Projekty indywidualne; projekty zespołowe; dyskusja i dialog dydaktyczny w trybie stacjonarnym lub zdalnym.

Ukończenie II roku studiów. Znajomość podstawowych pojęć z dziedziny projektowania; kojarzenie zależności pomiędzy formą, funkcją i konstrukcją przedmiotów; znajomość podstawowych technologii przemysłowych; znajomość rysunku technicznego; umiejętność modelowania  trójwymiarowego.

Wykonanie projektu zgodnie z przyjętymi założeniami. Prezentacja przed Komisją Wydziałową obejmować powinna: plansze prezentujące rozwiązanie, makiety w skali lub prototypy (w zależności od tematu) oraz prezentację multimedialną pokazującą założenia, proces projektowania i ostateczne rozwiązanie.

Wykonanie dwóch opracowań projektowych na uzgodnione z prowadzącym tematy. Ostateczna prezentacja projektów, na którą składa się przedstawienie projektów na planszach, uzgodnionej makiety, modelu lub prototypu oraz prezentacja multimedialna. Kryteria oceny: artystyczny i techniczny poziom rozwiązania projektowego, stopień innowacyjności rozwiązania projektowego, jakości graficzna prezentacji (w tym multimedialnej), jakość makiet, modeli, prototypów, jakość werbalna i informacyjna wypowiedzi towarzyszącej prezentacji projektu, regularność udziału w zajęciach, terminowość. Dopuszczalna ilość opuszczonych zajęć - 25% ogólnej liczby zajęć w semestrze.

Istnieje ogromny obszar projektowania, który trudno nazwać wzornictwem w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Projektowanie obiektów, które nie są typowymi produktami masowo produkowanymi według ustalonego wzoru, a mają bardzo konkretnego adresata lub dedykowane są konkretnym sytuacją lub przestrzeniom, można by nazwać wzornictwem kontekstualnym. Tkwi w tym określeniu jednak sprzeczność tkwiąca w słowach wzornictwo i kontekst. Przyjęło się nazywać ten obszar projektowaniem kontekstualnym. Związane ono jest z takimi działaniami projektowymi, które wymagają indywidualnego podejścia do problemu, odpowiadają na indywidualne potrzeby, dedykowane są konkretnym przestrzeniom i których nie można, czy też nie należy powielać w innych sytuacjach. Kiedyś taką rolę pełniło rzemiosło, dziś projektowanie to korzystać może z przemysłu o ogromnych możliwościach technologicznych i produkcyjnych.

Coraz silniejsza potrzeba indywidualizowania przestrzeni publicznych, wnętrz i przedmiotów, a równocześnie coraz powszechniej dostępne technologie, które to umożliwiają, powoduje, że projektowanie kontekstualne staje się jednym z ważniejszych obszarów wzornictwa.

Celem zajęć jest nauka projektowania w zakresie tworzenia przestrzeni, przedmiotów i usług na obszarze projektowania kontekstualnego. 
Specjalna waga przywiązywana jest do wyboru właściwych rozwiązań technologicznych i materiałowych mających na względzie zrównoważony rozwój oraz gospodarkę obiegu zamkniętego. Kolejnymi stale obecnymi aspektami jest problematyka prowadzenia skutecznej praktyki zawodowej oraz etycznego wymiaru zawodu projektanta. Celem wszystkich projektów jest poszukiwanie lepszych wzorców życia, alternatywnych modeli egzystencji, generowane przez krytyczny stosunek do rzeczywistości.
Realizowane są dwa tematy projektowe:
1.Rozbudowany temat badawczy – określony w sposób otwarty, umożliwiający swobodną interpretację problemu. Realizacja tego tematu jest zależna od zainteresowań studenta, ale związana z szeroko pojętym projektowaniem kontekstualnym. Sposób prezentacji projektu ustalany jest indywidualnie, w zależności od jego specyfiki.
2.Prostsze zadanie projektowe – konkretniej definiujące zarówno uwarunkowania, jak i przedmiot projektu. Częsty elementem podania wymaganym w tym zadaniu jest działająca makieta, model lub prototyp.
Ilość godzin kontaktowych - 120, ilość godzin pracy własnej studenta - 90.

Lista lektur w zależności od podejmowanej problematyki.

Lista lektur w zależności od podejmowanej problematyki.

Modelarnia wyposażona w podstawowe urządzenia do obróbki metalu, drewna i tworzyw sztucznych; biblioteka specjalistyczna; pracownia komputerowa z dostępem do internetu.