Katalog ECTS

Krytyka – emancypacja – postęp. Wprowadzenie do teorii krytycznej.

Pedagog: dr hab. Jan Sowa

Pole Opis
Typ przedmiotu Do wyboru.
Metody dydaktyczne (forma zajęć)

wykład z elementami konwersatorium

 

https://meet.google.com/hzw-khje-dip

Język wykładowy polski;
Liczba punktów ECTS: -brak-
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim -brak-
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) -brak-
Wymagania wstępne

Brak

Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)

Celem zajęć jest prezentacja panoramy nowoczesnej myśli krytycznej tak, jak formowała się ona i funkcjonowała w zachodniej humanistyce od końca wieku XVIII do współczesności. Teoria krytyczna zaprezentowana zostanie jednocześnie jako produkt nowoczesności oraz jako strategia kwestionowania jej podstawowych założeń i konsekwencji. Teorie należące do jej klasyki (m.in. Kant, Marks, Benjamin, Adorno) zestawione będą z nowszymi diagnozami (m.in. Foucault, Fraser, Habermas, Cixous, Agamben, Buck-Morss, Negri), aby ukazać zarówno kontynuację pewnych wątków i tematów, jak i wewnętrzne polemiki czy spory. Zajęcia przedstawić mają trans-dyscyplinarne pole obejmujące humanistykę – w tym dyscypliny akademickie takie jak filozofia, ale także myśl humanistyczną rozwijaną poza polem akademickim, jak na przykład psychoanaliza – oraz nauki społeczne (głównie socjologia). Omawiane teorie zostaną odniesione do zjawisk ze sfery politycznej, społecznej, gospodarczej i estetycznej związanych z nowoczesnością jako kompleksową formacją społeczno-kulturową.

Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)

Indywidualna praca pisemna lub projekt artystyczno-badawczy (w drugim przypadku możliwość pracy w grupach o rozmiarze do 4 osób). Praca lub projekt oceniane będą pod kątem wykorzystania treści prezentowanych w czasie zajęć oraz oryginalności ich opracowania.

Wymagania końcowe

Wypełnienie kart lektury dla obowiązkowych pozycji z listy lektur według wzoru dostarczonego przez prowadzącego.

Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć

1. Wprowadzenie: teoria krytyczna a program nowoczesnej emancypacji.

M. Horkheimer, Teoria tradycyjna a teoria krytyczna tłum. J. Łoziński, (w:) J. Łoziński (red.), Szkoła Frankfurcka, t. 2, Kolegium Otryckie, Warszawa 1985.

2. Postęp i jego dialektyka: Rousseau, Kant, Adorno, Foucault. Michel Foucault, Czym jest  Oświecenie?, (w:) tenże, Filozofia,  historia,  społeczeństwo, tłum. D. Lesczyński, L. Rasiński PWN, Warszawa 2000.

3. Krytyczna antropologia Karola Marksa a epoka inteligentnych maszyn.

Karol Marks, Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne z 1844 roku, tam rozdział Praca wyobcowana, [w:] MED, t. 1, tłum. K. Jażdżewski, T. Zabłudowski, Książka i Wiedza, Warszawa 1962, s. 546-560.

4. Nowoczesność, fantasmagoria, historia. Krytyczna filozofia Waltera Benjamina.

Walter Benjamin, Pasaże, tłum. I. Kania, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, tam: Wprowadzenie, s. 5-30, Exposé. Paryż, stolica XIX wieku (1939) (s. 46-61) oraz rozdziały K Miasto ze snów i dom ze snów, sny o przyszłości, nihilizm antropologiczny, Jung, s. 431-449 i M Flâneur, s. 410-501,

5. Psychoanaliza jako krytyka kultury. Część 1 – klasyczne diagnozy,

Zygmunt Freud, Kulturowa moralność seksualna a współczesna nerwowość, w: Z. Freud, Dzieła, t. 4, Pisma społeczne, Warszawa 1998, s. 7-24.

6. Psychoanaliza jako krytyka kultury. Część 2 – kontynuacje, nawiązania i polemiki.

S. Žižek, Wzniosły obiekt ideologii, Wydawnictwo DWSE, Wrocław 2001, tam, Cz. 1, Symptom, R. 1, Jak Marks wymyślił symptom,

7. Feminizm jako krytyczna teoria kultury.

Helen Cixous, Śmiech Meduzy, „Teksty Drugie” 4/5/6 (22/23/24) 1993, s. 147-166,

8. Społeczeństwo konsumpcji i kultura masowa.

G. Debord, Społeczeństwo spektaklu, tłum. M. Kwaterko, PiW, Warszawa 2005, tam R. I, Kulminacja oddzielenia, s. 33-44,

9. Teoria postkolonialna. Część 1 – radykalne początki: James, Fanon.

Franz Fanon, Wyklęty lud ziemi, tłum. H. Tygielska, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1985, tam. R. 1., Przemoc, s. 15-60 oraz Jean-Paul Sartre, Posłowie, s. 187-201.

10. Teoria postkolonialna. Część 2 – zwrot poststrukturalny i jego krytyki

Edward Said,  Orientalizm, tłum. W. Kalinowski, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1991, tam: Wprowadzenie, s. 23-58.

11. Biowładza i biopolityka. Część 1: Foucault.

M. Foucault, Bezpieczeństwo, terytorium, populacja, tłum. M. Herer, PWN, Warszawa 2010, tam Wykład z 11 stycznia 1978, s. 23-48.

12. Biowładza i biopolityka. Część 2: Agamben.

G. Agamben, Homo Sacer, tłum M. Salwa, Prószyński i S-ka, Warszawa 2011, tam Wprowadzenie s. 9-24 oraz cz. 3, Obóz jako biopolityczny paradygmat nowoczesności, s. 173-246.

13. Biowładza i biopolityka. Część 3: Negri i Hardt.

Michael Hardt, Antoniu Negri, Rzecz-pospolita. Poza własność prywatną i dobro publiczne, tłum. Praktyka Teoretyczna, Korporacja Ha!art, Kraków 2011, tam cz. 3, Kapitał (oraz walki o wspólne bogactwo), s. 229-294.

14. Natura i ekologia.

N. Smith, Produkcja natury, tłum. P. Juskowiak, A. Kowalczyk (w:) A. Jach, P. Juskowiak, A. Kowalczyk (red.), Ekologie, Muzeum Sztuki, Łódź  2014, s. 30-74,

15. Krytyczna futurologia: algorytmy i koniec pracy.

Nick Srnicek, Alex Williams, Wymyślając przyszłość. Postkapitalizm i świat bez pracy, tłum. E. Bińczyk, J. Gużyński, K. tarkowski, Toriń 2019, tam. r. 4, Lewicowa nowoczesność, s. 113-137.

Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta

1. Wprowadzenie: teoria krytyczna a program nowoczesnej emancypacji.

J. Habermas, Knowledge and Human Interests, Boston 19710

2. Postęp i jego dialektyka: Rousseau, Kant, Adorno, Foucault.

Jean Jacques Rousseau, Rozprawa o pochodzeniu i podstawach nierówności między ludźmi, [w:] Tenże, Trzy rozprawy z filozofii społecznej, tłum. H. Elzenberg, PWN, Warszawa 1956,

Immanuel Kant, Odpowiedź na pytanie: Czym to jest Oświecenie?, tłum. T. Kupś, (w:) Immanuel Kant, Rozprawy z filozofii historii, Wydawnictwo ANTYK, Kęty 2005.

Theodor Adorno, Max Horkheimer, Dialektyka oświecenia, tłum. M. Łukasiewicz, Wydawnictwo IFiS PAN, Warszawa 1994, tam rozdział Przemysł kulturalny. Oświecenie jako masowe oszustwo
3. Krytyczna antropologia Karola Marksa a epoka inteligentnych maszyn.

Karol Marks, Zarys krytyki ekonomii politycznej, tłum. Z. J. Wyrozemski, Książka i Wiedza, Warszawa 1986, tam tzw. Fragment o maszynach, s. 564-579.

4. Nowoczesność, fantasmagoria, historia. Krytyczna filozofia Waltera Benjamina.

Walter Benjamin, Twórca jako wytwórca, tłum. R. Reszke, Wydawnictwo KR, Warszawa  2011, tam esej tytułowy, s. 7-22 oraz Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej, s. 23-51,

Walter Benjamin, O pojęciu historii, tłum. K. Krzemieniowa (w:) Walter Benjamin, Anioł historii: eseje, szkice, fragmenty, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1996.

