Katalog ECTS

Historia sztuki polskiej XIX ‐ XX w.

Pedagog: dr Katarzyna Uchowicz, mgr Aleksandra Szacho-Głuchowicz

Pole Opis
Typ przedmiotu Teoretyczny (T) Wykład z elementami konwersatorium
Metody dydaktyczne (forma zajęć)

[Metody dydaktyczne w części architektonicznej]

1. Wykład kursowy

2. Dialog dydaktyczny

3. Prezentacja multimedialna wzbogacona o film

4. Archispacer (raz w semestrze)

 

[Metody dydaktyczne w części malarstwo-rzeźba]

1. Wykład kursowy.

2. Dialog dydaktyczny.

3. Prezentacja multimedialna.

Język wykładowy polski;
Liczba punktów ECTS: -brak-
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim -brak-
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) -brak-
Wymagania wstępne

Znajomość podstawowej terminologii z zakresu teorii sztuk plastycznych i rzemiosła.

Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)

Celem zajęć z historii sztuki z uwzględnieniem historii architektury, jak również malarstwa i rzeźby jest pogłębienie wiedzy, wrażliwości, wyrobienie własnej krytycznej oceny i nawyku zwiedzania muzeów oraz wystaw czasowych, a także  podążanie za nowościami wydawniczymi z powyższego zakresu. Wykłady dotyczą wachlarza zjawisk w plastyce: malarstwa, grafiki użytkowej, rzeźby, historii sztuki, wystawiennictwa, a także wystaw bieżących. Osobny blok, obejmujący 50 procent wykładów, poświęcony jest architekturze, pozostałe 50 procent - malarstwu i rzeźbie. Zajęciom przyświeca cel zdobywania szeroko pojętej wiedzy humanistycznej oraz aspektów związanych z definiowaniem i projektowaniem przestrzeni.

[część architektoniczna: Architektura polska XIX-XX wiek w dialogu z nurtami europejskimi]
Program wykładów:
1. Widzieć/ widzieć. Jak czytać architekturę XIX i XX wieku [wprowadzenie]
2. Algorytm prostoty - klasycyzm [styl Stanisława Augusta, styl rządowy]
3. Architektura z powieści grozy – neogotyk
4. Rewolucja i konstrukcja [hale targowe, dworce, galerie]
5. Triumf wyobraźni. Secesja [Młoda Polska, synergia sztuk]
6. Neo i novum – w poszukiwaniu stylu XX wieku
7. Wokół grupy Praesens. Architektura awangardy
8. Od nowa. Architektura w procesie modernizacji [modernizm Warszawy, Gdyni, Katowic]
9. Inne spojrzenie: architektura kobiet
10. W konspiracji i zaraz po wojnie. Architektura niezaistniała i eksperymentalna
11. Forma i treść. Socrealizm
12. Odwilż: architektura versus budownictwo
13. Architektura futurologiczna [architektura inspirowana podbojem kosmosu, architektura
wyobrażona]
14. Polskie pawilony architektoniczne na wystawach światowych
15. Polscy starchitekci / polscy architekci na świecie

 

[część z malarstwa, rzeźby]

1. Klasycyzm - malarstwo i rzeźba.

2. Romantyzm - malarstwo i rzeźba.

3. Akademizm, realizm.

4. Secesja - malarstwo i rzeźba - część 1.

5. Secesja - malarstwo i rzeźba - część 2.

6. Dwudziestolecie - tradycjonaliści.  

7. Dwudziestolecie - kierunki awangardowe.

8. Malarstwo, grafika w okresie tuż po 1945 roku (H. Stażewski, W. Strzemiński, K. Kobro).

9. Twórczość niezależnych – Andrzej Wróblewski.

10. Socrealizm w plastyce ( malarstwo, plakat).

11. Sztuka naiwnych  (m.in. Nikifor Krynicki, Teofilo Ociepka).

12. Poza kanonem – twórczość Jerzego Nowosielskiego i Tadeusza Brzozowskiego.      

13. Tkacka  awangarda na przykładzie twórczości  Magdaleny Abakanowicz.

14. Polska szkoła plakatu.

15. Polski Hiperrealizm, realizm fantastyczny.

Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)

Student/ka prezentują wykładowcy pisemną pracę z wybranego osobiście tematu. Dotyczyć on powinien zakresu wykładów. O zaliczeniu decyduje personalne podejście, własne zdanie, osobista ocena problemu, prądu w sztuce czy konkretnego obiektu. O zaliczeniu decyduje także obecność na zajęciach (sprawdzana jest lista obecności).

W przypadku części architektonicznej formą zaliczenia jest test złożony z 10 pytań zamkniętych i otwartych.

W przypadku materiału dotyczącego malarstwa i rzeźby formą zaliczenia jest test złożony z 10 pytań zamkniętych i otwartych.

Wymagania końcowe

Wykazanie się rozszerzona wiedzą z zakresu historii sztuki polskiej, która była tematem wykładów.

 

Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć

 [część malarstwo-rzeźba]

W. Juszczak, Malarstwo polskie. Modernizm, Warszawa 1977.

O. Kłosiewicz, Polska sztuka współczesna przełomu XX i XIX wieku, Warszawa 2015.

A.K. Olszewski, Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Warszawa 1988.

