Wykład (kursowy, monograficzny), konwersatorium (dialog dydaktyczny, dyskusja, korekty), projekt indywidualny, projekt zbiorowy.

Wykład hybrydowo.

Zdany egzamin wstępny na Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki.

Celem zajęć jest przekazanie studentowi wiedzy teoretycznej z zakresu historycznego rozwoju form architektonicznych, zmiennych technik i technologii wykonania dawnych narzutów wapiennych  oraz rozwoju technik dekoracji ściennych, materiałów, sposobu ich użycia do wykonania poszczególnych technik. Student powinien posiąść umiejętności manualne potrzebne do wykonania ćwiczeń z techniki malarstwa monumentalnego. Wypracowanie umiejętności posługiwania się literaturą źródłową oraz formułowania myśli i prezentacji wybranych zagadnień z technik i technologii malarstwa ściennego.

Studenci po ukończeniu zajęć z technik i technologii malarstwa ściennego na 6-letnich stacjonarnych studiach jednolitych (8 semestrów) powinni być przygotowani do zespołowej oraz samodzielnej pracy. Umieć rozpoznać ,nazwać i określić zastosowane rozwiązania konstrukcyjne ,technikę ich wykonania i zastosowane technologie oraz wykonać malowidła i dekoracje ścienne w różnych technikach stosowanych w różnych okresach stylowych w sztuce. Temu służą ćwiczenia i wykłady, na których przekazywana jest wiedza o technikach i technologii malowideł ściennych oraz metodach badawczych identyfikujących rodzaj techniki oraz czas powstania polichromii w obiekcie zabytkowym. Ćwiczenia uczą wykorzystać tę wiedzę w konserwacji malowideł zabytkowych między innymi do wykonania rekonstrukcji i aranżacji wnętrz o różnym stopniu zachowania substancji zabytkowej.

Wiedza nabyta na wykładach, sprawdzana jest i oceniana na podstawie pisemnych kolokwiów, testów i egzaminów ustnych.

Egzamin ustny – 80% końcowej oceny.

Kolokwia – 20% końcowej oceny.

Skala ocen według obowiązującej na Wydziale od 2 do 5

Zdanie egzaminów końcowych po pierwszym semestrze I roku studiów, dotyczących wykładów.

1.    Stawicki S., Podłoża konstrukcyjne w malarstwie ściennym, skrypt nr 13 ASP, Warszawa 1991

2.    Witruwiusz, O Architekturze Ksiąg Dziesięć, Biblioteka Antyczna, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999.

3.    Cennino Cennini, Rzecz o malarstwie

4.    Teofil Prezbiter, Diversarum Artium Schedula, Średniowieczny zbiór przepisów o sztukach rozmaitych, przekład z języka łacińskiego i opracowanie: Stanisław Kobielus, Wydawnictwob Benedyktynów, Kraków 1998

5.    Doerner M., Materiały malarskie i ich zastosowanie, Arkady, Warszawa 1975.

6.    Ślesiński W., Techniki malarskie- spoiwa mineralne, Arkady, Warszawa 1984.

7.    Slansky B., Techniki malarstwa, t. I Materiały do malarstwa i konserwacji, Arkady 1960

8.    Stawicki S., Technologia ściennych malowideł bizantyjsko- ruskich, Ochrona Zabytków r.23, nr 4, Warszawa 1970, r. 24, nr 1, Warszawa 1971.

9.    Koch W., Style w architekturze, Wyd. Bertelsmann Publishing, licencja Świat Książki, Warszawa1996.

Ciabach J., Właściwości żywic sztucznych stosowanych w konserwacji zabytków, UMK, Toruń 1997

1.    Sawicki T., Techniki zachodnioeuropejskiego malarstwa ściennego w XIX wieku, skrypt nr 16 ASP, Warszawa 2004.

2.    Hopliński J., Farby i Spoiwa Malarskie, Warszawa 1959.

3.    Bunnep A.B., Materiały i technika monumentalnego dekoracyjnego malarstwa

4.    Mayer R., Materiały i metody malarstwa, rysunku, ceramiki

5.    Parczewski W., Tworzywa sztuczne w architekturze, skrypt nr 16 ASP, Warszawa 2004.

6.    Stec M., Konserwacja renesansowych sgraffit z Zagrodna, BMiOZ, Warszawa 1992

7.    The anatomy of wood, (praca zbiorowa), Crescend Books New York, NewYork  1976.

8.    Kornecki M., Kościoły drewniane w Małopolsce, ODZ, Warszawa-Kraków 1999.

9.    Krassowski W., Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach Polski, t.1-3, Arkady, Warszawa 1990-91

10.  Urban L., Technologia. Murarstwo i tynkarstwo, Wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1983.