Forma mieszana: wykład połączony z ćwiczeniami, istotna jest praca indywidualna studenta, czynne uczestnictwo na zajęciach, praca nad tekstem.

przebieg studiów pomyślnie zakończony 7. semestrem

zaliczenie ze stopniem na podstawie materiału objętego programem, na które składa się kilka elementów (patrz: Forma i sposób zaliczenia przedmiotu). Możliwe są dwie nieuzasadnione nieobecności – w ten sposób student spełnia warunek dopuszczający do zaliczenia. 

Aby zaliczyć przedmiot, należy zdobyć przynajmniej 21 z 40 punktów:

0-5 pkt.: aktywność na zajęciach

0-10 pkt: prezentacja na zajęciach

0-25 pkt.: przygotowanie pisemnej pracy semestralnej (3-5 znormalizowanych stron) na jeden ze wskazanych do wyboru tematów:

1. W jaki sposób sztuka w XX i XXI wieku angażuje się społecznie i politycznie? Omów to zjawisko na wybranych przykładach i w oparciu o wybrane teorie.

2. W jaki sposób sztuka współczesna „pracuje” z i w archiwum, jak rozumie archiwum i do czego go używa (i w jaki sposób)? Omów na wybranych przykładach.

Ocenie podlega poziom aktywności studentów na zajęciach, merytoryczny poziom przygotowanej prezentacji oraz informacji i sądów zawartych w pracy pisemnej.

Skala ocen określona jest według punktacji obowiązującej w ASP w Warszawie: od 2 (ndst) do 5+ (celująco).

Performatyka to nowoczesne, całościowe, interdyscyplinarne i interkulturowe spojrzenie na kontinuum ludzkiego działania, od teatru i tańca po publiczne obrzędy, performans artystyczny i performans życia codziennego.

Polityczne performansy Pawła Pawleńskiego, czy ostatni futurystyczny protest kolektywu „Przybyszki z przyszłości” w Zachęcie, pokazują jak radykalne i aktualne są to narzędzia do ingerowania w naszą rzeczywistości. Życie społeczne i indywidualne składa się z przedstawień, a celem performatyki jest ich dostrzeganie, analizowanie i interpretacja.

Tematyka proseminarium będzie połączeniem różnych dyscyplin artystycznych, które traktują ciało jako główne narzędzie komunikacji i ekspresji artystycznej.

1.Wprowadzenie do performatyki

2. Historia performansu

3.Allan Kaprow i jego lifelikaart

4. Guy Debord sytuacjoniści i społeczeństwo spektaklu

5. Kantor. Performatywne uniwersum

6. Teatr Guerrilla. Perfomatyka buntu

7. Performatyka archiwum

8. Nekroperformans

9. Performans pamięci

10.Teatr samospaleń

11. Masochistyczny performans

12.Performatyka feminizmu

13.Miłosny perfomans

14. Taniec w sztuce

15. Grotowski

E. Fischer-Lichte, Estetyka performatywności, Kraków 2008

J. McKenzie, Performuj albo... ., Kraków 2012

M. Carlson, Performans,Warszawa 2007

Performance Studies: Sources and Perspectives Performatyka: źródła i perspektywy, Poznań, 2019

Performatyka, Kraków 2016

R. Schechner, Performatyka. Wstęp, Wrocław 2006

V. Turner, Od rytuału do teatru, Warszawa 2005

Z. Krawiec, Miłosny performans, Warszawa 2016

G. Ziółkowski, Okrutny teatr samospaleń, Poznań 2018

J. Wachowski, Performans, Gdańsk 2011

Sala dostosowana do prezentacji multimedialnych:

1.             Skuteczne zaciemnienie.

2.             Nagłośnienie umożliwiające wyświetlanie filmów i prezentacji z dźwiękiem.

3.             Ekran zapewniający wysoką jakość wyświetlanych obrazów (płaskość powierzchni projekcyjnej i wierne oddawanie kolorów).

4.              Rzutnik multimedialny o dużej rozdzielczości.

5.             Komputer wraz z koniecznym oprogramowaniem do wyświetlania prezentacji multimedialnych.

W przypadku reżimu sanitarnego w związku z Covid-19 – stosowne warunki, metody i narzędzia zagwarantowane przez Uczelnię do pracy on-line.