Typ przedmiotu
|
Obowiązkowy. Kształcenie kierunkowe
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
- Rozmowa wprowadzająca do metody kształcenia,
- Wykład wprowadzający do historii przedmiotu,
- Ćwiczenia warsztatowe z obsługi oświetlenia oraz narzędzi rejestrujących,
- e-learning. Ćwiczenia oparte o autorskie filmy instruktażowe publikowane w Internecie,
- Ćwiczenia z współdziałania w zespole,
- Korekty zbiorowe oraz indywidualne,
- Dyskusja dydaktyczna,
- Przeglądy prac
|
Język wykładowy
|
polski;
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
Wymagania wstępne
|
Zdany egzamin wstępny na I rok studiów I stopnia na Wydział Sztuki Mediów ASP w Warszawie.
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Zajęcie mają na celu nauczenie podstaw kompozycji czasoprzestrzennej, procesu przekształceń, operowania językiem form wizualnych. Studenci poznają krok po kroku zależności kompozycyjne form w czasoprzestrzeni. Wszystkie zadania wykonywane są realnie. Narzędziem rejestracji są: aparat fotograficzny i kamera wideo. Narzędziem syntezy są: montaż i elektroniczne przekształcenia obrazu. Tematy zadań wprowadzają studentów w problematykę kompozycji czasoprzestrzennej o rosnącym stopniu trudności. Program jest rozłożony na 2 semestry, przy 4 zadaniach w każdym semestrze. Zadanie finalne wykonywane w ciągu tygodnia w plenerze jest sprawdzianem nabytej wiedzy i umiejętności. Ponieważ wszyscy studenci wykonują zadanie na ten sam temat, mogą obserwować różnice w podejściu do tematu i uczyć się na pracach kolegów.
Zagadnienia programowe.
- Kompozycja asymetryczna. Wykonać kompozycję w aspekcie podstawowych podziałów płaszczyzny (kadru). Kompozycja kadru. Papier A4.
- Proces i współdziałanie. Następstwa. Pojedynczym działaniem plastycznym zakomponować kadr w stosunku do aktywności poprzedników. Rejestracja wideo całego procesu.
Sekwencja. Kompozycja następstw w czasie. Wykonywać i obserwować przekształcenia na płaszczyźnie. Za pomocą aparatu fotograficznego rejestrować przekształcenia na płaszczyźnie. Papier, tusz, farby.
- Kompozycja czasoprzestrzenna poznawana w ruchu obrotowym [360 stopni]. Obiekt w ruchu, kamera rejestrująca nieruchoma. Wykonać kompozycję poznawalną w ruchu obrotowym. Obserwować zmiany podczas transmisji w aspekcie kadru. Wykonać rejestrację fotograficzną wybranych profili oraz rejestrację wideo.
- Kompozycja sześciu elewacji sześcianu. Podstawy kompozycji czasoprzestrzennej. Polichromia na drewnianej kostce 10 x 10 x 10 cm.
- Czas jako wyodrębniony problem kompozycyjny. Należy zaprezentować swój sześcian przed kamerą, w dowolnym rytmie i w dowolny sposób. Należy przygotować dwie wersje prezentacji: 20 i 40 sekundową. Nie przewidujemy montażu. Prezentację rejestrujemy przy pomocy nieruchomej kamery wideo jako jedno ujęcie.
- Kompozycja wieloelementowa. Detal i całość. Kombinatoryka elementów. Wykonać kompozycję na płaszczyźnie przy pomocy 12 modułów – swojego sześcianu oraz 11 sześcianów koleżanek / kolegów.
- Problem skali. Problem skali ujmujemy jako relację pojedynczego elementu do całości. Do uprzednio wykonanej własnoręcznie, abstrakcyjnej kompozycji przestrzennej o nieokreślonej skali należy dodać element, który uczytelni jej skalę. Rejestracja fotograficzna w aspekcie światła dziennego i nocnego.
- Światło i kolor oraz inne elementy wniesione jako czynniki przekształceń konkretnej przestrzeni. Przestrzeń jest ta sama dla wszystkich studentów (np. dziedziniec Wydziału Sztuki Mediów na ul. Spokojnej). Wybrać porę dnia lub nocy w zależności od przyjętej koncepcji. Wnieść w miarę potrzeby podyktowanej koncepcją proste elementy, np. płaszczyzny, bryły, elementy skalujące lub podkreślające piony lub poziomy w architekturze, elementy określające odległości itp. Istotne jest również świadome użycie środków fotograficznych, takich jak: wysokość kamery – horyzontu, ekspresja ogniskowej, głębia ostrości.
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
- Systematyczność w pracy,
- Uczestniczenie w zajęciach,
- Samodzielność myślenia przejawiająca się w rozumieniu problemów,
- Aktywne uczestnictwo w dyskusji,
- Niekonsultowana praca nie jest brana pod uwagę podczas zaliczenia
- Student otrzymuje ocenę podczas komisyjnego zaliczenia pierwszego roku studiów wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.
|
Wymagania końcowe
|
- Wykonane zadania,
- Pokaz i dyskusja ze studentami,
- Uczestnictwo w zbiorowych korektach,
- Zaliczony komisyjny przegląd prac i zdany egzamin po I i II semestrze I roku studiów I stopnia
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
- W kręgu Formy Otwartej – Oskar Hansen, oprac. Jolanta Gola i in., katalog wystawy Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1986.
- Zobaczyć świat – Oskar Hansen, oprac. Jolanta Gola i in., katalog wystawy Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2005.
- Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach, Filip Springer, Wydawnictwo Karakter
Lektury dostępne w Bibliotece Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
- Kowalnia 1985-2015, praca zbiorowa, red. nauk. Grzegorz Kowalski, przeł. Anita Szczurowska, Łukasz Kansy, Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach, Katowice 2015.
- Możliwość rzeźby. Pracownia Jerzego Jarnuszkiewicza / Scope of sculpture. Jerzy Jarnuszkiewicz’s studio of sculpture at the Academy of Fine Arts in Warsaw, red. nauk. Agnieszka Szewczyk, przeł. Maria Witkowska, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2017.
- Rzeźbiarze fotografują, red. Grzegorz Kowalski, Maryla Sitkowska, katalog wystawy Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004.
- Po 30 latach. Spojrzenie na pracownię Oskara Hansena / 30 years later. A look at Oskar Hansen’s studio, red. Jola Gola, Grzegorz Kowalski, przeł. Piotr Szymor, Maria Witkowska, katalog wystawy Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2013.
- W kręgu Pracowni Jarnuszkiewicza. W 35-lecie pracy pedagogicznej profesora Jerzego Jarnuszkiewicza, red. Jadwiga Jarnuszkiewicz, Wiesława Wierzchowska, katalog wystawy Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 1985.
Lektury dostępne w Bibliotece Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
|
Przedmiotowe efekty uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
- posiada podstawową wiedzę w zakresie kompozycji na płaszczyźnie oraz kompozycji przestrzennej,
- dysponuje elementarną wiedzą dotyczącą podstawowych pojęć plastycznych: kompozycja dwuwymiarowa, kompozycja przestrzenna,
- rozumie kontekst sztuk plastycznych i ma wiedzę z zakresu dyscyplin pokrewnych sztukom plastycznym,
- przyswaja wiedzę w zakresie posługiwania się narzędziami,
- rozpoznaje i definiuje relacje zachodzące w kompozycji brył i płaszczyzn.
|
- w sposób świadomy buduje umiejętności warsztatowe,
- samodzielnie dobiera środki wyrazu w podstawowym zakresie,
- posiada podstawowe umiejętności wypowiedzi werbalnej i artystycznej,
- posiada umiejętności pracy zespołowej.
|
- wykazuje umiejętność efektywnej pracy w zespole,
- komunikuje się z odbiorcą środkami wizualnymi,
- aktywnie uczestniczy w dyskusji na temat prac innych studentów oraz własnej pracy,
- umie gromadzić, analizować i wykorzystywać w świadomy sposób informacje i techniki do wykonania zadań w zakresie przedmiotu.
|
|
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
-brak- |
|
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |