Pole | Opis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Typ przedmiotu | teoretyczny | ||||||
Metody dydaktyczne (forma zajęć) |
wykład |
||||||
Język wykładowy | polski; | ||||||
Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
Wymagania wstępne |
Zaliczony I rok studiów |
||||||
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) |
Treść zajęć: 1. „Renesans” z pozycji badacza kultury, historyka i historyka sztuki. Pojęcie nowożytności, pojęcie renesansu i protorenesansu; Europejskie uwarunkowania historyczne sztuki nowożytnej; Topografia - niesymultaniczność w występowaniu zjawisk i form stylowych w sztuce; odmienność form sztuki gotyckiej i ich przechodzenie w formy nowożytne; obecność spuścizny antyku. Początek historii sztuki „z nazwiskami”. 2.-3. „Protorenesans” w rzeźbie i malarstwie XIII i XIV w. -działalność Pisanich, Arnolfo di Cambio, Lorenzo Maitani; - działalność Duccia i innych przedstawicieli szkoły sieneńskiej; - znaczenie malarstwa Giotta; - porównanie kultury artystycznej Sieny i Florencji. 4.-5. Początki sztuki renesansowej: Florencja jako kolebka sztuki renesansowej. Rozwój kultury humanistycznej i jej związki ze sztuką renesansu. Kultura renesansowa amiasto Główne cechy rzeźby i architektury jako wiodących dziedzin sztuki - analiza wybranych dzieł Bruneleschiego, Ghibertiego i Donatella. 6. Teoretyczne aspekty wczesnego renesansu florenckiego – problem perspektywy malarskiej (perspektywa zbieżna - teoria i praktyka; znaczenie twórczości Masaccia, obserwacja natury i wpływ tradycji antycznej); początki pisanej teorii sztuki (Leone Battista Alberti- architekt i teoretyk sztuki). 7. Różnorodność form w sztuce florenckiej 1 poł. XV w. – malarstwo A. Castagno, P. Ucello, Gentile da Fabriano i in. Nowa koncepcja nagrobka wyrazem renesansowych koncepcji eschatologicznych. 8-9.Sztuka niderlandzka w 1. poł. XV w. - czy można mówić o „renesansie niderlandzkim” w XV w?; Znaczenie malarstwa miniaturowego, Bracia Limburg; rzeźba Claasa Slutera; wyzwalanie się tablicowego malarstwa niderlandzkiego od wpływów stylu międzynarodowego: Melchior Broederlam, Robert Campin; rzeczywistość i symbol w malarstwie niderlandzkim. Jan van Eyck i Roger van der Weyden (analiza i porównanie twórczości dwóch najwybitniejszych osobowości malarstwa niderlandzkiego w 1 poł. XV w.; wpływ malarstwa Rogera van der Weyden na sztukę europejską w XV w.). 10-11. „Okrzepnięcie” renesansowej formy w malarstwie włoskim w 2. poł XV w. (zróżnicowanie stylistyczne i podział na „szkoły”; twórczość Piero della Francesca; twórczość Andrea Mantegni; wielkie pracownie florenckie - Bracia Pollaiuolo, Luca Signorelli, Domenico Ghirlandaio i Sandro Boticelli). 12-13. Dwaj wielcy „ludzie renesansu” – Leonardo da Vinci i Michał Anioł. 14.-15. Doświadczenia ze światłem, barwą i przestrzenią: sztuka Wenecji i malarstwo niderlandzkie w 2. poł. XV w.
16. Sztuka niemiecka w XV w. (zakorzenienie tradycji gotyckiej i jej ewolucja pod wpływem sztuki włoskiej i niderlandzkiej; szkoła kolońska i Stefan Lochner; Michael Pacher, Konrad Witz; znaczenie malarstwa i grafiki Martina Schongauera; rzeźba w XV w. (Syrlin, Riemenschneider, Stwosz); wczesna twórczość Albrechta Dürera). 17. Równowaga i harmonia w sztuce dojrzałego renesansu. Kryteria określające dzieło dojrzałego renesansu na podstawie analizy wybranych dzieł architektury, rzeźby i malarstwa; Rafael i Bramante - wybitni przedstawiciele sztuki początku XVI w. Nowe koncepcje urbanistyczne, projekty miast idealnych; naukowe aspiracje sztuki; 18-19. Manieryzm XVI w. - historia i uwarunkowanie terminu. Michał Anioł. Malarstwo i rzeźba spod znaku manieryzmu. 20. Sztuka wenecka doby późnego renesansu (koloryzm; akt; ewolucja formy w malarstwie Giorgione i Tycjana; Veronese). 21. „Palladianizm” - tendencje klasycyzujące w architekturze Andrei Palladia. Ogrody renesansowe i manierystyczne. 22. Sztuka wokół Kościoła doby reformy potrydenckiej. Uwarunkowania religijne, polityczne i społeczne Kontrreformacji; kościół Il Gesu w Rzymie i Escurial - przykłady idealnych rozwiązań świątyni i rezydencji monarszej doby Kontrreformacji; twórczość El Greco. 23. Barok - epoka, styl, postawa. Niejednolity charakter sztuki barokowej w różnych ośrodkach europejskich; formy charakterystyczne dla sztuki baroku; malarstwo Rubensa kwintesencją formy barokowej; caravaggionizm a tradycja akademicka; malarstwo braci Carracci. 24. Przestrzeń w sztuce barokowej (charakterystyka zjawiska, porównanie z przestrzenią renesansową i manierystyczną; ewolucja formy barokowej w architekturze na przykładzie porównania fasad kościołów rzymskich końca XVI – 1. poł. XVII w.; analiza twórczości Berniniego na polu rzeźby i architektury; indywidualne działania Borrominiego - projektu i realizacje kościołów). 25. Wizerunek człowieka w sztuce baroku (uwarunkowania malarstwa portretowego w różnych krajach w XVII w.; rodzaje portretu; europejski portret Van Dycka i psychologiczny Diego Velázqueza, rzeźba portretowa Berniniego; akt w sztuce barokowej). 26. Sztuka Flandrii i Holandii w XVII w. (tło społeczno-religijne; problem rynku sztuki w siedemnastowiecznej Holandii; tzw. mali mistrzowie; wiodące gatunki malarstwa holenderskiego; fenomen malarstwa Vermeera; charakterystyka szkoły flamandzkiej i jej główni przedstawiciele). 27. Sztuka wokół dworów absolutystycznych – sztuka wykładnią potęgi i narzędziem kreacji wizerunku władcy. Sztuka francuska doby Ludwika XVI. Wersal, nowy typ rezydencji. 28-30. Sztuka w Rzeczypospolitej XVI- poł. XVIII w. Kultura Odrodzenia w Polsce i jej uwarunkowania. Sztuka renesansowa w Polsce i jej periodyzacja. Nagrobek - charakterystyczna forma sztuki renesansowej w Rzeczypospolitej. Manieryzm (manieryzmy) i specyficzne formy „rodzime” w rzeźbie i architekturze. Sztuka Polska w 1. poł. XVII w. (barok wazowski) Sztuka doby dojrzałego baroku w Rzeczypospolitej (sztuka Warszawy czasów Jana III Sobieskiego; działalność arch. Tylmana z Gameren) Sztuka doby późnego baroku i rokoko: Warszawa czasów saskich, rezydencje magnackie.
|
||||||
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) |
Test (lub pisemny esej na zatwierdzony temat) po 1 semestrze – 25 % Egzamin ustny – 75 % lub test pisemny, w zależności od sytuacji epidemiologicznej. |
||||||
Wymagania końcowe |
Celem zajęć jest: - przyswojenie podstawowych zagadnień historii europejskiej i polskiej sztuki w dobie nowożytnej w kontekście historyczno-kulturowym, - opanowanie periodyzacji zjawisk, pojęć stylistycznych; przyswojenie podstawowych terminów z zakresu opisu formalnego i ikonograficznego dzieła sztuki; zapoznanie się z kanonem kluczowych artystów i dzieł (przede wszystkim malarstwa, rzeźby i architektury), - umiejętność interpretacji dzieła sztuki oraz odczytanie jego podstawowych cech stylistycznych i znaczeniowych (ikonograficznych i ikonologicznych), |
||||||
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć |
Literatura obowiązkowa: Sztuka świata , t. V-VII.
|
||||||
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta |
Literatura uzupełniająca: J. Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto (różne wydania). E. Gombrich, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawiania obrazowego, tłum. Jan Zarański, Warszawa 1981 M. Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1988 G. Vasari, Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów, Warszawa 1984 P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Warszawa 2000 J. Shearman, Manieryzm, Warszawa 1970 N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, t. 1-2, W-wa 1980 Renesans w sztuce włoskiej, red. R. Toman, Kolonia 2000 A. Ziemba, Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005 A. Ziemba, Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380–1500, t. I -III, Warszawa 2008-2015 G. R. Hocke, Świat jako labirynt, Gdańsk 2003 D. Hockney, Wiedza tajemna. Sekrety technik malarskich Dawnych Mistrzów, Warszawa 2004. W. Tatarkiewicz, Historia estetyki, t. III, Estetyka nowożytna
Sztuka polska: Sztuka polska. Wczesny i dojrzały barok, red. Z. Bania (Sztuka polska, t. IV), Warszawa 2013 Sztuka Polska. Renesans i manieryzm, red. M. Zlat (Sztuka polska, t. III), Warszawa 2008 Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej. Zarys dziejów, Warszawa 1998 Helena i Stefan Kozakiewiczowie, Renesans w Polsce, Warszawa 1987 Mariusz Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1988 Mariusz Karpowicz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1983 Mariusz Karpowicz, Sztuka polska XVIII wieku, Warszawa 1986 A.Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce (różne wydania)
|
||||||
Przedmiotowe efekty uczenia się |
|
||||||
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się |
|
||||||
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie |
---|---|---|---|---|---|
Architektura Wnętrz s.4 | o | 30 | 1 |
w. 30h |
w.
[egz.] |