|
Compulsory literature used during classes
|
1. Początki filozofii Zachodu, presokratycy: Filozofia starożytna Grecji i Rzymu pod red. J. Legowicza, Warszawa 1968, s. 55 – 57, 77 – 82, 83 – 92, 99 – 110.
2. Sofiści i Sokrates: Filozofia starożytna Grecji i Rzymu pod red. J. Legowicza, Warszawa 1968, s. 113 – 161.
3. Platon: Platon, Państwo, tłum. W. Witwicki, wydanie dowolne, księgi V – VII.
4. Arystoteles: Arystoteles, Poetyka, tłum. H. Podbielski, Wrocław 1983.
5. Filozofia hellenistyczna: Filozofia starożytna Grecji i Rzymu pod red. J. Legowicza, Warszawa 1968, s. 243 – 249, 309 – 355, 355 – 380.
6. Św. Augustyn: A. Kasia, Św. Augustyn, Warszawa 1960, s. 91 – 116.
7. Św. Tomasz: J. Borgosz, Tomasz z Akwinu, Warszawa 1962, s. 121 – 124, 160 – 170.
8. Renesans:K. Leśniak, Franciszek Bacon, Warszawa 1961, s. 115 – 131 lub N. Machiavelli, Książę, tłum. W. Rzymowski, Wrocław 1969.
9. Thomas Hobbes i Jean Jacques Rousseau: T. Hobbes, Lewiatan, tłum. C. Znamierowski, Warszawa 1954, s. 110 – 150; J.-J. Rousseau, Umowa społeczna, tłum. B. Baczko, Warszawa 1966, s. 1 – 37.
10. Renee Descartes: R. Descartes, Rozprawa o metodzie, tłum. W. Wojciechowska, Warszawa 1970, s. 2 – 48.
11. David Hume: D. Hume, Badania dotyczące rozumu ludzkiego, tłum. J. Łukaszewicz i K. Twardowski, Warszawa 1977, s. 33 – 50.
12. Immanuel Kant: I. Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności, tłum. M. Wartenberg, Warszawa 1953.
13. Transcendentalna filozofia niemiecka: G. W. F. Hegel: G. Hegel, Wykłady z filozofii dziejów, tłum. J. Grabowski, A. Landman, Warszawa 1958 [s. 3 – 165]; M. Siemek, Hegel: Rozum i historia, [w:] tegoż, W kręgu filozofów, Warszawa 1984.
14. Artur Schopenhauer: A. Schopenhauer, Świat jako wola i przedstawienie, tłum. J. Garewicz, Warszawa 1994 [J. Garewicz, Wstęp, s. VII - XXXVI ]
15. Karol Marks: K. Marks, Praca wyobcowana, [w:] Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne z 1844, przeł. Jażdżewski K., Zabłudowski T., [w:] Marks K. Engels F., Dzieła, Warszawa 1962, tom I.
16. Søren Kierkegaard: K. Toeplitz, Kierkegaard, Warszawa 1975.
17. Friedrich Nietzsche: Z. Kuderowicz, Nietzsche, Warszawa 1976.
18. Henri Bergson: I. Wojnar, Bergson, Warszawa 1985.
19. Psychoanaliza: Siegmund Freud: S. Freud, O psychoanalizie, tłum. L. Jekels, Poznań 1992.
20. Egzystencjalizm: K. Jaspers, Wprowadzenie do filozofii, tłum. A. Wołkowicz, Wrocław 1995; J. P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem, tłum. J. Krajewski, Warszawa 1998.
21. Fenomenologia: K. Michalski, Heidegger i filozofia współczesna, Warszawa 1978 [s. 10 – 49].
22. Filozofia dialogu: Emmanuel Lévinas: E. Lévinas, Całość i nieskończoność, tłum. M. Kowalska, Warszawa 1998 [s. 218 – 262]
23. Hermeneutyka: H.-G. Gadamer, Prawda i metoda, Warszawa 2004 [s. 367 – 519]
|
|
Additional literature recommended for the student's self learning
|
• Arystoteles, Etyka Nikomachejska
• Św. Augustyn, O państwie bożym
• H. Bergson, Dwie drogi moralności i religii
• R. Descartes, Rozprawa o metodzie
• Epikur, List do Menoikeusa, (w:) Diogenes Laertios, Żywoty i poglądy sławnych filozofów
• S. Freud, Wykłady ze wstępu do psychoanalizy
• H.-G. Gadamer, Aktualność piękna. Gra, symbol, święto
• G. Hegel, Wykłady z filozofii dziejów
• M. Heidegger, Drogi lasu
• T. Hobbes, Lewiatan
• D. Hume, Badania dotyczące rozumu ludzkiego
• E. Husserl, Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii
• I. Kant, Uzasadnienie metafizyki moralności
• S. Kierkegaard, Pojęcie lęku
• K. Marks, Rękopisy społeczno – ekonomiczne
• F. Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra
• Platon, Państwo
• Platon, Fedon
• J. J. Rousseau, Umowa społeczna
• B. Russell, Dzieje filozofii Zachodu
• J.-P. Sartre, Egzystencjalizm jest humanizmem
• A. Schopenhauer, Świat jako wola i przedstawienie
podręczniki:
• K. Ajdukiewicz, Zagadnienia i kierunki filozofii
• G. Colli, Narodziny filozofii
• „Filozofia starożytna”, antologia pod red. J. Legowicza
• L. Kołakowski, O co nas pytają wielcy filozofowie?
