| Pole | Opis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Typ przedmiotu | teoretyczny z elementami ćwiczeń praktycznych | ||||||
| Metody dydaktyczne (forma zajęć) | 
			
				
					
 Wykłady 
ćwiczenia
, szkice, 
dyskusja dydaktyczna  | 
	||||||
| Język wykładowy | polski; | ||||||
| Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
| Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
| Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
| Wymagania wstępne | 
			
				
					
 bez wymagań wstępnych  | 
	||||||
| Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) | 
			
				
					
 Program dostosowany jest do zadań i tematów pracowni wiodących, wszędzie tam gdzie występuje w tematyce zagadnienie CZŁOWIEK zarówno w pojęciu klasycznym (realistycznym) lub interpretacyjnym, zawsze jest jakiś punkt oparcia się na wiedzy anatomicznej. Możemy bardzo daleko w kreacji odchodzić od realizmu do abstrakcji ale zawsze bazą pozostanie wiedza anatomiczna. Wykłady są połączone z działaniami praktycznymi. Zajęcia są podzielone na 3 zakresy kompetencyjne: konstrukcja, forma, wyraz. Oprócz zajęć grupowych odbywają się indywidualne konsultacje anatomiczne. Zagadnienia wykładów: Konstrukcja czyli kościec. Budowa szkieletu, oś symetrii obiektu . W poszukiwaniu proporcji ludzkiego ciała . Mistrzowie też popełniali błędy. Przeskalowanie obiektu rzeźbiarskiego. Giganci . Żabia perspektywa. Aparat ruchu, mobilne rzeźby. Forma - praca z modelem (malowanie mięśni, w semestrze pandemicznym zastosujemy auto działania czyli sami na sobie, a nie po ciele modela) dokumentacja fotograficzna. Mięśnie studium formy. Herosi i boginie . Ciało, mięśnie, skóra, funkcja budowa Różnice w budowie kobieta, mężczyzna, dziecko, starzec . Chimery, harpie, hybrydy - stwory mityczne. Wyraz - Obserwacja własnych możliwości, praca z lustrem. Autoportret. Detal, mimika wyraz. Mięśnie mimiczne: funkcja i budowa. Symetria i asymetria twarzy. Elementy twarzy. Nos, uszy, usta . Oko. funkcja, budowa - tajemnica patrzących portretów . Mody, historyczne i teatralne, kultowe makijaże (Egipt, Japonia, Afryka, Indianie, wojsko). Zjawiska optyczne, figury niemożliwe. Portret. nieprzemijalne zagadnienie w sztuce. Emocje w sztuce Tworzymy własny atlas anatomiczny, oraz "gabinet osobliwości" - pomoce naukowe dla przyszłych roczników wydziału rzeźby. Tworzymy ranking top listę kultowych rzeźb.  | 
	||||||
| Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) | 
			
				
					
 Warunkiem koniecznym do uzyskania zaliczenia jest obecność na zajęciach (lista) oraz aktywny udział w zajęciach. Realizacja ćwiczeń studyjnych w wymaganych terminach, zgodnie z ich założeniami. Oryginalność i staranność wykonania oddanych prac.  | 
	||||||
| Wymagania końcowe | 
			
				
					
 zaliczenie  | 
	||||||
| Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć | 
			
				
					
 do wyboru:
   | 
	||||||
| Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta | 
			
				
					
 Periodyki i magazyny o sztuce: 2+3D,   | 
	||||||
| Przedmiotowe efekty uczenia się | 
			
  | 
	||||||
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się | 
			
  | 
	||||||
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. | |||||||
| studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie | 
|---|---|---|---|---|---|
| Rzeźba s.2 | o | 15 | 1 | 
		
		
		w. 15h | 
	
		
		
		w.
		
		[zal.] |