wykład (kursowy, monograficzny), seminarium (wyższe – magisterskie), konwersatorium (dialog dydaktyczny, dyskusja, korekty),projekt indywidualny,projekt zbiorowy.

W związku z zagrożeniem epidemiologicznym zajęcia będą prowadzone w trybie hybrydowym:
* w formie zdalnej (on-line), z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej i narzędzi udostępnionych przez uczelnię. Kontakt z użyciem poczty akademickiej ASP w Warszawie,
** w formie tradycyjnej - stacjonarnej, z uwzględnieniem przepisów sanitarnych, zaleceń i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzeń Rektora ASP w Warszawie. W uzasadnionych przypadkach umożliwimy studentowi / studentce pracę zdalną

Zaliczony pozytywnie obowiązkowy przegląd komisyjny po pierwszym semestrze studiów oraz zdany egzamin.

Obecność na wykładach.

Zdanie egzaminu końcowego dotyczącego wykładów.

Wiedza nabyta na wykładach, sprawdzana jest i oceniana na podstawie pisemnych kolokwiów i egzaminów ustnych.

Skala ocen według obowiązującej na Wydziale od 2 do 5.

W ciągu semestru na zajęciach kierunkowych dopuszczalne są trzy nieobecności, zarówno usprawiedliwione, jak i nieusprawiedliwione, pozwalające zaliczyć przedmiot kierunkowy, co stanowi 10% zajęć w semestrze.  Sumowane są spóźnienia (spóźnienie rozumiane jest jako przyjście na zajęcia maksymalnie 15 minut po czasie ich rozpoczęcia) i mają one wpływ na liczbę nieobecności studenta – są do tych nieobecności dodawane. 

Student ma obowiązek skonsultować się z prowadzącym zajęcia w sprawie ustalenia możliwości wyrównania zaległości. Prowadzący zajęcia (kierownik pracowni) decyduje o możliwości, zakresie, sposobie i terminie wyrównania zaległości powstałych wskutek nieobecności studenta na zajęciach. Prowadzący zajęcia nie gwarantuje możliwości odpracowania nieobecności, jeżeli musiałoby się ono odbyć poza przewidzianą siatką zajęć. 

Wszystkie nieobecności powyżej trzech wynikające z przyczyn losowych lub chorobowych powinny być rozpatrywane przez Prodziekana ds. studenckich. 

Student, który nie wyrównał zaległości, nie może uzyskać zaliczenia przedmiotu. 

Frekwencja wpływa na końcową ocenę semestralną – jest jedną ze składowych oceny semestralnej.

Studenci po ukończeniu zajęć z technik i technologii malarstwa ściennego na 6-letnich stacjonarnych studiach jednolitych (8 semestrów) powinni być przygotowani do zespołowej oraz samodzielnej pracy. Umieć rozpoznać ,nazwać i określić zastosowane rozwiązania konstrukcyjne ,technikę ich wykonania i zastosowane technologie oraz wykonać malowidła i dekoracje ścienne w różnych technikach stosowanych w różnych okresach stylowych w sztuce. Temu służą ćwiczenia i wykłady, na których przekazywana jest wiedza o technikach i technologii malowideł ściennych oraz metodach badawczych identyfikujących rodzaj techniki oraz czas powstania polichromii w obiekcie zabytkowym.

• Przekazanie studentowi wiedzy teoretycznej z zakresu historycznego rozwoju form architektonicznych, zmiennych technik i technologii wykonania dawnych narzutów wapiennych  oraz rozwoju technik dekoracji ściennych, materiałów, sposobu ich użycia do wykonania poszczególnych technik
• Przekazywanie wiedzy o technikach i technologii malowideł ściennych oraz metodach badawczych identyfikujących rodzaj techniki oraz czas powstania polichromii w obiekcie zabytkowym.
• Wykorzystanie wiedzy z dziedziny technik i technologii wykonania dekoracji ściennych w konserwacji obiektów zabytkowych między innymi do wykonania rekonstrukcji.
• Wypracowanie umiejętności posługiwania się literaturą źródłową oraz formułowania myśli i prezentacji wybranych zagadnień z technik i technologii malarstwa ściennego.