• B. Russell, Historia myśli Zachodu
• A. Sikora, Spotkania z filozofią: od Heraklita do Husserla
• W. Tatarkiewicz, Historia filozofii
• C. Wodziński, Filozofia jako sztuka myślenia
|
| Learning outcomes
|
| Skills | Knowledge | Social competences |
|---|
|
4. K_U06: potrafi powiązać dzieła i zjawiska sztuki oraz kultury z szerszym kontekstem historycznym, kulturowym, społecznym, ideologicznym chcąc np. wykazać znaczenie kontekstu społecznego dla zjawisk i dzieł sztuki czy określić elementy dziedzictwa kulturowego w swoim najbliższym otoczeniu;
5. K_U07: potrafi sprawnie poruszać się w zaprezentowanej problematyce i zasobie wiadomości wybranych nauk humanistycznych i społecznych, oraz je samodzielnie systematyzować;
6. K_U08: potrafi stosować na bazowym poziomie aparat werbalny i pojęciowy wybranych, uzupełniających historię sztuki nauk humanistycznych i społecznych;
7. K_U09: potrafi samodzielnie czytać i analizować lektury z wybranych, uzupełniających historię sztuki, nauk humanistycznych i społecznych;
8. K_U13: potrafi łączyć dorobek wybranych nauk społecznych (oraz filozofii) z historią sztuki do rozważań z zakresu problematyki kultury miejsca;
9. K_U14: potrafi wykorzystywać przysposobioną wiedzę do rozstrzygania dylematów rzeczywistych, pojawiających się w pracy zawodowej;
10. K_U015: potrafi samodzielnie wyszukiwać, analizować, selekcjonować, weryfikować i pożytkować informacje przy użyciu różnych źródeł i sposobów;
11. K_U016: potrafi samodzielnie i skutecznie zdobywać wiedzę i materiały oraz rozwijać swoje umiejętności badawcze, korzystając z różnorodnych źródeł i nowoczesnych technologii;
12. K_U017: potrafi sprawnie, na podstawowym poziomie, komunikować się ze specjalistami wybranych, proponowanych w programie nauk humanistycznych i społecznych, używając języka specjalistycznego, oraz z odbiorcami spoza grona specjalistów - ma rozwinięte umiejętności komunikacji interpersonalnej;
13. K_U018: potrafi artykułować (także własne) poglądy w sprawach zawodowych i społecznych, światopoglądowych, także przekonująco argumentować i dyskutować na tematy podejmowane na zajęciach;
14. K_U20: potrafi swobodnie posługiwać się zsyntetyzowaną wiedzą, włączając w nią zindywidualizowane konkluzje i problemy;
|
1. K_W07: ma uporządkowaną wiedzę szczegółową w wybranych, wyspecjalizowanych -- w tym dotyczących specjalizacji -- zagadnieniach humanistyki i nauk społecznych, często wymagających wielodyscyplinowego, wielopłaszczyznowego oglądu;
2. K_W09: zna podstawową literaturę w języku polskim z wybranych dyscyplin i zagadnień humanistyki, przede wszystkim z kanonu historii sztuki, teorii kultury oraz filozofii; nazwiska czołowych historyków, teoretyków sztuki oraz kultury, filozofów i ich piśmienniczy wkład w dzieje dyscyplin;
3. K_W11: posiada uporządkowaną wiedzę ogólną z pola teorii i metodologii historii sztuki, teorii kultury oraz wybranych zagadnień wchodzących w zakres historii filozofii, także podstaw estetyki i teorii sztuki;
|
15. K_K04: jest otwarty na nowe idee, gotowy do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów;
16. K_K05: myśli bez skrępowania własnymi uwarunkowaniami i widzi rzeczy w innym kontekście niż tylko własny, posiada świadomość różnic kulturowych, jest otwarty na inne kultury - unika dyskryminacji, unika postawy etnocentryzmu, dba także o kontekstowe postrzeganie różnic;
17. K_K06: ma świadomość samopoznania w nowych aspektach jako istota społeczna i jako uczestnik kultury oraz posiadania nowych kryteriów krytycznego podejścia do rzeczywistości;
18. K_K10: ma świadomość wagi profesjonalizmu i etyki zawodowej
19. K_K11: jest przygotowany do bardziej aktywnego niż dotychczas uczestnictwa w życiu społecznym, w społeczeństwie demokratycznym, w większym stopniu do uczestniczenia w komunikacji społecznej i życiu publicznym, także pełniejszego niż dotychczas kreatywnego uczestnictwa w kulturze - ma rozbudowaną świadomość wspólnego dobra i odpowiedzialności;
20. K_K12: efektywnie steruje własną pracą, krytycznie ocenia stopień jej zaawansowania i poziom merytoryczny;
21. K_K13: ma świadomość swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę doskonalenia osobistego i zawodowego;
22. K_K14: reprezentuje wrażliwość na wartości estetyczne, warsztatowe i przestrzenne zinternalizowane w praktyce.
|
|
