|
Typ przedmiotu
|
wykład kursowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Zajęcia zbiorowe będące systematycznym, autorskim kursem historii sztuki, oparte na słowie i obrazie, także z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczony pozytywnie I rok studiów
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Celem podstawowym zajęć z historii sztuki jest:
1. budzenie i pogłębianie artystycznej wrażliwości na sztukę dawnych epok, często bardzo odległą, jeśli chodzi o formę i treść, od sztuki, jaką znają, przychodząc na studia, i jaką będą potem tworzyć jako absolwenci Akademii Sztuk Pięknych.
2. kształtowanie takiego stosunku do sztuki dawnej, w którym występowałyby obok siebie: ciekawość, tolerancja i zdolność inspirowania się dziełami przeszłości.
3. poszerzanie ogólnej wiedzy humanistycznej poprzez ukazywanie sztuki w wykraczającym daleko poza samą sztukę kontekście historycznym, kulturowym, społecznym, religijnym i materialnym.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Test pisemny po I semestrze, końcowy egzamin ustny
Kryteria oceny:
1. poziom wiedzy nabytej podczas wykładów
2. znajomość lektur
3. umiejętność logicznego powiązania elementów przyswojonego materiału
4. umiejętność wykorzystywania nabytej wiedzy w zetknięciu z dziełami nieznanymi
5. znajomość dzieł sztuki w zbiorach polskich, a zwłaszcza warszawskich
skala ocen: od 2 (niedostatecznie) do 5+ (celująco)
|
|
Wymagania końcowe
|
Zdany egzamin z materiału objętego programem
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Sztuka świata, t. V-VII, wyd. Arkady
Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, różne wydania
Ernst Gombrich, O sztuce, Warszawa 1998
Ernst Gombrich, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawiania obrazowego, tłum. Jan Zarański, Warszawa 1981
Ksawery Piwocki, Dzieje sztuki w zarysie, t.2, Warszawa 1987
Adam Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, t. 1-2, Warszawa 1970
Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1988
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Antoni Ziemba, Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500. Tom I – Sztuka dworu burgundzkiego oraz miast niderlandzkich, Warszawa 2008.
Giorgi Vasari, Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów, Warszawa 1984
Michael Levey, Wczesny renesans, Warszawa 1972
Michael Levey, Dojrzały renesans, Warszawa 1980
Peter Murray, Architektura włoskiego renesansu, seria Świat Sztuki, Warszawa 2000
Peter Murray, Linda Murray, Sztuka Renesansu, seria Świat Sztuki, Warszawa 2000
Paweł Muratow, Obrazy Włoch, Warszawa 1972
Zygmunt Waźbiński, Malarstwo quattrocenta, Warszawa 1972
John Shearman, Manieryzm, Warszawa 1970
Gustav René Hocke, Świat jako labirynt, Gdańsk 2003
David Hockney, Wiedza tajemna. Sekrety technik malarskich Dawnych Mistrzów, Warszawa 2004.
Zbigniew Herbert, Barbarzyńca w ogrodzie, Warszawa 1962 i późniejsze wydania
Zbigniew Herbert, Martwa natura z wędzidłem, Wrocław 1993
Władysław Tatarkiewicz, Historia estetyki, t. III, Estetyka nowożytna
Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej. Zarys dziejów, Warszawa 1998
Helena i Stefan Kozakiewiczowie, Renesans w Polsce, Warszawa 1987
Mariusz Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1988
Mariusz Karpowicz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1983
Mariusz Karpowicz, Sztuka polska XVIII wieku, Warszawa 1986
Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki, Warszawa 2006
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
1. podstaw terminologii związanej z dziełami sztuki danej epoki,
2. syntetycznego obrazu sztuki omówionych podczas zajęć epok, stylów, krajów, regionów, środowisk i centrów artystycznych,
3. podstawowego kanonu dzieł sztuki danej epoki oraz ich twórców,
4. podstawowych treści i motywów ikonograficznych,
5. podstawowych zagadnień myśli i piśmiennictwa o sztuce danej epoki.
|
1. rozpoznawania, charakteryzowania i porównywania głównych epok, stylów, kręgów artystycznych oraz najwybitniejszych artystów,
2. określenia podstawowych materiałów wykorzystanych do sporządzenia konkretnego dzieła sztuki oraz zastosowanych przez twórców technik artystycznych,
3. opisania formy dzieła sztuki dawnej posługując się terminologią właściwą dla historii sztuki,
4. dokonania podstawowej analizy pojedynczego dzieła sztuki, jego przybliżonego datowania oraz umieszczenia w szerszym kontekście artystycznym i kulturowym,
5. przeprowadzenia prostej analizy porównawczej wybranych dzieł, w tym także obiektów reprezentujących różne style, środowiska czy gatunki artystyczne,
6. wyszukania podstawowej literatury przedmiotu.
|
Student powinien być zdolny do:
1. wykorzystywania wyniesionej z zajęć wiedzy w odniesieniu do dzieł, z którymi spotyka się po raz pierwszy, wykazując się najpierw spostrzegawczością podczas analizy, a następnie samodzielnością przy formułowaniu sądów,
2. wykorzystywania w swej twórczości doświadczeń przeszłości.
Student powinien wykazywać się:
1. wrażliwością na wartości estetyczne i warsztatowe dzieł swych odległych poprzedników,
2. szacunkiem do tradycji artystycznej,
3. zrozumieniem i tolerancją wobec uwarunkowań kulturowych i religijnych mających znaczenie dla kształtu i treści dzieł sztuki dawnej.
Student powinien:
1. traktować sztukę odległej przeszłości jako swojego rodzaju wyzwanie, każące artyście współczesnemu prześcignąć swych poprzedników, nawet tych największych.
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
