Wykłady na temat narzędzi stosowanych w trakcie wykonywania:modeli, for,odlewów i kopii rzeźb i płaskorzeźb oraz ich dawnego i współczesnego nazewnictwa.

Wykłady kursowe na temat techniki wykonywania modeli rzeźbiarskich i architektoniczno-rzeźbiarskich, form odlewniczych, odlewów kopii materiałowej, rzeźb, płaskorzeźb- wykorzystanie prezentacji multimedialnej.

Ćwiczenia manualne z zakresu praktycznego zastosowania narzędzi w trakcie procesu twórczego.

Ocena poziomu wykorzystania fachowej wiedzy w trakcie realizacji zadań dydaktycznych.

Zdany egzamin wstępny na Wydział Konserwacji i Restauracji Dziel Sztuki o specjalizacji Konserwacja i Restauracja Rzeźby i Elementów Architektury (I rok).

Pozytywne zaliczenie pierwszego roku studiów na kierunku Konserwacji i Restauracji Dziel Sztuki:

Wrodzone zdolności plastyczne, sprawność i umiejętność koordynacji zmysłowo-ruchowej.

Umiejętność przestrzennej analizy formy rzeźbiarskiej.

Podstawowa znajomość właściwości surowców skalnych, tworzyw plastycznych, materiałów do wykonania form i odlewów.

Umiejętność posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi.

Znajomość wybranych zagadnień z historii sztuki, zakresu stylistycznej klasyfikacji zabytkowej formy rzeźbiarskiej i dekoracji powierzchni architektonicznych.

ele dydaktyczne:

Opanowanie manualnych umiejętności w zakresie metod obróbki rzeźbiarskiej w różnych typach materiałów skalnych.

Rozwijanie zdolności artystycznych na polu kompozycji rzeźbiarskiej i płaskorzeźbionej - ornamentu, reliefu.

Doskonalenie relacji pomiędzy zmysłem postrzegania a receptorami na płaszczyźnie doświadczeń ogólnoplastycznych a także w pracach konserwatorskich np: w cyklu uzupełniania i rekonstrukcji.

Poznanie materiałów oraz całej gamy zabiegów technicznych, niezbędnych podczas wykonywania prac modelunkowych, formierskich, odlewniczych oraz w pracach sztukatorskich.

Treści programowe:

Zajęcia w zakresie teoretycznym realizowane w formie wykładów monograficznych, gdzie omawiane są podstawy projektowania plastycznego i kompozycji rzeźbiarskiej.

W trakcie dialogu dydaktycznego komentowane są kwestie zasad kompozycji reliefu i wykonywania napisów. Dobra typologiczna znajomość stylistyczna ornamentyki i architektonicznego kostiumu elewacji oraz małej architektury.

Prezentacja zróżnicowanych rozwiązań technologicznych w zakresie realizacji detali architektonicznych metodami sztukatorskimi.

Profil technologiczny ćwiczeń praktycznych wprowadza słuchaczy w arkana projektowania i wykonywania form rzeźbiarskich. Prezentacja technologii i techniki realizacji form z sztucznego kamienia oraz nakładania powłok dekoracyjnych, także jako elementów ochrony zabytkowego oryginału.

Ćwiczenia polegają na: praktycznym opanowaniu zasad projektowania ornamentu w formie reliefu i płaskorzeźby, zakomponowaniu i wykonaniu motywu lub detalu architektonicznego w wybranym materiale z grupy skał osadowych lub krystalicznych.

Wybrane domeny dotyczą opanowania technik rekonstrukcji rzeźbiarskiej w zakresie inkrustacji i zdobienia kamienia.

Treść zajęć:

Wykłady prowadzą do kognitywnego opracowania podstaw projektowania plastycznego na płaszczyźnie rzeźbiarskiego modelunku i komponowania w obszarze kostiumu historycznych elewacji.

Tryb zajęć ma charakter poznawczy.

Rozwój realizacji płaskorzeźbionego motywu lub detalu architektonicznego na drodze bezpośredniego przekazu doświadczeń praktycznych.

Przekazywanie w relacjach dydaktycznych zasad i metod realizacji technik zdobienia kamienia oraz technologii kompozycji reliefu i wykonywania napisów.

Opanowanie podstaw technik rekonstrukcji uszkodzonego oryginału w efekcie wzajemnej komunikacji na płaszczyźnie technologicznej.

Egzamin podsumowujący w formie pisemnej na zakończenie semestru z opanowania składowych materialu teoretycznego, omawianego w obrębie semestru.

ocena poziomu artystycznego i technicznego wykonanych prac.

