Pole | Opis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Typ przedmiotu | teoretyczny z elementami ćwiczeń praktycznych | ||||||
Metody dydaktyczne (forma zajęć) |
Wykłady
ćwiczenia
, szkice,
dyskusja dydaktyczna |
||||||
Język wykładowy | polski; | ||||||
Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
Wymagania wstępne |
bez wymagań wstępnych |
||||||
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) |
Program dostosowany jest do zadań i tematów pracowni wiodących, wszędzie tam gdzie występuje w tematyce zagadnienie CZŁOWIEK zarówno w pojęciu klasycznym (realistycznym) lub interpretacyjnym, zawsze jest jakiś punkt oparcia się na wiedzy anatomicznej. Możemy bardzo daleko w kreacji odchodzić od realizmu do abstrakcji ale zawsze bazą pozostanie wiedza anatomiczna. Wykłady są połączone z działaniami praktycznymi. Zajęcia są podzielone na 3 zakresy kompetencyjne: konstrukcja, forma, wyraz. Oprócz zajęć grupowych odbywają się indywidualne konsultacje anatomiczne. Zagadnienia wykładów: Konstrukcja czyli kościec. Budowa szkieletu, oś symetrii obiektu . W poszukiwaniu proporcji ludzkiego ciała . Mistrzowie też popełniali błędy. Przeskalowanie obiektu rzeźbiarskiego. Giganci . Żabia perspektywa. Aparat ruchu, mobilne rzeźby. Forma - praca z modelem (malowanie mięśni, w semestrze pandemicznym zastosujemy auto działania czyli sami na sobie, a nie po ciele modela) dokumentacja fotograficzna. Mięśnie studium formy. Herosi i boginie . Ciało, mięśnie, skóra, funkcja budowa Różnice w budowie kobieta, mężczyzna, dziecko, starzec . Chimery, harpie, hybrydy - stwory mityczne. Wyraz - Obserwacja własnych możliwości, praca z lustrem. Autoportret. Detal, mimika wyraz. Mięśnie mimiczne: funkcja i budowa. Symetria i asymetria twarzy. Elementy twarzy. Nos, uszy, usta . Oko. funkcja, budowa - tajemnica patrzących portretów . Mody, historyczne i teatralne, kultowe makijaże (Egipt, Japonia, Afryka, Indianie, wojsko). Zjawiska optyczne, figury niemożliwe. Portret. nieprzemijalne zagadnienie w sztuce. Emocje w sztuce Tworzymy własny atlas anatomiczny, oraz "gabinet osobliwości" - pomoce naukowe dla przyszłych roczników wydziału rzeźby. Tworzymy ranking top listę kultowych rzeźb. |
||||||
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) |
Warunkiem koniecznym do uzyskania zaliczenia jest obecność na zajęciach (lista) oraz aktywny udział w zajęciach. Realizacja ćwiczeń studyjnych w wymaganych terminach, zgodnie z ich założeniami. Oryginalność i staranność wykonania oddanych prac. |
||||||
Wymagania końcowe |
zaliczenie |
||||||
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć |
do wyboru:
|
||||||
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta |
Periodyki i magazyny o sztuce: 2+3D, |
||||||
Przedmiotowe efekty uczenia się |
|
||||||
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się |
|
||||||
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie |
---|---|---|---|---|---|
Rzeźba s.2 | o | 15 | 1 |
w. 15h |
w.
[zal.] |