5. Psychoanaliza jako krytyka kultury. Część 1 – klasyczne diagnozy,

Zygmunt Freud, Kultura jako źródło cierpień, tłum. R. Reszke, w: Z. Freud, Dzieła, t. 4, Pisma społeczne, Warszawa 1998, tam: r. III-VI, s. 182-210.

Wilhelm Reich, Psychologia mas wobec faszyzmu, tłum. E. Drzazgowska, M. Abraham-Diefenbach, Warszawa 2009, tam: Przedmowa do wydania trzeciego, s. 11-26, r. 2, Ideologia rodziny autorytarnej w psychologii mas faszystowskich, s. 52-86 oraz r. 6, Zorganizowany mistycyzm jako międzynarodowa organizacja antyseksualna, s. 123-146.

 6. Psychoanaliza jako krytyka kultury. Część 2 – kontynuacje, nawiązania i polemiki.

Luis Althusser, Ideologie i aparaty ideologiczne państwa, tłum. A. Staroń, „Recykling Idei”, http://recyklingidei.pl/althusser-ideologie-aparaty-ideologiczne-panstwa

Maria Janion, Projekt krytyki fantazmatycznej. Szkice o egzystencjach ludzi i duchów, Warszawa 1991, tam: esej tytułowy, s. 7-29.

Andrzej Leder, Prześniona rewolucja, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, tam Wstęp

7. Feminizm jako krytyczna teoria kultury.

Seyla Benhabib, Drucilla Cornell (red.), Feminism as Critique. On the Politics of Gender, University of Minnesota Press, Minneapolis 1986, tam Nancy Fraser, What’s Critical about Critical Theory. The Case of Habermas and Gender (s. 31-55).

8. Społeczeństwo konsumpcji i kultura masowa.

J. Baudrillard, Społeczeństwo konsumpcyjne, tłum. S. Królak, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2006, tam: cz. 1 Formalna liturgia przedmiotu, s. 7-44 oraz Cz. 3, rozdział Kultura środków masowego przekazu, s. 121-168.

9. Teoria postkolonialna. Część 1 – radykalne początki: James, Fanon.

C.L.R. James, The Black Jacobins: Toussaint L'Ouverture and the San Domingo Revolution, Vintage Books, New York 1989, tam: R. 1, The Property, R. 2, The Owners, R. 3, Parliament and Property, s. 16-84.

Susan Buck-Morss, Hegel, Haiti i historia uniwersalna, tłum. K. Bojarska, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2014, tam. cz. 2, Historia uniwersalna, s. 80-156.

10.  Teoria postkolonialna. Część 2 – zwrot poststrukturalny i jego krytyki

Homi Bhabha, Mimikra i ludzie. O dwuznaczności dyskursu kolonialnego, tłum. D. Dobrogoscz, „Literatura na świecie”, nr 01-02/2008 (438-439), s. s. 184-195.

Gayatri Chakravorty Spivak, Czy podporządkowani inni mogą przemówić?, tłum. E. Majewska, „Krytyka Polityczna” 2011, nr 24–25,

Vivek Chibber, Postcolonial Theory and the Specter of Capital, Verso, London 2013, tam: r. 1, Postcolonial Theory and Subaltern Studies, s. 1-27.

Stanley Bill, Seeking the Authentic – Polish Culture and the Nature of Postcolonial Theory, “Nonsite”, nr 12 2014, https://nonsite.org/article/seeking-the-authentic-polish-culture-and-the-nature-of-postcolonial-theory.

11.  Biowładza i biopolityka. Część 1: Foucault.

M. Foucault, Bezpieczeństwo, terytorium, populacja, tłum. M. Herer, PWN, Warszawa 2010, pozostałe rozdziały (ponad fragment wskazany w lekturach obowiązkowych).

12.  Biowładza i biopolityka. Część 2: Agamben.

G. Agamben, Homo Sacer, tłum M. Salwa, Prószyński i S-ka, Warszawa 2011, pozostałe rozdziały (ponad fragment wskazany w lekturach obowiązkowych).

