ćwiczenia seminaryjne, dyskusja, prezentacja prac i opracowań własnych

Ogólna wiedza na temat historii nowożytnej Europy i procesów w historii sztuki.

Umiejętność interpretacji zjawisk współczesnej kultury artystycznej w kontekście tematyki podejmowanej podczas zajęć.

Forma zaliczenia przedmiotu polega na przygotowaniu samodzielnej pracy (pisemnej - teoretycznej lub w formie artefaktu w dowolnej technice) oraz jej prezentacji i obrony(w formie krytycznej dyskusji grupowej) podczas rozmowy końcowej z grupą seminaryjną.

Barok jako zjawisko kulturowe i artystyczne XVII-wiecznej Europy co innego oznaczał dla każdej z grup etnicznych, bo w każdym z języków termin ów znaczy odmiennie. Fenomen barokowości ma więc swoje źródło w różnorodności, lecz nie tylko terminologicznej, ale także geograficznej; jest pierwszym stylem, który wyeksportowano za ocean. Jako pierwszy także przybrał rozmiary totalne i ogarnął malarstwo, rzeźbę, architekturę, literaturę, muzykę (operę), modę i nie pozostawił nikogo obojętnym. Każdy bowiem ma jakiś stosunek wobec przesytu, nadmiaru, przerysowania, akceptuje lub odrzuca luksus, który jest kwintesencją barokowości.

Na seminarium dyplomowym porozmawiamy o teorii, ale dotkniemy też bezpośrednio – zmysłowo materiałów z epoki, usłyszymy melodię czasu, rozpoznamy specyfikę miejsca artysty i odbiorcy dzieła, staniemy w polu problemu sceniczności i performatywności towarzyszącej omawianemu stylowi i sztuce w jego ramie tworzonej.

Wychodząc od wybranych rzeczy-obiektów i artefaktów przyjrzymy się wybranym artystycznym fenomenom stylistycznym od pierwszych przejawów baroku, poprzez neobarok w stylu II Cesarstwa we Francji (Napoleon III), stylu Wilhelma II (Niemcy), neobarok hiszpański i jego przeniesienia amerykańskie, aż po modę (Versace, Dolce Gabbana), czy stosunek do tożsamości artystycznej (w kontekstach subkultur), a więc znaczenie kampu, kiczu oraz idei queerowych w porządku długiego trwania stylu barokowego i jego rekonstrukcji.

Sztuka baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo, pod red. R. Tomana, Kolonia 2000.

Il classico si fa pop. Di scavi, copie e altri pasticci, pod red. M. Serlorenzi, Milano 2018.

P. Burke, Fabrykacja Ludwika XIV, przeł. R. Pucek, M. Szczubiałka, Warszawa 2011.

J. Kochanowski, Spektakl i wiedza. Perspektywa społecznej teorii queer, Łódź 2009.

P. Portoghesi, Roma barocca, Rzym 2011.

Wybrane rozdziały (wskazane podczas zajęć) z poniżej wymienionych monografii:

Teatr płci. Eseje z socjologii gender, pod re. M. Bieńkowkiej-Ptasznik i J. Kochanowskiego, Łódź 2008.

Kamp. Antologia przekładów, pod red. P. Czaplińskiego i A. Mizerki, Kraków 2012.

Retoryka ciała w dyskursie publicznym, pod red. R. Cieślaka, Toruń 2008.

Lektury Inności. Antologia, pod red. M. Dąbrowskiego i R. Pruszczyńskiego, Warszawa 2007.

Literatura uzupełniająca zostanie dobrana indywidualnie w zależności od szczegółowych zainteresowań studentów.

Standardowa sala seminaryjna.