R. J. Kluszczyński, Od Michałowskiego do Fangora. Nowoczesne malarstwo polskie, Kraków 2016.

J. Pollakówna, Malarstwo polskie między wojnami, 1918-1939, warszawa 1982.

A. Rottenberg, Sztuka w Polsce 1045-2005, Warszawa 2005

 

[część architektoniczna]:

GROPIUS W., Pełnia architektury, Kraków 2014.
MROWCZYK J., WIDZIEĆ/WIEDZIEĆ. Wybór najważniejszych tekstów o
dizajnie, Kraków 2011.

PIĄTEK G., Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949, Warszawa 2022.
RASMUSSEN S.E., Odczuwanie architektury, przeł. Barbara Gadomska,
Warszawa 1999.
RYPSON P., Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919-1949, Kraków 2011.
SUDJIC D., Język rzeczy. W jaki sposób przedmioty nas uwodzą?, Kraków 2013.

TRYBUŚ J., Warszawa niezaistniała. Niezrealizowane projekty urbanistyczne i architektoniczne Warszawy dwudziestolecia
międzywojennego, Warszawa 2012
UCHOWICZ K., Awers/rewers. Architekt Bohdan Lachert, Wrocław 2018

WICHA M., Jak przestałem kochać design?, Kraków 2015
ZUMTHOR P., Myślenie architekturą, Kraków 2010

Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta

W trakcie wykładu, prowadzący może rekomendować wybraną literaturę poszerzającą temat okreslonego wykładu.

Przedmiotowe efekty uczenia się
WiedzaUmiejętnościKompetencje

Student/ka zdobywa faktograficzną wiedzę z zakresu szeroko pojętej historii plastyki oraz architektury na przestrzeni dwóch wieków, ale także z terminologii historii sztuk plastycznych oraz architektury (oraz architektury wnętrz), umiejętność ich krytycznej oceny oraz przypisywania obiektu z uzasadnieniem do konkretnej epoki oraz kojarzenia z artystyczną/ architektoniczną biografią danego twórcy.

K_W01
fakty, zjawiska i problemy w historii i teorii architektury XX i XXI wieku.
reprezentatywne biografie architektów i architektek
oraz metodologię badań nad architekturą w zaawansowanym stopniu:
K_W05
terminologię i sposoby mapowanie znaczeń w architekturze XX i XXI wieku
w zaawansowanym stopniu oraz literaturę przedmiotu;
K_W06
zjawiska oraz procesy kluczowe dla rozwoju architektury XX i XXI wieku;
K_W07
szeroki kontekst poszczególnych okresów w historii architektury, w tym
interdyscyplinarny kontekst oraz dialog / dwugłos między teoretycznymi i
praktycznymi aspektami architektury XX i XXI wieku;
K_W10
podstawowe pojęcia i zasady z zakresu prawa autorskiego, posiada
podstawową wiedzę dotyczącą finansowych, marketingowych i prawnych
aspektów zawodu artysty-projektanta

Rozpoznawanie, charakteryzowanie i umiejętność oceny cech poszczególnych kierunków w sztuce i architekturze posługując się terminologią odpowiadającą tym dziedzinom wiedzy. Zdolność opisu i oceny konkretnego dzieła sztuki, przeprowadzenia prostej analizy porównawczej, a także umiejętność poruszania się w zespołach bibliotecznych oraz platformach internetowych dla celów pogłębiania wiedzy.

K_U02
rozumieć i definiować kluczowe zjawiska w architekturze XX i XXI wieku
(polskiej i europejskiej), być wrażliwym na problemy dziedzictwa
architektonicznego (materialnego i niematerialnego) oraz zabytki

architektury współczesnej, dokonać krytycznej oceny zjawisk i procesów,
badać źródła i literaturę fachową, formułować wnioski, stosować
odpowiednie pojęcia/terminy (dyskusja, debata, punkt widzenia),
prowadzić szeroki research rozumiany jako niezbędna podstawa dla
zrozumienia kontekstów architektury XX i XXI wieku,
K_U13
wypowiadać się w formie pisemnej i ustnej w sposób klarowny i
wyczerpujący; korzystać z wyobraźni, wrażliwości i intuicji twórczej w ocenie
procesów zachodzących w architekturze współczesnej; kreatywnie myśleć,
łączyć fakty, tworzyć „mapy” myśli i skojarzeń; dokonać oceny własnych
umiejętności, zainteresowań i wiedzy, pracować według indywidualnie
przyjętej strategii i organizacji czasu.

Samodzielna ocena wartości dzieła sztuki w sensie jego nowatorstwa, osadzenia w epoce, czy cech dzieła epigońskiego.

ABSOLWENT JEST GOTÓW DO
K_K01
krytycznej oceny posiadanej wiedzy, formułowania własnych poglądów
estetycznych w oparciu o zgromadzoną wiedzę,
prezentowania wybranych tematów/ zagadnień w autorskiej formie w
oparciu o własną ocenę analizowanego problemu, krytycznej oceny
poglądów na temat opinii innych badaczy/ autorów piszących o
architekturze XX i XXI wieku;
K_K04
samodzielnego podejmowania niezależnych prac, wykazując się
umiejętnością zbierania, analizowania i interpretowania informacji,
rozwijania idei i formułowania krytycznej argumentacji oraz wewnętrzną
motywacją i umiejętnością organizacji pracy;
K_K09
podjęcia studiów drugiego stopnia.

Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
WiedzaUmiejętnościKompetencje
-brak-
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów.


Lista studiów

studia status czas[h] ECTS forma zaliczenie
Architektura Wnętrz s.5 o 30 2 w. 30h
w. [zal.]


Semestr 2022/23-Z (Z-zimowy,L-letni)
Kod kursu: #38.20158