Ćwiczenia indywidualne,

1. Projekty indywidualne. Praktyczna realizacja kopii materiałowej w wybranym surowcu kamiennym z zastosowaniem przyrządów rzeźbiarskich.
2. Seminaria (wyższe).

Tryb mieszany (hybrydowy).

Pozytywne zaliczenie II roku studiów na kierunku Konserwacji i Restauracji Dziel Sztuki.

1. Wrodzone zdolności plastyczne, spostrzegawczość i umiejętność koordynacji zmysłowo ruchowej, sprawność manualna, znajomość metod modelowania przestrzennego, umiejętności posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi.
2. Predyspozycje w zakresie wykonania kopii wybranego fragmentu płaskorzeźbionej dekoracji w rzeźbiarskim materiale plastycznym (np. w glinie).
3. Znajomość doktryn i podstaw etyki konserwatorskiej, podstaw wiedzy z geologii, technologii rzeźby oraz wybranych fragmentów wiedzy z historii sztuki, dotyczących zagadnień stylu, pośród epok dominujących w sztuce europejskiej.

- teoria:

1. Wykształcenie praktycznych podstaw świadomego formowania projektów, polegających na kompleksowej ochronie kamiennych obiektów zabytkowych przez wykonanie kopii metodami rzeźbiarskimi.
2. Umiejętność samodzielnego prowadzenia prac na polu rekonstrukcji, związanych z odtworzeniem uszkodzonych fragmentów motywów indywidualnych, czy też całkowicie zniszczonych zabytkowych kompozycji rzeźbiarskich.
3. Kopia materiałowa, wierna kopia rzeźbiarska, bazująca na doświadczeniach omawianego kursu-jako zwieńczenie rzeźbiarskich umiejętności plastyczno-estetycznych, definiujących artystyczny poziom realizowanych prac.

- praktyka

1. Wykonanie kopii odręcznej, modelowanej w glinie i utrwalonej w postaci odlewu w gipsie lub w zaprawie konserwatorskiej, studiu oryginału w kanonie sztuki: późnośredniowiecznej (gotyckiej)
2. Prezentacja kopii wraz z omówieniem rezultatów prac studyjnych w formie wystawy na zakończenie semestru. Pokaz posiada podłoże analityczne z wskazaniem na różnice w postrzeganiu i interpretacji szczegółów modelunku na zasadzie porównawczej (także samooceny)w odniesieniu do modelu z oryginału.

Ocena na zakończenie semestru:

1. Ocena poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac.
2. Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu.
3. Średnia ocen składowych z poszczególnych ćwiczeń.

Dwuetapowa kwalifikacja ćwiczenia:

1. Etap pierwszy - po wymodelowaniu kopii w glinie i finalnym skorygowaniu modelu wg. formalnych uwag prowadzącego.
2. Etap drugi - ocena końcowa po wykonaniu zadania w formie pozytywu, w mineralnej zaprawie konserwatorskiej.

1. Doskonalenie wrodzonych relacji pomiędzy zmysłem postrzegania a receptorami, na polu doświadczeń artystycznych oraz koordynacji zmysłowo-ruchowej, sprawności manualnej i umiejętności posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi w pracach konserwatorskich w cyklach kopiowania, uzupełniania i rekonstrukcji.
2. Wykształcenie mechanizmów polegających na biegłym formowaniu materii rzeźbiarskiej w procesie kopiowania lub rekonstrukcji na bazie analizy zachowanych analogii.
3. Wykorzystanie zdobytych doświadczeń w świadomym kształtowaniu projektów konserwatorskich, związanych z ochroną zabytków rzeźby i architektury poprzez wykonanie ich metodami rzeźbiarskimi lub sztukatorskimi.
4. Pozyskanie doświadczeń i umiejętności w procesie wnikliwego studium historycznej formy rzeźbiarskiej i stylu, charakterystycznych dla epok starożytnych i nowożytnych w kamiennej rzeźbie wolnostojącej i architektonicznej.
5. Wykształcenie manualnych zdolności plastycznych i technologicznych z zakresu kopii odręcznej, realizowanej przez obserwację oryginału lub jego repliki, wykonanej metodami rzeźbiarskimi.
6. Rozwinięcie umiejętności plastycznych i zgromadzenie własnych doświadczeń na tle niezbędnej wiedzy stylistycznej jako podstawy konstruktywnego prowadzenia zadań konserwatorskich, związanych z rekonstrukcją zniszczonych fragmentów kompozycji figuralnych oraz detali rzeźbiarskich-architektonicznego kostiumu elewacji.

1. Kamieniarstw, Cz.I. Technologia surowca kamieniarskiego. Tyrowicz T. PWSZ. Warszawa 1952.
2. Ręczna obróbka kamienia, Tyrowicz T. PWSZ. Warszawa 1952.
3. Technologia obróbki udarowej kamienia. Wyd. II uzupełnione, Praca zbiorowa; Kraków 1978.
4. Kamieniarstwo; Wilcke H., Thunig W.; WSiP Warszawa 1978.
5. Kamieniarstwo.Współczesne spojrzenie na tradycję; Judrowsky R.; Arkady, Warszawa 2015 r
6. Analiza materiałowa zabytków małej architektury i rzeźby kamiennej z XVI w i początku XVII w w Wilnie i Nieświerzu; Wardzyński M., w Sztuka kresów wschodnich, t. 6, pod red.Krasny P., Betlej A., Krakow 2006.
7. Marmur i alabaster w rzeźbie i małej architekturze Rzeczypospolitej, studium historyczno-materiałoznawcze przemian tradycji artystycznych od XVI do początku XVIII wieku.. Wardzyński M., Fundacja Hereditas 2015.

1. Kamień w rzeźbie i architekturze Warszawy;Sygietyńska H. PWN. Warszawa 1978.
2. Piaskowiec w zabytkowej architekturze Warszawy. Jarmontowicz A., Krzywobłocka-Laurów R., Lehman J.; Warszawa 1994.
3. Kamienne tworzywo sztuki; Sylwestrzak k., Kachnic J., WN UMK Toruń 2010.
4. Wielkie warsztaty rzeźbiarskie Warszawy doby saskiej, modele kariery, formacja artystyczna, organizacja produkcji; Sito J., Warszawa 2013 .
5. Słownik terminologiczny sztuk pięknych; Kozakiewicz S.; PWN Warszawa 1976.

Pracownia wyposażona w kawalety rzeźbiarskie, w oświetlenie górne i boczne, z światłem dziennym i sztucznym, wentylacja z wymuszonym obiegiem powietrza i pochłaniaczem pyłów.

Materiały do studium formy i stylu:

1. Kopie form i detali rzeźbiarskich pozyskane na drodze odlewu gipsowego z oryginału,
2. Elementy oryginalne, fragmenty płaskorzeźbionych ornamentów lub form figuralnych jako pozostałości po zabiegach kopii, rekonstrukcji lub po procesie zamiany oryginału na kopię.