| Pole | Opis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Typ przedmiotu | Kierunkowy | ||||||
| Metody dydaktyczne (forma zajęć) | 
			
				
					
 Projekty indywidualne; projekty zespołowe; dyskusja i dialog dydaktyczny.  | 
	||||||
| Język wykładowy | polski; | ||||||
| Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
| Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
| Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
| Wymagania wstępne | 
			
				
					
 Znajomość podstawowych pojęć z dziedziny projektowania; kojarzenie zależności pomiędzy formą, funkcją i konstrukcją przedmiotów; znajomość podstawowych technologii przemysłowych; znajomość rysunku technicznego; umiejętność modelowania trójwymiarowego; pozytywne zaliczenie II roku;  | 
	||||||
| Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) | 
			
				
					
 Istnieje ogromny obszar projektowania, który trudno nazwać wzornictwem w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Projektowanie obiektów, które nie są typowymi produktami masowo produkowanymi według ustalonego wzoru, a mają bardzo konkretnego adresata lub dedykowane są konkretnym sytuacją lub przestrzeniom, można by nazwać wzornictwem kontekstualnym. Tkwi w tym określeniu jednak sprzeczność tkwiąca w słowach wzornictwo i kontekst. Przyjęło się nazywać ten obszar projektowaniem kontekstualnym. Związane ono jest z takimi działaniami projektowymi, które wymagają indywidualnego podejścia do problemu, odpowiadają na indywidualne potrzeby, dedykowane są konkretnym przestrzeniom i których nie można, czy też nie należy powielać w innych sytuacjach. Kiedyś taką rolę pełniło rzemiosło, dziś projektowanie to korzystać może z przemysłu o ogromnych możliwościach technologicznych i produkcyjnych. Istnieje także coraz silniejsza potrzeba indywidualizowania przestrzeni publicznych, wnętrz i przedmiotów, a równocześnie coraz powszechniej dostępne są technologie, które to umożliwiają, powodując że projektowanie kontekstualne staje się jednym z ważniejszych obszarów wzornictwa.  | 
	||||||
| Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) | 
			
				
					
 Ocena artystycznego i technicznego poziomu rozwiązania projektowego; ocena stopnia innowacyjności rozwiązania projektowego; ocena jakości prezentacji projektu, na którą składa się graficzne przedstawienie koncepcji na planszach, wykonanie modelu oraz prelekcja połączona z prezentacją multimedialną; ocena stopnia zaangażowania w realizację projektu oraz umiejętność efektywnego przełożenia wskazań i wytycznych uzyskanych w toku kształcenia w wyniku dyskusji i dialogu dydaktycznego.  | 
	||||||
| Wymagania końcowe | 
			
				
					
 Wykonanie projektu zgodnie z przyjętymi założeniami. Prezentacja przed Komisją Wydziałową obejmować powinna: plansze prezentujące rozwiązanie, makiety w skali lub prototypy (w zależności od tematu), dokumentację projektową w postaci szkiców, wizualizacji i modeli oraz prezentację multimedialną pokazującą założenia, proces projektowania i ostateczne rozwiązanie.  | 
	||||||
| Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć | -brak- | ||||||
| Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta | 
			
				
					
 Lista lektur w zależności od podejmowanych tematów.  | 
	||||||
| Przedmiotowe efekty uczenia się | 
			
  | 
	||||||
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się | 
			
  | 
	||||||
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. | |||||||
| studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie | 
|---|---|---|---|---|---|
| Wzornictwo / projektowanie produktu i komunikacji wizualnej s.7 | d | 120 | 8 | 
		
		
		ćw. 120h | 
	
		
		
		ćw.
		
		[egz.] ćw. [zal.]  |