Ocena stopnia plastycznego zaangażowania w realizację programu.

Średnia ocen składowych z poszczególnych ćwiczeń.

Skala ocen pięciostopniowa.

Egzamin teoretyczny na zakończenie semestru w zakresie:

Rozumienia zasad kompozycji płaskorzeźbionego elementu architektoniczno-rzeźbiarskiego.

Umiejętność wykorzystania wiedzy praktycznej jako środków technologiczno-technicznych w procesie ochrony zabytków kamiennych.

Rozumienia pojęć ratowania zabytków dóbr kultury na drodze technik powielania oryginału metodami sztukatorskimi.

Wykorzystania rzeźbiarskich technik plastyczno-estetycznych w rozwijaniu warsztatu konserwatora dzieł sztuki oraz definiowania artystycznego poziomu realizowanych prac konserwatorskich.

Rozumienia pojęć inkrustacji, technik "pietro dure" oraz opanowania ich technologii wykonania, jako historycznych środków wyrazu plastycznego w rekonstrukcji dzieła sztuki.

Umiejętności wykorzystania technik plastyczno-estetycznych na polu własnego rozwoju indywidualnego oraz koncepcji artystycznych.

Praktycznej wiedzy na temat technik i technologii wykonywania modeli rzeźbiarskich, form odlewniczych i odlewów oraz szlachetnych wypraw dekoracyjnych wyrobów sztukatorskich.

Zaliczenie końcowe w aspekcie praktycznym:

Wykonanie kopii płaskorzeźby na drodze poznawczej, odręcznego modelowania w surowcu skalnym według historycznego wzoru (model z oryginału) najczęściej w wapiennym materiale kamiennym - przy użyciu tradycyjnych narzędzi rzeźbiarskich i prostych pomocy pomiarowych (cyrkiel zwykły, cyrkiel "macki", kątownik,linia) - semestr 2.

Zakomponowanie i realizacja wybranych detali architektonicznych metodami sztukatorskimi, w ramach technik dawnych i współcześnie stosowanych, wykorzystanie historycznych i współczesnych rozwiązań technologicznych w zakresie planowanej realizacji - semestr 3.

Zaprojektowanie i wykonanie ornamentu oraz reliefu techniką reliefu w krystalicznych i zbitych surowcach skalnych przy użyciu tradycyjnych narzędzi rzeźbiarskich - semestr 4 .

Prezentacja ćwiczenia wraz z omówieniem rezultatów prac w formie wystawy przygotowywanej na koniec semestru.

Technologia i techniki obróbki kamienia.

Marmury kieleckie;Kowalczewski S., PZWSZ Warszawa 1972.

Kamieniarstwo, cz I. Technologia surowca kamieniarskiego. PZWSZ. Warszawa 1952.

Ręczna obróbka kamienia;Tyrowicz T., PZWSZ, Warszawa 1952.

Marmury polskie. Wydobycie i zastosowanie w budownictwie; Tolkanowicz E., "Świat kamienia" 4(11)/2001 s 73- 76.

Analiza materiałowa zabytków małej architektury i Rzeźby kamiennej z XVI i początków XVIII wieku w Wilnie i Nieświerzu, w Sztuka Kresów wschodnich t.6 p. red. Krasny P., Beltej A., Kraków 2006.

Techniki sztukatorskie

Restytucja wnętrz historycznych Zamku Królewskiego (w Warszawie);Krakowska-Plich E., OZ GKZ. Warszawa N 1/2, 1987.

Materiałoznawstwo tworzyw artystycznych i ich konserwacja; Krzemień A., PWN Łódź-Warszawa 1956.

Prace Instytutu Urbanistyki i Architektury. Gips w budownictwie i architekturze. Wilk J., BiA. Z3, SA; Warszawa 1956.

Sztukatorstwo (Technologia);Wolski Z., WSiP. Warszawa 1988.

Restaurierung von Steindenkmalen; Verlag Callwey, Wihr R., Munchen 1980.

Kamieniarstwo; Wilcke H., Thunig W., WSiP. Warszawa 1978.

Słownik terminologiczny Sztuk Pięknych; Kozakiewicz S., PWN Warszawa 1976.

Technologia obróbki udarowej kamienia; Perier K., Synkiewicz F., Słupik E., Świerczek J., Wyd.II uzupełnione Kraków 1978.

Roboty sztukatorskie; Dilis J., Warszawa 1961.