|
Typ przedmiotu
|
Kierunkowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
1. W toku kształcenia studentów stosowane są zasady polimetodyczności. Stosowana jest zarówno teoria (wykłady) jak i praktyka (ćwiczenia). Stosowane są metody zarówno oparte na słowie, obserwacji, pomiarach, jak i na praktyce malarskiej studentów. Metody te rzadko są stosowane pojedynczo. Tworzą ściśle ze sobą powiązane i uzupełniające się układy.
2. Wykłady problemowe obejmują zagadnienia związane z określeniem, czym jest „język malarstwa”. Tworzą podstawy rozumienia przez studenta zasad budowy obrazu.
3. Dialog dydaktyczny ze studentem – analiza realizowanych ćwiczeń studenta, stwarzająca warunki dla samodzielnych wypowiedzi studenta uzasadniających zrealizowane ćwiczenie. Dialog taki jest powtarzany wielokrotnie podczas roku akademickiego.
4. Dyskusja akademicka wobec całej pracowni, gdy prowadzący i asystent omawiają rezultaty wszystkich zrealizowanych ćwiczeń (prac) studenta (-ów) wykonanych podczas trwania semestru i całego roku akademickiego. W trakcie takiej dyskusji student również otrzymuje sposobność do wypowiedzi własnej.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Zdanie egzaminu wstępnego na studia na 1 roku studiów na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
- kompozycja płaszczyzn (kadr),
- pomiary proporcji obserwowanych obiektów natury,
- budowa i konstrukcja obserwowanych obiektów natury,
- obserwacja i analiza przestrzeni i podstawowe elementy jej budowy, budowa brył, światłocień, perspektywa (uświadomienie sobie przez studenta podstawowych zagadnień - związanych z budową przestrzeni ma prowadzić do rozumienia przez studenta podstawowego problemu malarstwa, że świat obserwowany jest trójwymiarowy, zaś świat - - obrazu jest iluzją przestrzenną zamkniętą w dwóch wymiarach),
- budowanie gamy kolorystycznej,
- budowanie form malarstwa: materia, faktura, przezierność, kontrasty, podobieństwa, kontur, sylweta, plama, linia, dynamika, statyka, rytm, dominanta, akcent, gest, itd.,
- określenie światła w obrazie,
- próba uświadomienia studentom czym jest proces twórczy,
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
- Ocena stopnia realizacji podobieństwa wybranego fragmentu natury, będącego przedmiotem zadanego ćwiczenia w obrazie.
- Ocena stopnia wrażliwości studenta realizującego obraz w zakresie obserwacji złożoności widzianego świata i umiejętność jego wyrażenia.
- Ocena stopnia zaangażowania się w proces studiowania.
- Ilość i ocena jakości prac.
- Aktywne uczestnictwo w procesie dydaktycznym.
- Reagowanie na pojawiające się uwagi, ale również stopień rozumnej niezależności studenta – znajdującej wyraz w jakości artystycznej realizowanych prac.
|
|
Wymagania końcowe
|
- Przedstawienie prac które świadczą o umiejętności namalowania obrazu przedstawiającego naturę, która jest przedmiotem studiów (w tym człowieka w otoczeniu, we wnętrzu zamkniętym oraz otwartym, fragmentu natury, np. studium portretowe), z uwzględnieniem proporcji widzianego świata, jego budowy i konstrukcji. Umiejętność komponowania płaszczyzn, wyrażanie przestrzeni i budowania brył oraz stworzenia konsekwentnej gamy kolorystycznej.
- Dialog dydaktyczny, podczas którego student powinien wykazać się umiejętnością oceny własnej, czy zrealizowany obraz jest wewnętrznie spójny.
- Wykonanie dwóch lub trzech prac malarskich na zadany temat.
- Semestralny i końcowo roczny przegląd prac malarskich.
- Dobór prac malarskich na wystawę semestralną i końcoworoczną.
- Uczestnictwo w przygotowaniu wystawy semestralnej i końcoworocznej.
- Komisyjne zaliczenie semestru i roku.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
- Jan Białostocki, O teorii sztuki Albrechta Durera, w: Pięć wieków myśli o sztuce, Warszawa 1976
- Stefan Gierowski, Jakość, jasność, nasycenie, rozdział: Nudne uwagi i narzekania, Warszawa 2010
- Stefan Gierowski, Przestrzeń, barwa i światło (rozmowa ze Stefanem Gierowskim). Rozmawiała Krystyna Jerzmanowska, Sztuka 1/1978, Warszawa 1978
- David Hockney, Wiedza tajemna. Sekrety technik malarskich dawnych mistrzów, Kraków 2007
- Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa zachodnioeuropejskiego, Wrocław 1988
- Władysław Stróżewski, Dialektyka twórczości, rozdział: Twórczość i pojęcia pokrewne, Kraków 2007
- David Sylwester, Rozmowy z Francisem Baconem. Brutalność faktu, Poznań 1997
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Linda Nochlin Realizm, Warszawa 1974
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Wiedza – student powinien osiągnąć:
Wiedzę teoretyczną w zakresie technik, narzędzi i materiałów malarskich;
Wiedzę teoretyczną w zakresie rozpoznawania i definiowania zasadniczych pojęć w zakresie malarstwa oraz historii dnia dzisiejszego malarstwa;
Wiedzę sumującą teoretyczne i praktyczne doświadczenia pozwalające trafnie ocenić, szczególnie w trybie analizy krytycznej powstałego obrazu, realizowane prace malarskie.
|
umiejętności świadomego stosowania materiałów, narzędzi i technik malarskich,
umiejętności świadomego realizowania procesu obserwacji natury i przenoszenia jej elementów na obraz,
umiejętności realizowania świadomego i intuicyjnego obrazu malarskiego opartego na analizie i interpretacji natury,
umiejętności dociekania do własnych przekonań artystycznych, co ma służyć możliwości zrealizowania samodzielnych dzieł z zakresu malarstwa,
umiejętności krytycznej samooceny zrealizowanych prac malarskich,
umiejętności publicznej prezentacji zrealizowanych prac w formie wystaw.
|
rozwijanie tolerancji na inne postawy twórcze, przy zachowaniu umiejętności krytycznej analizy ocenianych dzieł czy postaw,
dbałość o wysoką jakość artystyczną, ale też i warsztatową własnych dzieł,
wykształcenie pilności i samodyscypliny pracy,
umiejętność pobudzania gotowości twórczej i potrzeby tworzenia,
umiejętność wypowiadania sądów w dziedzinie malarstwa,
umiejętność autoprezentacji wobec widzów i odbiorców własnej twórczości i własnych poglądów artystycznych.
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
