|
Typ przedmiotu
|
obligatoryjny
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Wykład konwersatoryjny. Integralnym elementem każdych zajęć jest przedstawienie przez studenta_tkę założeń omawianego w danym momencie tekstu krytyczno-artystycznego.
Wykład stacjonarny. Ewentualna zmiana zależy od obowiązujących obostrzeń epidemiologicznych związanych z pandemią COVID-19.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Znajomość historii sztuki polskiej po 1945 roku; podstawowa znajomość historii Polski po 1945 roku.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Cel zajęć:
Zajęcia poświęcone są poznaniu najważniejszych zagadnień polskiej krytyki artystycznej po 1945. Ważnym celem zajęć jest zarysowanie kontekstu społeczno-politycznego (polityka kulturalna, realia społeczne i gospodarcze, państwowy system sztuki itp.), w którym osadzone było ówczesne piśmiennictwo krytyczno-artystyczne.
Treści programowe nauczania:
Zajęcia obejmują następujące zagadnienia:
1. Wprowadzenie
2. Piśmiennictwo krytyczno-artystyczne 1944-2000 – zarys problematyki
3. Tuż po wojnie, socrealizm. Krytyka artystyczna 1944–1954/5
4. Krytyka artystyczna doby odwilży (~1955-1968)
5. Przełom konceptualny. Krytyka artystyczna końca lat 60.
6. Pseudo czy prawdziwa? Obraz awangardy w krytyce artystycznej lat 70.
7. Pod ziemią, oficjalna, odwilżowa – krytyka artystyczna w latach 1980-1989
8. Transformacje krytyki artystycznej. Lata 90.
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Egzamin pisemny. Obowiązuje znajomość analizowanych tekstów oraz materiał z zajęć.
Forma egzaminu (online/stacjonarnie) zależy od obowiązujących obostrzeń epidemiologicznych związanych z pandemią COVID-19.
|
|
Wymagania końcowe
|
przedstawienie wybranego tekstu krytyczno-artystycznego w trakcie zajęć; znajomość omawianych tekstów; obecność; aktywność.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
1. Czas debat. Antologia krytyki artystycznej z lat 1945–1954, wyb. i opr. A. Pietrasik, P. Słodkowski, t. 1–3, Fundacja Kultura Miejsca, Warszawa 2016
2. Juszkiewicz Piotr, Od rozkoszy historiozofii do „gry w nic”. Polska krytyka artystyczna czasu odwilży, Wydawnictwo naukowe UAM, Poznań 2005
3. Jakub Banasiak, Proteuszowe czasy. Rozpad państwowego systemu sztuki 1982–1993, Muzeum Sztuki Nowoczesnej – Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa 2020 [rozdziały dotyczące krytyki]
4. Dąbrowski J., Cenzura w sztuce polskiej po 1989 roku, tom II, Warszawa 2014
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
- Krytyka sztuki, Filozofia, praktyka, dydaktyka, red. Ł. Guzek, Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, Gdańsk 2013
- Raster. Macie swoich krytyków. Antologia tekstów, red. Jakub Banasiak, Wydawnictwo 40 000 Malarzy, Warszawa 2009
- Rottenberg Anda, Przeciąg. Teksty o sztuce polskiej lat 80., wyb. i opr. K. Redzisz, K. Sienkiewicz, Open Art Projects, Warszawa 2009
- Andrzej Leon Sowa, Historia polityczna Polski 1944-1991, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2018.
- Dorota Monkiewicz, Dyskurs polskiej krytyki artystycznej w okresie transformacji, w: Zbigniew Libera, Art of Liberation: Studium prasoznawcze 1988–2018, tom 1: 1988–1997, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 2019, tekst dostępny na stronie: https://magazynszum.pl/dyskurs-polskiej-krytyki-artystycznej-w-okresie-transformacji/
- Teksty krytyczne, dobierane każdorazowo do zajęć, przesyłane studentom i studentkom z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem ("Przegląd Artystyczny", "Przegląd Kulturalny", "Kultura", "Współczesność", "Sztuka", "Kultura Niezależna", "Szkice", "Obieg", "Magazyn Sztuki", "Raster")
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
K_W01
K_W02
K_W03
K_W04
K_W05
po zaliczeniu zajęć student zna i rozumie:
• historyczny charakter formowania się idei artystycznych – sztuki najnowszej – na poziomie rozszerzonym, szczególnie w warunkach polskich (ale także światowych) przeobrażeń
• w stopniu zaawansowanym społeczne, kulturowe, ideologiczne i historyczne usytuowanie, oddziaływanie i uwarunkowania sztuki, społeczną charakterystykę sztuki nowoczesnej i najnowszej
• charakter języka sztuki i wypowiedzi artystycznych, jego złożoność i zmienność warunkowaną kontekstem historycznym, społecznym i kulturowym
|
K_U01
K_U02
K_U03
K_U04
K_U05
K_U06
po zaliczeniu zajęć student potrafi:
• analizować, interpretować na zaawansowanym poziomie fenomeny artystyczne i kulturowe na tle procesów historycznych, na podstawie dopasowanej do zagadnień współczesności i nowoczesności wiedzy z zakresu historii i teorii sztuki oraz teorii kultury, a także wiedzy z wybranych nauk społecznych, stosując oryginalne, nowatorskie podejścia i osiągnięcia tych nauk
• samodzielnie, kreatywnie analizować i interpretować na poziomie zaawansowanym teksty z dziedziny sztuki właściwych problematyce sztuki najnowszej; prowadzić własne, zaawansowane poszukiwania bibliograficzne
• ma zaawansowane umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów w ramach działalności artystycznej, badawczej, organizacyjnej i kuratorskiej w obszarze sztuki.
|
K_K01
K_K02
K_K03
K_K04
Kompetencje społeczne:
Student zdaje sobie sprawę z poziomu swojej wiedzy i umiejętności projektowych i artystycznych w porównaniu z innymi członkami zespołu projektowego i rozumie potrzebę doskonalenia osobistego (K_K01). Potrafi wnieść w projekt zespołowy własną wrażliwości na wartości estetyczne i artystyczne, warsztatowe i przestrzenne (K_K04).
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
