1. Wykład problemowy
2. Wykład z prezentacją multimedialną
3. Dyskusja dydaktyczna, dialog dydaktyczny, korekta
4. Ćwiczenia warsztatowe
5. Ćwiczenia studyjne
6. Ćwiczenia kreacyjne
7. Projekty indywidualne
8. Analiza rysunków z dyskusją

9. Dyskusja za pomocą platformy google meet

zaliczenie z wynikiem pozytywnym dwóch poprzednich semestrów przedmiotu

  Rysunek dla studentów II-V roku na Wydziale Malarstwa pełni istotną rolę w procesie kształcenia młodego artysty. Pomijając względy formalne takie jak fakt, że rysunek jest przedmiotem kierunkowym i obowiązkowym na naszym Wydziale a nauka trwa cztery lata z możliwością kontynuacji na roku dyplomowym oraz możliwością realizacji aneksu do dyplomu jako głównej lub dodatkowej specjalizacji, jest on podstawowym i najprostszym narzędziem kreacji twórczej. Rysunki na skalne, ryte w kamieniach czy utrwalone w naczyniach glinianych lub przedmiotach codziennego użytku są najstarszym świadkiem potrzeby artystycznej wypowiedzi człowieka. Ta pierwotność rysunku jest jego największą zaletą. Czystość i prostota formy. Asceza waloru po przez którą  eliminuje się wszelkie didaskalia. Przekaz staje się prosty i oczywisty. Waśnie na te cechy rysunku chciałbym zwrócić uwagę studenta. Nie zależnie od tego czy wykonuje szybki szkic, notkę czy wielkoformatowe studium, osiągnięty efekt powinien być syntezą rozstrzyganego problemu.

              Student II roku po rzetelnym kursie w pracowni „startowej” (I roku) powinien w pełni przyswoić podstawy kompozycji warsztatu rysunkowego i pracy z natury. Oczywiście od woli i potrzeb studenta zależy jaką ścieżkę rozwoju obierze. II rok jest czasem na zastanowienie się i dopracowaniem warsztatowych niuansów, nie oznacza to jednak że kształcenie ma polegać na ćwiczeniu ręki i oka. Artysta, który choćby przez całe życie studiuje martwą naturę, musi być odkrywczy i twórczy. Każde stawiane sobie zadanie niezależnie czy jest to studium modela, praca w plenerze czy zapis swojej wyobraźni powinno być osobistą analityczną kreacją. Wyuczona „fachowość” pozwoli artyście być  profesjonalistą nie zależnie jakiego narzędzia w przyszłości użyje węgla, pędzla, tabletu czy aparatu fotograficznego. Znajomość zasad kompozycji, budowy formy za pomocą światła i cienia, zasad perspektywy, operowanie linią …  pozwoli uniknąć bylejakości i powierzchowności.

              Kolejne lata studiów to okres poszukiwań własnej drogi rozwoju.  Czas na eksperymenty, próby i publiczne prezentacje podczas wystaw zbiorowych jak i indywidualnych pokazów swej twórczości. Proces ten ma na celu przygotowanie młodego adepta sztuki do działań poza murami uczelni a także zetknięcia się z krytyką i zaznaczeniem swej obecności na tzw. rynku sztuki,  a w konsekwencji do usamodzielnienia się. W procesie tym bardzo ważną rolę odgrywa dialog dydaktyczny. Indywidualne korekty i rozmowy w grupie koleżeńskiej studentek i studentów połączone z autoprezentacją. Wspólne zwiedzanie wystaw i dyskusje na tematy sztuki współczesnej oraz roli artysty w społeczeństwie. Roli i formach rysunku w sztuce, który coraz częściej staje się niezależną formą artystyczną, uwalniając się  ze służalczej roli wobec malarstwa.

egzamin semestralny podczas ostatniego przeglądu

kryteria oceny:
- ocena uczestnictwa w zajęciach i konsultacjach
- ocena ilości prac
- ocena nakładu pracy
- ocena jakości warsztatowej wykonanych prac
- ocena jakości artystycznej wykonanych prac

1. Minimum 10 rysunków studyjnych w formacie min. B1, lub prac z zadań problemowych zrealizowanych w pracowni, prezentowanych na przeglądzie semestralnym
2. Zaliczenie 3 obowiązkowych przeglądów w trakcie semestru
3. Prezentacja zadania semestralnego na przeglądzie semestralnym