13.  Biowładza i biopolityka. Część 3: Negri i Hardt.

Michael Hardt, Antoniu Negri, Rzecz-pospolita. Poza własność prywatną i dobro publiczne, tłum. Praktyka Teoretyczna, Korporacja Ha!art, Kraków 2011, pozostałe rozdziały (ponad fragment wskazany w lekturach obowiązkowych).

14.  Natura i ekologia.

Jason Moore, Capitalism in the Web of Life, Verso, London 2015 tam r. 7, Anthropocene or Capitalocene? On the Nature and Origins of Our Ecological Crisis, s. 169-192.

15.  Krytyczna futurologia: algorytmy i koniec pracy.

David Graeber, Latające samochody i malejąca stopa zysku, w: tenże, Utopia regulaminów. O technologii, tępocie i ukrytych rozkoszach biurokracji, tłum. M. jedliński, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2015, s. 134-186.

Przedmiotowe efekty uczenia się
WiedzaUmiejętnościKompetencje

K_W07 powiązania historii sztuki z innymi dyscyplinami humanistycznymi oraz społecznymi pozwalające mu na interdyscyplinarny i wielodyscyplinowy ogląd zagadnień zawodowych;
K_W08 zagadnienia humanistyki i nauk społecznych związane z problematyką specjalizacji kultura miejsca oraz sztuki najnowszej;
K_W11 w stopniu zaawansowanym literaturę wybranych dyscyplin humanistycznych przede wszystkim z zakresu historii i teorii sztuki, teorii kultury oraz filozofii;
K_W15 w pogłębionym stopniu mechanizmy infrastrukturalne sztuki i kultury, w tym ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o rzeczywistości kulturalnej, instytucjach kultury, instytucjach sztuki i innych, w których znajduje się miejsce na projekty kulturalne i artystyczne.

K_U03 analizować, interpretować na zaawansowanym poziomie fenomeny artystyczne i kulturowe na tle procesów historycznych, na podstawie dopasowanej do zagadnień współczesności i nowoczesności wiedzy z zakresu historii i teorii sztuki oraz teorii kultury, a także wiedzy z wybranych nauk społecznych, stosując oryginalne, nowatorskie podejścia i osiągnięcia tych nauk;
K_U06 sprawnie poruszać się po rozległych zasobach wiedzy wybranych nauk humanistycznych i społecznych – przypisanych specjalizacji kultura miejsca i problematyce sztuki najnowszej – samodzielnie systematyzować, selekcjonować, syntetyzować wiedzę na poziomie zaawansowanym,
K_U07 stosować na zaawansowanym poziomie aparat werbalny i pojęciowy wybranych, pozostających w relacji z historią sztyki, nauk humanistycznych i społecznych.
K_U09 swobodnie posługując się zsyntetyzowaną, rozszerzoną wiedzą z wybranych nauk humanistycznych i społecznych sprawnie wnioskować, na zaawansowanym poziomie analizować zagadnienia; zajmować wobec nich własne stanowisko, znajdując się w nietypowych sytuacjach profesjonalnych i odmiennych sytuacjach kulturowych.

K_K02 podejmowania działań zmierzających do zachowania dziedzictwa kulturowego i artystycznego dla przyszłych pokoleń, co ma potwierdzenie w rozszerzonej argumentacji;
K_K03 do zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów, których zakres jest rozszerzony;
K_K07 do rozwiązywania problemów pojawiających się przy organizowaniu życia społeczno-kulturalnego, uwzględniając jego dynamikę i w odniesieniu do pionierskich zadań, jakie stawia sobie powyższy kierunek;
K_K09 do uczestnictwa w życiu społecznym, w społeczeństwie demokratycznym, a także do kreatywnego uczestnictwa w kulturze – ma w wysokim stopniu rozbudowaną świadomość wspólnego dobra oraz odpowiedzialności.

Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
WiedzaUmiejętnościKompetencje
-brak-
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów.


Lista studiów

studia status czas[h] ECTS forma zaliczenie
Sztuka Mediów s.4 o 30 2 30h
[egz.]


Semestr 2020/21-L (Z-zimowy,L-letni)
Kod kursu: #38.15471