Typ przedmiotu
|
kierunkowy uzupełniający
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
wykład; forma zajęć hybrydowa
|
Język wykładowy
|
polski;
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
Wymagania wstępne
|
Zaliczony III rok studiów magisterskich.
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Treści wykładów: Wprowadzenie do kulturowych i historycznych uwarunkowań chronienia dzieł sztuki w przeszłości. Znaczenie zbiorowej pamięci, kontekstu historycznego, ideowego, politycznego. Znaczenie kryteriów estetycznych, ich trwałości i zmienności w kontekście ochrony bądź niszczenia dzieł przeszłości. Znaczenie rozwoju dyscyplin humanistycznych takich jak historia, historia sztuki, archeologia w formowaniu się świadomości chronienia świadectw dziedzictwa kulturowego. Pojęcie "stylu" w historii sztuki jako narzędzia badawczego oraz jego znaczenie w dyskusjach o zakresie ochrony dzieł przeszłości. Początki przejawów chronienia wybranych dziel sztuki w kulturze zachodnioeuropejskiej - starożytny Egipt, Grecja, Rzym. Przykłady zachowywania i chronienia wybranych dziel sztuki w Średniowieczu - spolia, skarbce, pierwsze prywatne kolekcje," odnawianie" i pierwsze renowacje dzieł. Początki nowożytnego zainteresowania dziełami antycznymi w Renesansie - znaczenie humanistów i artystów. Mecenat Medyceuszy i papieży we Włoszech, kolekcjonowanie dzieł antycznych. Pierwsze regulacje prawne dotyczące ochrony dziel antycznych w Państwie Kościelnym. Przykłady chronienia antycznych budowli i rzeźb we Włoszech w XV - XVII w. Przykłady ochrony dzieł malarstwa w czasach nowożytnych - królewski mecenat we Francji, ochrona dzieł w Republice Weneckiej. Wielkie nowożytne kolekcje dziel sztuki i pierwsze muzea publiczne. Znaczenie nowych wykopalisk archeologicznych w XVIII w. między innymi w Pompejach, Herkulanum i Stabiae dla nowego spojrzenia na kulturę antyczną i sposoby chronienia jej śladów. Ewolucja podejścia do uzupełniania ubytków w rzeźbach antycznych, A. Canova i B. Thorvaldsen. . Przykłady pierwszych nowoczesnych konserwacji budowli antycznych w Rzymie w XIX w. - regulacje prawne, praktyka konserwatorska, C. Fea, G. Camporesi, R. Stern, G. Valedier. Zniszczenia dzieł architektury i sztuki w czasach Rewolucji Francuskiej i ich konsekwencje. M. A. Lenoir i Musée des Monumentes français. Rola romantyków w batalii o ochronę zabytków - V. Hugo i Ch. de Montalambert. P. Mérimée i urząd Generalnego Inspektora Zabytków we Francji. E. Emmanuel Viollet-le-Duc, jego poglądy i praktyka restauratorska. Wpływ na restaurację dzieł architektury w Europie w XIX w. - przykłady z Francji, Anglii, Włoch i Niemiec. K. Piwocki, Pierwsza nowoczesnna teoria sztuki - poglądy Aloisa Riegla, Warszawa 1970 Krytyka działalności E. Emmanuel Viollet-le-Duc'a - poglądy J. Ruskin'a na ochronę dzieł przeszłości. Przykłady nowej praktyki w Anglii, Niemczech i we Włoszech. Wiedeń przełomu XIX i XX w. jako centrum sztuki i nauki. Poglądy A. Riegla na ochronę zabytków. Organizacja ochrony zabytkow w Cesarstwie Austro-Węgierskim. M. Dvorak i Katechizm Opieki nad Zabytkami. Początki starożytnictwa i opieki nad zabytkami w Polsce w 2 poł. XVIII i na początku XIX w. Mecenat królewski, kolekcje prywatne, znaczenie zbiorów rodziny Czartoryskich w Puławach oraz St. K. Potockiego w Wilanowie. Sytuacja w zakresie ochrony zabytków na ziemiach polskich w trzech zaborach. Przykłady realizacji restauratorskich dzieł architektury. Znaczenie środowiska krakowskiego na przełomie XIX i XX w. dla ochrony zabytków. "Grono Konserwatorów Galicji Zachodniej", dyskusja wokół restauracji katedry i zamku na Wawelu. Zniszczenia zabytków na ziemiach polskich w czasie I Wojny Światowej, organizacja ochrony zabytków w Drugiej Rzeczypospolitej. Zniszczenia zabytków w czasie II Wojny Światowej i ich powojenna odbudowa. Odbudowa Warszawy jako unikatowy przykład w skali światowej.
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Zdany egzamin pisemny z treści wykładów i konwersatoriów, ocena wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.
|
Wymagania końcowe
|
Frekwencja na zajęciach, opanowanie materiału związanego z treścią wykładów.
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
-brak-
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Historical and Philosophical Issues in the Conservation of Cultural Heritage, edited by Nicholas Stanley Price, M. Kirby Talley Jr. and Alessandra Melucco Vaccaro; 1996 Issues in the Conservation of Paintings, Edited by David Bomford and Mark Leonard, 2005 J. Jokilechto, A History of Architectural Conservation, Elsevier 2006 M. Glendinning, The Conservation Movement. A history of Architectural Preservation Antiquity to Modernity, Routledge 2013 A. Conti, History of The Restoration and Conservation of Works of Art, Elsevier 2007 F. Souchal, Wandalizm Rewolucji, Kronos 2016 Zabytek i historia. Wokół problemów konserwacji i ochrony zabytków w XIX wieku. Antologia, wybór i wstęp P. Kosiewski, J. Krawczyk, Oficyna Wydawnicza Mówią Wieki, 2007 Wokół Wawelu. Antologia tekstów z lat 1901-1909, redakcja i wstęp J. Krawczyk, Oficyna Wydawnicza Mówią Wieki, 2007 P. Dettloff, Odbudowa i restauracja zabytków architektury w Polsce w latach 1918-1939. Teoria i praktyka, Kraków 2006 L. H. Nicholas, Grabież Europy. Losy dzieł sztuki w Trzeciej Rzeszy i podczas II wojny światowej, Kraków 1997 P. Majewski, Ideologia i konserwacja. Architektura zabytkowa w Polsce w czasach socrealizmu, Warszawa 2009 J. Frycz, Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795-1918, PWN 1975
|
Przedmiotowe efekty uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
Absolwent zna i rozumie: KW_09 historię ewolucji poglądów na ochronę dzieł sztuki i zabytków, współczesne zasady etyki konserwacji i restauracji.
|
|
Absolwent zna i rozumie: KW_09 historię ewolucji poglądów na ochronę dzieł sztuki i zabytków, współczesne zasady etyki konserwacji i restauracji.
|
|
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
-brak- |
|
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |