Typ przedmiotu
|
Kierunkowy
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Wykład kursowy w języku polskim (możliwa forma zdalnego nauczania)
Dyskusja dydaktyczna - konwersatorium
Prace indywidulane i zbiorowe, ich korekta (grupowa i indywidualna)
Dyskusje i wykłady gościnne - spotkania z naukowcami, kuratorami, autorami książek, kustoszami zbiorów, wyjścia na wystawy, do muzeów
|
Język wykładowy
|
polski;
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
Wymagania wstępne
|
Zdany egzamin na I rok studiów
Posługiwanie się językiem polskim na poziomie pozwalającym zrozumieć wykład kursowy. Konsultacje, dyskusje i korekty mogą się odbywać również w języku angielskim i francuskim.
W przypadku konieczności nauczania zdalnego - regularne korzystanie z poczty akademickiej (asp.waw.pl).
Wymagana frekwencja: ilość nieobecności nie może przekraczać 35%, w czym dopuszcza się 2 nieusprawiedliwione nieobecności.
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Cykl spotkań ma na celu zapoznanie studentów z dziejami, teorią i językiem zawodowym dyscypliny, którą będą uprawiać.
Semestr 1 to semestr wprowadzjący w szeroką problematykę tej dziedziny - wg ramowego planu:
1. Zapoznanie się, omówienie sylabusa , wprowadzenie. Czym jest moda – dyskusja? 2. Moda co takiego – CZYM BYŁA I JEST ? Moda -ubranie – definicje 3. Moda jako sztuka – historia percepcji i dyskursu. 4. Moda z Paryża – z historii francuskiego haute couture 5. Moda z Włoch. XX wieczny włoski rynek mody! Dolce vita, vespa, Pucci i Vespucci 6. Moda po amerykańsku 7. Miejsca dystrybucji mody. Moda a architektura 8. Trendy- skąd pochodziła i pochodzi moda 9. Pokaz mody – historia i współczesność 10. Kto jest twórca mody: krawiec, projektant czy artysta? 11. Moda a płeć. Od kiedy moda tworzy dychotomiczny podział na płeć kulturową. Męskie ubrania w damskiej garderobie. Damskie w męskiej. Uniseks. 12. Miejsca tworzenia dyskursu o modzie: muzea, szkoły, instytucje – tu też bibliografii przedmiotu i przydatne linki 13. Fotografia, rysunek i inne „narzędzia” do komunikowania wizji mody. 14. Moda zrównoważona – nowy trend czy ewolucja
Na zajęciach studenci zapoznają się z szeroko rozumianą historią i teorią mody, przyczynami i skutkami występowania zjawisk z nimi związanych, kontekstami, w których funkcjonują: historią obyczaju, sztuki, estetyki, technologii i wielu innych dziedzin, od których zależą i z którymi się wiążą. Słuchają, dyskutują, analizują. Zadają nieprzewidywalne pytania, na które zwykle uzyskują odpowiedzi, ale też sami robią badania na zadane tematy – indywidualnie i zbiorowo. Program ma szerokie ramy czasowe (od starożytności do dziś) oraz terytorialne (z naciskiem na historię mody Europy Zachodniej) – stąd wątki, których rozwinięcie ogranicza czas, podejmowane są na specjalne życzenie studentów. Wykłady wzbogacają bogate materiały wizualne – reprodukcje słynnych dzieł sztuki: obrazów, fotografii, elementów mody, ale też: fragmenty filmów czy teledysków, archiwalne dokumenty, stare magazyny, żurnale i dzienniki, czasem zachowane ubrania. Uzupełnienie programu stanowią też wyjścia do archiwów, gdzie przechowywane są liczące nawet kilka wieków tkaniny, ubiory i akcesoria (Muzeum Narodowe w Warszawie, Opera Paryska, kolekcje prywatne) oraz wyjścia na wystawy czasowe czy spotkania ze specjalistami, rzemieślnikami i pasjonatami. Co roku powstają też specjalne projekty we współpracy z innymi pracowniami Katedry Mody, celem lepszego łączenia wiedzy w nich zdobytej. W przypadku pracy zdalnej - ta forma uatrakcyjniania spotkań jest ograniczona.
