seminarium, w czasie którego student zobowiązany jest do opracowania (faktografia + analiza) wybranego przez siebie tematu i zreferowania go w czasie zajęć. Następnie wystąpienie (problematyka oraz sposób jej zaprezentowania) jest dyskutowane przez studentów i prowadzących zajęcia. Konsultacje.

wygłoszenie referatu w czasie zajęć; max. 2 nieobecności nieusprawiedliwione, aktywne uczestnictwo w zajęciach

Program nauczania ma na celu dostarczenie studentom pojęciowych narzędzi do interpretacji współczesnej rzeczywistości, a także zapoznanie studentów z różnymi problemami współczesności i próbami ich teoretycznej artykulacji. Seminarium ma też pełnić funkcję pomocniczą w pisaniu teoretycznej pracy dyplomowej – poprzez wzbogacenie warsztatu pojęciowego studentów i wskazywanie związków między różnymi obszarami kultury.

Przykładowe zagadnienia:

- podstawowe zagadnienia dotyczące charakteru przemian w polskiej sztuce po 1989 roku
- instytucjonalny charakter przemian
- nowe instytucje sztuki po 2000 roku
- tworzenie się rynku galerii prywatnych
- transformacja i globalizacja – dwa oblicza zmian w kontekście sztuki
- najważniejsze zjawiska artystyczne lat 90.
- najważniejsze zjawiska artystyczne lat 2000.
- sztuka po 2010

- konflikty w sztuce po 1989 roku

1) J. Ranciere, Estetyka jako polityka, Warszawa 2007
2) P. Piotrowski, Muzeum krytyczne, Warszawa 2011
3) P. Piotrowski, Znaczenia modernizmu, Poznań 1999
4) P. Piotrowski P., Agorafilia. Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie, Poznań 2010
5) A. Żmijewski, Drżące ciała. Rozmowy z artystami, seria „Krytyki Politycznej”, t. 2, Bytom – Kraków 2006

6) A. Żmijewski, Stosowane sztuki społeczne, „Krytyka Polityczna”, nr 11-12, 2007

7) Skuteczność sztuki, red. T. Załuski, Łódź 2014

8) I. Kowalczyk, Ciało i władza. Polska sztuka krytyczna lat 90., Warszawa 2002

9) Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000 roku, wyd. 2 uzupełnione, Warszawa

Rzutnik multimedialny, komputer, internet