 Tematy wykładów:

• Tradycyjne techniki malarstwa ściennego (techniki a fresco i a secco)
• Okres prehistoryczny
• Starożytny Egipt, Mezopotamia, kultura egejska
• Starożytna Grecja
• Malarstwo etruskie
• Rzym
• Historia mozaiki
• Malarstwo średniowieczne (wczesnośredniowieczne, romańskie, gotyckie)
• Technika bizantyńskiego malarstwa ściennego
• Technika sgraffita
• Technika buon fresko (fresk renesansowy)
• Technika fresku barokowego (fresku wapiennego)
• Techniki malarstwa ściennego w XIX i XX w.

1.      Cennini C., Rzecz o malarstwie, przekład Tyszkiewicz S., Ossolineum, Wrocław 1955

2.      Dionizjusz z Furny, Hermeneia, przekład Kania I., Wyd. Uniwersytetu Jagielońskiego, Kraków 2003

3.      Mora P., Mora L., Philppot P. Conservation of Wall Paintings,  Butterworths 1984

4.      Sawicki T., Techniki zachodnioeuropejskiego malarstwa ściennego w XIX w., skrypt nr 16, ASP w Warszawie, 2002

5.      Sawicki T., Włoska technika a bianco di calce na przykładzie bielańskich fresków Michelangelo Palloniego, Ochrona Zabytków, nr 3, 1997, s. 239 - 249

6.      Stawicki S., Technika ściennych malowideł bizantyjsko- ruskich w: Ochrona Zabytków 1970 R.23 nr 4; 1971 R.24 nr 1

7.      Ślesiński W., Techniki malarskie - spoiwa mineralne,1983

8.      Ślesiński W. Techniki malarskie - spoiwa organiczne,1984

9.      Teofil Prezbiter, Diversarum Artium Schedula, przekład i opracowanie Kobielus S., Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, Kraków 1998

10.   Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, przekład Kumaniecki K., Prószyński i S-ka, Warszawa 1999

1.      Dobrowolski W., Malarstwo etruskie, PIW, Warszawa 1979

2.      Hopliński J. Farby i spoiwa malarskie. Wrocław 1959, 1990

3.      Lipińska J., Historia rzeźby, reliefu i malarstwa starożytnego Egiptu, Wydawnictwa UW 1978

4.      Nowicka M., Malarstwo antyczne – zarys, Ossolineum, Wrocław 1985

5.      Sadurska A., Archeologia Starożytnego Rzymu – od epoki królów do schyłku republiki, PWN, Warszawa 1975, Archeologia Starożytnego Rzymu – okres cesarstw, PWN, Warszawa 1980

6.     Sawicki T., Malowane kościoły Północnej Mołdawii, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, vol. 7, No 1 – 2 /24 – 25/, 1996

7.     Sawicki T., Upadek techniki buon fresco w XIX w, Ochrona Zabytków, nr 4, 1994

8.     Slansky B. Technika malarska. T. 1. Wrocław 1960

9.      Stawicki S., Techniczne i technologiczne problemy ściennych malowideł bizantyńsko-ruskich w kościele zamkowym w Lublinie, w: Kaplica Trójcy Świętej na zamku w Lublinie, materiały sesji zorganizowanej w Muzeum Lubelskim 24 – 26 kwietnia 1997 roku, Muzeum Lubelskie w Lublinie 1999

10.   Ślesiński W.. Warsztat artysty malarza z pierwszej połowy XIX wieku w: Ochrona Zabytków 1969 b.r. 4 s. 257 - 263

Dwie sale, każda na ok. 10 studentów – do wykonywania ćwiczeń i wykładowa. Pierwsza z dostępem do ścian wyposażona w lekkie stabilne rusztowania, z bezpośrednim dostępem do bieżącej wody i zlewem, wyposażona w skrzynie drewnianą obitą blachą do ucierania zaprawy tynkarskiej, indywidualne szafki na narzędzia i szafy zbiorcze na materiały wraz z narzędziami. Ponadto wyposażona w krzesła, stołki, sztalugi i stojaki na podłoża przenośne, stabilne lampy z oświetleniem o odpowiednim spektrum. W sali wykładowej stanowisko pod komputer z dostępem do Internetu oraz bogatym oprogramowaniem m.in. do obróbki zdjęć cyfrowych, programów multimedialnych, z dyskiem zewnętrznym do archiwizacji danych. Aparat fotograficzny – lustrzanka cyfrowa i analogowa, lampy fotograficzne oraz drukarka cyfrowa. Rzutnik multimedialny skorelowany z laptopem do prezentacji cyfrowych.