Obecność, aktywność na zajęciach, praca semestralna.

Artyści i dzieła sztuki współtworzą sferę strukturalną współczesnego społeczeństwa. Sztuka jest przedmiotem kupna i sprzedaży, bierze udział w konfliktach klasowych, politycznych i religijnych. Jest zarządzana przez specjalistów od marketingu i kreowania wizerunku marek i korporacji, bierze udział w procesach rewitalizacji i gentryfikacji miast. Obrazy, wideo i performance tworzy się coraz częściej w ramach projektowego systemu zarządzania sztuką charakterystycznego dla późnego kapitalizmu.
Jednak współcześni artyści i artystki tworzą także sferę antystrukturalną, sztuka jest przestrzenią liminalną (graniczną), artyści i artystki przekraczają normy i konwenanse społeczne, aranżują wtajemniczenia, ewokują alternatywne stany świadomości, poszukują nowych form wyrazu i sposobów kreowania przestrzeni wolnych od kapitalistycznego nadzoru. Dzieła sztuki (po)nowoczesnej są ukierunkowane na „tworzenie relacji”, poszukiwanie autentyczności, spotykanie „innego”.

Treści programowe - tematy zajęć:

1. Sztuka w sferze strukturalnej i antystrukturalnej

2. Świat sztuki, pole sztuki

3. Sztuka i nierówności społeczne

4. Produkcja i cyrkulacja dzieł sztuk

5. Sztuka i gospodarka kreatywna

6. Sztuka i polityka: dzielenie postrzegalnego

7. Spisek sztuki

8. Abstrakcja mistyczna

9. Performans

10. Body art

11. Instalacje

12. Sztuka relacji

13. Sztuka inności: „Inny” w sztuce

14. Podsumowanie

V. Turner, Proces rytualny. Struktura i antystruktura, PIW, Warszawa 2010, s. 115 – 195.

A. C. Danto, Świat sztuki. Pisma z filozofii sztuki, Kraków 2006, s. 35 – 46.

P. Bourdieu, L.J.D. Wacquant, Zaproszenie do socjologii refleksyjnej, Warszawa 2001, s. 77 – 99.

P. Bourdieu, Dystynkcja. Społeczna krytyka władzy sądzenia, Warszawa 2005, s. 9 – 16.

L. Boltanski, Od rzeczy do dzieła. Procesy atrybucji i nadawania wartości przedmiotom, w: J. Sowa (red.), Wieczna radość. Ekonomia polityczna społecznej kreatywności, Wolny Uniwersytet Warszawy, Zeszyt 3, Bęc Zmiana, Warszawa 2011 s. 17–44.

V. Morariu, Apolityczna kreatywność. Spektakl łączenia ludzi, w: J. Sowa (red.), Wieczna radość. Ekonomia polityczna społecznej kreatywności, Wolny Uniwersytet Warszawy, Zeszyt 3, Bęc Zmiana, Warszawa 2011s. 359 - 396.

D. Hyslop, Dziesięciolecie Tate Modern w Londynie – kultura i rewitalizacja miasta, w: D. Folga- Januszewska i B. Gutowski [red.], Ekonomia muzeum, Kraków 2011, s. 27 – 30.

D. Throsby, Ekonomika kultury i polityka kulturalna: co łączy te dziedziny, w: B. Jung [red.], Ekonomika kultury. Od teorii do praktyki, Warszawa 2011, s. 33 – 44

M. Hutter, Kultura w gospodarce ery kreatywności i doznań, w: B. Jung [red.]…, dz. cyt., s. 45 – 54.

J. Rancière, Estetyka jako polityka, Warszawa 2007, s. 21 - 39.

J. Rancière, Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka, Kraków 2009, s. 37 – 55.

J. Baudrillard, Spisek sztuki, Sic!, Warszawa, s. 35 – 84.

K. Malewicz, Świat bezprzedmiotowy, Słowo/Obraz Terytoria, Gdańsk 2006, s. 65 – 99.

M. Carlson, Performans, PWN, Warszawa 2007, s. 133 – 175.

K. Duniec 2006, Mięso i krew, „Dialog” nr 11, Listopad 2006, s. 88 – 96.

Ł. Chotkowski, Performans autobiograficzny Mariny Abramović, „Dialog” nr 11/2006, s.  97 – 111.

K.A. Gajda, Piękne inaczej, „Dialog” nr 11, Listopad 2006, s. 112 – 117.

Kijewski 85 – 89 (Marek Kijewski, rozm. Joanna Sokołowska) w: E. Gorządek (red.), Marek Kijewski. Drżę więc cały, gdy mogę was ozłocić, CSW, Warszawa 2008 (kat. wyst.), s. 13 – 41.

A. Żmijewski, Z Wiaderkami świńskim truchtem. Z Katarzyną Kozyrą rozmawia Artur Żmijewski, w: A.  Żmijewski, Drżące ciała, Rozmowy z artystami, Krytyka Polityczna, Warszawa, s. 186 – 194.

N. Bourriaud, Estetyka relacyjna, Mocak, Kraków 2012, s. 33 - 67.

P. Możdżyński, Inicjacje i transgresje. Antystrukturalność sztuki XX i XXI wieku w oczach socjologa, Wydawnictwa UW, Warszawa, s. 119 – 146.

P. Możdżyński, Inicjacje i transgresje. Antystrukturalność sztuki XX i XXI wieku w oczach socjologa, Wydawnictwa UW, Warszawa 2011, s. 284 - 291.

Sala dostosowana do prezentacji multimedialnych:
Skuteczne zaciemnienie.
Nagłośnienie umożliwiające wyświetlanie filmów i prezentacji z dźwiękiem.
Ekran zapewniający wysoką jakość wyświetlanych obrazów (płaskość powierzchni projekcyjnej i wierne oddawanie kolorów).
Rzutnik multimedialny o dużej rozdzielczości.
Komputer wraz z koniecznym oprogramowaniem do wyświetlania prezentacji multimedialnych.