Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Celem ćwiczeń jest wykształcenie umiejętności samodzielnego opisu dzieła sztuki wraz z umiejętnością stosowania podstawowej terminologii oraz pojęć analitycznych. Uczestnicy zajęć zdobędą uprzednio wiedzę w zakresie terminologii oraz kryteriów opisu dzieła sztuki. Główne bloki problemowe zajęć:
1. Analiza architektury. Wprowadzenie do badań nad historią architektury. Podstawy warsztatu badawczego: terminologia, zasady opisu dzieł architektury. Wiedza o historycznych technikach budowlanych i historycznej ewolucji form, umożliwiającej ich datowanie oraz interpretację.
2. Analiza dzieła malarskiego i rzeźby. Terminologia oraz podstawowe pojęcia analityczne odnoszące się do malarstwa i rzeźby. Problem medium dzieła sztuki malarskiej oraz rzeźby. Przemiany historyczne percepcji wizualnej (teorie widzenia). Perspektywa malarska, budowa przestrzenna obrazu. Systemy kolorystyczne. Podstawowe zagadnienia technologii malarstwa i rzeźby.
3. Analiza ornamentyki, paramentyki oraz elementów heraldyki. Funkcja ornamentyki w sztuce wybranych okresów. Znaczenie przypisywane ornamentom w kulturach antycznych (różnicowanie i przemiany). Miejsce ornamentu w konwencjach artystycznych oraz w teorii estetycznej epoki. Ornamentyka i motywy dekoracyjne jako element pomocniczy w określeniu proweniencji dzieła, jego datowania i warsztatu. Liturgia i paramentyka kościołów rzymskiego oraz prawosławnego. Analiza stroju świeckiego i duchownego.
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Losos L. Techniki malarskie, Warszawa 1991. Janneau G., Encyklopedia sztuki dekoracyjnej, Warszawa 1978. Hani J., Symbolika świątyni chrześcijańskiej, Kraków 1994. Zieliński Ch, Sztuka sakralna. Poznań – Warszawa – Lublin 1960. Walter Ch., Sztuka i obrządek kościoła bizantyjskiego, Warszawa 1992. Kowalczyk J., Andrea Pozzo a późny barok w Polsce (cz.dot. ołtarzy), w BHS XXXVIII, 1975. Dudziński P., Alfabet Heraldyczny, Warszawa 1997. Forstner D., Świat symboliki chrześcijańskiej , Warszawa 1990. E. Panofsky, Średniowiecze, przeł. G. Jurkowlaniec, A. Kozak, T. Dobrzeniecki, Warszawa 2001. R. Słoma, Sybille, Kraków 2000. E. Zapolska, Cnoty teologalne i kardynalne, Kraków 2000. H. Dziechcińska, Ciało, strój, gest w czasach renesansu i baroku, Warszawa 1996. J-C. Schmitt, Gest w średniowiecznej Europie, przeł. H. Zaremska, Warszawa 2006. T. Dziubecki, Ikonografia Męki Chrystusa, Warszawa 1996. M. Pielas, Matka Boska Bolesna, Kraków 2000. R. Mazurkiewicz, Deesis. Idea wstawiennictwa Bogarodzicy i Św. Jana Chrzciciela w kulturze średniowiecznej, Universitas, Kraków 1994. J. Miziołek, Sol Verus. Studia nad ikonografią Chrystusa w sztuce pierwszego tysiąclecia, Ossolineum, Wrocław 1991. P. de Rynck, Jak czytać opowieści biblijne i mitologiczne w sztuce. Rozwiązywanie zagadek dawnych mistrzów – od Giotta do Goi, przeł. P. Nowakowski, Universitas, Kraków 2009. S. Michalski, Protestanci a sztuka. Spór o obrazy w Europie Nowożytnej, PWN, Warszawa 1989. P. Evdokimov, Sztuka ikony. Teologia piękna, przeł. M. Żurowska, Wyd. „Promic”, Warszawa 2010. M. Biernacka i in., Maryja matka Chrystusa, seria: Ikonografia nowożytnej sztuki kościelnej w Polsce, pod red. J. St. Pasierba, Nowy Testament, t. 1, ATK, Warszawa 1987. K. S. Moisan, B. Szafraniec, Maryja orędowniczka wiernych, seria: Ikonografia nowożytnej sztuki kościelnej w Polsce, pod red. J. St. Pasierba, Nowy Testament, t. 2, ATK, Warszawa 1987. Pevsner N., Fleming J., Honour H., Encyklopedia architektury, Warszawa 1992. Biblia (Pismo Święte – przekład Biblii Tysiąclecia oraz ks. Jakuba Wujka) J. de Voragine, Złota legenda, wyb. I przeł. J. Pleziowa, Warszawa 1983. