Ćwiczenia indywidualne,

Projekty indywidualne. Praktyczna realizacja kopii materiałowej w wybranym surowcu kamiennym z zastosowaniem przyrządów rzeźbiarskich.

Seminaria (wyższe).

Tryb mieszany (hybrydowy).

Pozytywne zaliczenie II roku studiów na kierunku Konserwacji i Restauracji Dziel Sztuki.

Wrodzone zdolności plastyczne, spostrzegawczość i umiejętność koordynacji zmysłowo ruchowej, sprawność manualna, znajomość metod modelowania przestrzennego, umiejętności posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi.

Predyspozycje w zakresie wykonania kopii wybranego fragmentu płaskorzeźbionej dekoracji w rzeźbiarskim materiale plastycznym (np. w glinie).

Znajomość doktryn i podstaw etyki konserwatorskiej, podstaw wiedzy z geologii, technologii rzeźby oraz wybranych fragmentów wiedzy z historii sztuki, dotyczących zagadnień stylu, pośród epok dominujących w sztuce europejskiej.

Doskonalenie wrodzonych relacji pomiędzy zmysłem postrzegania a receptorami, na polu doświadczeń artystycznych oraz koordynacji zmysłowo-ruchowej, sprawności manualnej i umiejętności posługiwania się narzędziami rzeźbiarskimi w pracach konserwatorskich w cyklach kopiowania, uzupełniania i rekonstrukcji.

Wykształcenie mechanizmów polegających na biegłym formowaniu materii rzeźbiarskiej w procesie kopiowania lub rekonstrukcji na bazie analizy zachowanych analogii.

Wykorzystanie zdobytych doświadczeń w świadomym kształtowaniu projektów konserwatorskich, związanych z ochroną zabytków rzeźby i architektury poprzez wykonanie ich metodami rzeźbiarskimi lub sztukatorskimi.

Pozyskanie doświadczeń i umiejętności w procesie wnikliwego studium historycznej formy rzeźbiarskiej i stylu, charakterystycznych dla epok starożytnych i nowożytnych w kamiennej rzeźbie wolnostojącej i architektonicznej.

Wykształcenie manualnych zdolności plastycznych i technologicznych z zakresu kopii odręcznej, realizowanej przez obserwację oryginału lub jego repliki, wykonanej metodami rzeźbiarskimi.

Rozwinięcie umiejętności plastycznych i zgromadzenie własnych doświadczeń na tle niezbędnej wiedzy stylistycznej jako podstawy konstruktywnego prowadzenia zadań konserwatorskich, związanych z rekonstrukcją zniszczonych fragmentów kompozycji figuralnych oraz detali rzeźbiarskich-architektonicznego kostiumu elewacji.

Ocena na zakończenie semestru:

Ocena poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac.

Ocena stopnia zaangażowania w realizację programu.

Średnia ocen składowych z poszczególnych ćwiczeń.

Dwuetapowa kwalifikacja ćwiczenia:

Etap pierwszy - po wymodelowaniu kopii w glinie i finalnym skorygowaniu modelu wg. formalnych uwag prowadzącego.

Etap drugi - ocena końcowa po wykonaniu zadania w formie pozytywu, w mineralnej zaprawie konserwatorskiej.

- teoria:

Wykształcenie praktycznych podstaw świadomego formowania projektów, polegających na kompleksowej ochronie kamiennych obiektów zabytkowych przez wykonanie kopii metodami rzeźbiarskimi.

Umiejętność samodzielnego prowadzenia prac na polu rekonstrukcji, związanych z odtworzeniem uszkodzonych fragmentów motywów indywidualnych, czy też całkowicie zniszczonych zabytkowych kompozycji rzeźbiarskich.

Kopia materiałowa, wierna kopia rzeźbiarska, bazująca na doświadczeniach omawianego kursu-jako zwieńczenie rzeźbiarskich umiejętności plastyczno-estetycznych, definiujących artystyczny poziom realizowanych prac.

- praktyka

Wykonanie kopii odręcznej, modelowanej w glinie i utrwalonej w postaci odlewu w gipsie lub w zaprawie konserwatorskiej, studiu oryginału w kanonie sztuki: - wczesnośredniowiecznej (romańskiej) - semestr 5; późnośredniowiecznej (gotyckiej) - semestr 6; - barokowej ( w stylu baroku dojrzałego lub rococo) - semestr 7;

Wykonanie kopii materiałowej, kopii rzeźbiarskiej (np. popiersia), realizowanej według historycznego wzoru (modelu z oryginału) w wybranym surowcu skalnym z zastosowaniem przyrządów rzeźbiarskich(pantografu) i tradycyjnych narzędzi rzeźbiarskich semestr 8 i 9.

Prezentacja kopii wraz z omówieniem rezultatów prac studyjnych w formie wystawy na zakończenie semestru. Pokaz posiada podłoże analityczne z wskazaniem na różnice w postrzeganiu i interpretacji szczegółów modelunku na zasadzie porównawczej (także samooceny)w odniesieniu do modelu z oryginału.

Kamieniarstw, Cz.I. Technologia surowca kamieniarskiego. Tyrowicz T. PWSZ. Warszawa 1952.

Ręczna obróbka kamienia, Tyrowicz T. PWSZ. Warszawa 1952.

Technologia obróbki udarowej kamienia. Wyd. II uzupełnione, Praca zbiorowa; Kraków 1978.

Kamieniarstwo; Wilcke H., Thunig W.; WSiP Warszawa 1978.

Kamieniarstwo.Współczesne spojrzenie na tradycję; Judrowsky R.; Arkady, Warszawa 2015 r

Analiza materiałowa zabytków małej architektury i rzeźby kamiennej z XVI w i początku XVII w w Wilnie i Nieświerzu; Wardzyński M., w Sztuka kresów wschodnich, t. 6, pod red.Krasny P., Betlej A., Krakow 2006.

Marmur i alabaster w rzeźbie i małej architekturze Rzeczypospolitej, studium historyczno-materiałoznawcze przemian tradycji artystycznych od XVI do początku XVIII wieku.. Wardzyński M., Fundacja Hereditas 2015.

Kamień w rzeźbie i architekturze Warszawy;Sygietyńska H. PWN. Warszawa 1978.

Piaskowiec w zabytkowej architekturze Warszawy. Jarmontowicz A., Krzywobłocka-Laurów R., Lehman J.; Warszawa 1994.

Kamienne tworzywo sztuki; Sylwestrzak k., Kachnic J., WN UMK Toruń 2010.

Wielkie warsztaty rzeźbiarskie Warszawy doby saskiej, modele kariery, formacja artystyczna, organizacja produkcji; Sito J., Warszawa 2013 .

Słownik terminologiczny sztuk pięknych; Kozakiewicz S.; PWN Warszawa 1976.