Pole | Opis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Typ przedmiotu | Kierunkowy | ||||||
Metody dydaktyczne (forma zajęć) |
Wykład kursowy w języku polskim (możliwa forma zdalnego nauczania) Dyskusja dydaktyczna - konwersatorium Prace indywidulane i zbiorowe, ich korekta (grupowa i indywidualna) Dyskusje i wykłady gościnne - spotkania z naukowcami, kuratorami, autorami książek, kustoszami zbiorów, wyjścia na wystawy, do muzeów |
||||||
Język wykładowy | polski; | ||||||
Liczba punktów ECTS: | -brak- | ||||||
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | -brak- | ||||||
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | -brak- | ||||||
Wymagania wstępne |
Zdany egzamin na I rok studiów Posługiwanie się językiem polskim na poziomie pozwalającym zrozumieć wykład kursowy. Konsultacje, dyskusje i korekty mogą się odbywać również w języku angielskim i francuskim. W przypadku konieczności nauczania zdalnego - regularne korzystanie z poczty akademickiej (asp.waw.pl). Wymagana frekwencja: ilość nieobecności nie może przekraczać 35%, w czym dopuszcza się 2 nieusprawiedliwione nieobecności. |
||||||
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) |
Cykl spotkań ma na celu zapoznanie studentów z dziejami, teorią i językiem zawodowym dyscypliny, którą będą uprawiać.
Na zajęciach studenci zapoznają się z szeroko rozumianą historią i teorią mody, przyczynami i skutkami występowania zjawisk z nimi związanych, kontekstami, w których funkcjonują: historią obyczaju, sztuki, estetyki, technologii i wielu innych dziedzin, od których zależą i z którymi się wiążą. Słuchają, dyskutują, analizują. Zadają pytania, na które zwykle uzyskują odpowiedzi, ale też sami robią badania na zadane tematy – indywidualnie i zbiorowo. Program ma szerokie ramy czasowe (od starożytności do dziś) oraz terytorialne (z naciskiem na historię mody Europy Zachodniej) – stąd wątki, których rozwinięcie ogranicza czas, podejmowane są na specjalne życzenie studentów. Wykłady wzbogacają bogate materiały wizualne – reprodukcje słynnych dzieł sztuki: obrazów, fotografii, elementów mody, ale też: fragmenty filmów czy teledysków, archiwalne dokumenty, stare magazyny, żurnale i dzienniki, czasem zachowane ubrania. Uzupełnienie programu stanowią też wyjścia do archiwów, gdzie przechowywane są liczące nawet kilka wieków tkaniny, ubiory i akcesoria (Muzeum Narodowe w Warszawie, Opera Paryska, kolekcje prywatne) oraz wyjścia na wystawy czasowe czy spotkania ze specjalistami, rzemieślnikami i pasjonatami. Co roku powstają też specjalne projekty we współpracy z innymi pracowniami Katedry Mody, celem lepszego łączenia wiedzy w nich zdobytej. W przypadku pracy zdalnej - ta forma uatrakcyjniania spotkań jest ograniczona.
Trzyletni cykl zajęć umożliwia zapoznanie się z najważniejszymi zjawiskami i faktami z historii mody, ale też rozbudzenie indywidulanego zainteresowania tematyką związaną z wykładami. Pozwala rozwinąć umiejętność samodzielnego zdobywania informacji oraz podejmowania elokwentnego dialogu na temat mody i jej historii. Semestr 2 w roku 2022/23 obejmuje historię ubioru i upiększania ciała od starożytności do końca średniowiecza.
|
||||||
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) |
1. Ocena poziomu merytorycznego wykonania prac domowych indywidualnych i zbiorowych. W pierwszym semestrze przewidziana jest jedna krótka wypowiedz pisemna nt. mody oraz wspólne dyskusje związane z treścią wykładu. |
||||||
Wymagania końcowe |
Zdany egzamin końcoworoczny (w przypadku konieczności pracy zdalnej - forma egzaminu może ulec modyfikacji) z wynikiem przynajmniej 3-, tj. wykazyjącym opanowanie materiału przynajmniej w 60%.
|
||||||
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć |
Francois Boucher, Historia mody. Dzieje ubiorów od czasów prehistorycznych do końca XX wieku., wyd. uzup. Y. Deslandres, konsult. nauk wyd. pol. i weryfik. terminologii: A. Sieradzka, tł. P. Wrzosek, Arkady, Warszawa 2003. Christopher Breward, Fashion, Oxford University Press, Oxford 2003. Valerie Cumming, Understanding fashion history, Costume & Fashion Press/Quite Specific Media; London – Batsworth 2004. |
||||||
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta |
Malcolm Barnard, Fashion as communication, wyd. II, Routledge Taylor & Francis Group, London-New York 2002.
|
||||||
Przedmiotowe efekty uczenia się |
|
||||||
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się |
|
||||||
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie |
---|---|---|---|---|---|
Wzornictwo / projektowanie ubioru s.2 | o | 30 | 2 |
w. 30h |
ćw.
[egz.] ćw. [zal.] |