cyklach kopiowania, uzupełniania i rekonstrukcji.
2. Wykształcenie mechanizmów polegających na biegłym formowaniu materii rzeźbiarskiej w procesie kopiowania lub rekonstrukcji na bazie analizy zachowanych analogii.
3. Wykorzystanie zdobytych doświadczeń w świadomym kształtowaniu projektów konserwatorskich, związanych z ochroną zabytków rzeźby i architektury poprzez wykonanie ich metodami rzeźbiarskimi lub sztukatorskimi.
4. Pozyskanie doświadczeń i umiejętności w procesie wnikliwego studium historycznej formy rzeźbiarskiej i stylu, charakterystycznych dla epok starożytnych i nowożytnych w kamiennej rzeźbie wolnostojącej i architektonicznej.
5. Wykształcenie manualnych zdolności plastycznych i technologicznych z zakresu kopii odręcznej, realizowanej przez obserwację oryginału lub jego repliki, wykonanej metodami rzeźbiarskimi.
6. Rozwinięcie umiejętności plastycznych i zgromadzenie własnych doświadczeń na tle niezbędnej wiedzy stylistycznej jako podstawy konstruktywnego prowadzenia zadań konserwatorskich, związanych z rekonstrukcją zniszczonych fragmentów kompozycji figuralnych oraz detali rzeźbiarskich-architektonicznego kostiumu elewacji.

Ocena na zakończenie semestru:

1. Ocena poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac.
2. Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu.
3. Średnia ocen składowych z poszczególnych ćwiczeń.

Dwuetapowa kwalifikacja ćwiczenia:

1. Etap pierwszy - po wymodelowaniu kopii w glinie i finalnym skorygowaniu modelu wg. formalnych uwag prowadzącego.
2. Etap drugi - ocena końcowa po wykonaniu zadania w formie pozytywu, w mineralnej zaprawie konserwatorskiej.

- teoria:

1. Wykształcenie praktycznych podstaw świadomego formowania projektów, polegających na kompleksowej ochronie kamiennych obiektów zabytkowych przez wykonanie kopii metodami rzeźbiarskimi.
2. Umiejętność samodzielnego prowadzenia prac na polu rekonstrukcji, związanych z odtworzeniem uszkodzonych fragmentów motywów indywidualnych, czy też całkowicie zniszczonych zabytkowych kompozycji rzeźbiarskich.
3. Kopia materiałowa, wierna kopia rzeźbiarska, bazująca na doświadczeniach omawianego kursu-jako zwieńczenie rzeźbiarskich umiejętności plastyczno-estetycznych, definiujących artystyczny poziom realizowanych prac.

- praktyka

1. Wykonanie kopii odręcznej, modelowanej w glinie i utrwalonej w postaci odlewu w gipsie lub w zaprawie konserwatorskiej, studiu oryginału w kanonie sztuki: późnośredniowiecznej (gotyckiej)
2. Prezentacja kopii wraz z omówieniem rezultatów prac studyjnych w formie wystawy na zakończenie semestru. Pokaz posiada podłoże analityczne z wskazaniem na różnice w postrzeganiu i interpretacji szczegółów modelunku na zasadzie porównawczej (także samooceny)w odniesieniu do modelu z oryginału.

1. Kamieniarstw, Cz.I. Technologia surowca kamieniarskiego. Tyrowicz T. PWSZ. Warszawa 1952.
2. Ręczna obróbka kamienia, Tyrowicz T. PWSZ. Warszawa 1952.
3. Technologia obróbki udarowej kamienia. Wyd. II uzupełnione, Praca zbiorowa; Kraków 1978.
4. Kamieniarstwo; Wilcke H., Thunig W.; WSiP Warszawa 1978.
5. Kamieniarstwo.Współczesne spojrzenie na tradycję; Judrowsky R.; Arkady, Warszawa 2015 r
6. Analiza materiałowa zabytków małej architektury i rzeźby kamiennej z XVI w i początku XVII w w Wilnie i Nieświerzu; Wardzyński M., w Sztuka kresów wschodnich, t. 6, pod red.Krasny P., Betlej A., Krakow 2006.
7. Marmur i alabaster w rzeźbie i małej architekturze Rzeczypospolitej, studium historyczno-materiałoznawcze przemian tradycji artystycznych od XVI do początku XVIII wieku.. Wardzyński M., Fundacja Hereditas 2015.

1. Kamień w rzeźbie i architekturze Warszawy;Sygietyńska H. PWN. Warszawa 1978.
2. Piaskowiec w zabytkowej architekturze Warszawy. Jarmontowicz A., Krzywobłocka-Laurów R., Lehman J.; Warszawa 1994.
3. Kamienne tworzywo sztuki; Sylwestrzak k., Kachnic J., WN UMK Toruń 2010.
4. Wielkie warsztaty rzeźbiarskie Warszawy doby saskiej, modele kariery, formacja artystyczna, organizacja produkcji; Sito J., Warszawa 2013 .
5. Słownik terminologiczny sztuk pięknych; Kozakiewicz S.; PWN Warszawa 1976.