Trzyletni cykl zajęć umożliwia zapoznanie się z najważniejszymi zjawiskami i faktami z historii mody, ale też rozbudzenie indywidulanego zainteresowania tematyką związaną z wykładami. Pozwala rozwinąć umiejętność samodzielnego zdobywania informacji oraz podejmowania elokwentnego dialogu na temat mody i jej historii.
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
1. Ocena poziomu merytorycznego wykonania prac domowych indywidualnych i zbiorowych. W pierwszym semestrze przewidziana jest jedna krótka wypowiedz pisemna nt. mody oraz wspólne dyskusje związane z treścią wykładu. 2. Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu oraz umiejętności efektywnego przełożenia wskazań i wytycznych uzyskanych w toku kształcenia w wyniku dyskusji i dialogu dydaktycznego (relacja mistrz-uczeń). 3. Ocena poziomu wiedzy i logicznego rozumowania dotyczących specjalizacji w kontekście historii i teorii mody Skala ocen – zgodna z Regulaminem Studiów ASP w Warszawie
|
Wymagania końcowe
|
Zdany egzamin końcoworoczny (w przypadku konieczności pracy zdalnej - forma egzaminu może ulec modyfikacji) z wynikiem przynajmniej 3-, tj. wykazyjącym opanowanie materiału przynajmniej w 60%. Zaliczone w terminie wszystkie projekty indywidualne i zbiorowe
Frekwencja na poziomie przewidzianym przez Regulamin ASP w Warszawie
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Francois Boucher, Historia mody. Dzieje ubiorów od czasów prehistorycznych do końca XX wieku., wyd. uzup. Y. Deslandres, konsult. nauk wyd. pol. i weryfik. terminologii: A. Sieradzka, tł. P. Wrzosek, Arkady, Warszawa 2003.
Christopher Breward, Fashion, Oxford University Press, Oxford 2003.
Valerie Cumming, Understanding fashion history, Costume & Fashion Press/Quite Specific Media; London – Batsworth 2004. Encyclopedia of clothing and fashion. Vol. 1-3, red.: Valerie Steele, Charles Scribner’s Sons, Farmington Hills 2005. Fashion Theory. A Reader, red.: Malcolm Barnard, Routledge, New York 2007. Didier Grumbach, Histoires de la mode, Editions du Regard, Paris 2008. Moda. Historia mody od XVIII wieku do XX wieku, red. A. Fukai, TASCHEN, Köln 2002. Valerie Steele, Paris Fashion: A Cultural History, Bloomsbury, 2017. Lou Taylor, The Study of Dress History, Manchester University Press, Manchester-New York 2002.
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Malcolm Barnard, Fashion as communication, wyd. II, Routledge Taylor & Francis Group, London-New York 2002. Joanna Chruszczyńska, Ewa Orlińska- Mianowska, Tkaniny dekoracyjne, Arkady, Warszawa 2009. Lou Taylor, The Study of Dress History, Manchester University Press, Manchester-New York 2002. Dana Thomas, Luksus. Dlaczego stracił blask?, tł. E. McIver, Muza, Warszawa 2010. Deyan Sudjic, Język rzeczy. Dizajn, moda i sztuka. W jaki sposób przedmioty nas uwodzą? przekł. Adam Puchejda, Wydawnictwo Krakter, Kraków 2013.
Na każdych zajęciach studenci otrzymują szczegółową bibliografię uzupełniającą do każdego tematu!
|
Przedmiotowe efekty uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|
Osoba studiująca po 1 semestrze zajęć powinna znać:
1. podstawowe pojęcia związane z warsztatem plastycznym na polu sztuki i
projektowania (K_W02);
2. historię oraz współczesne zjawiska na polu sztuk plastycznych i projektowania (K_W03);
3. trendy rozwojowe obszaru nauk humanistycznych takich jak: filozofia, estetyka, antropologia kultury, teoria mediów oraz rozumie ich relacje z zawodem projektanta (K_W11);
|
|
|
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
-brak- |
|
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |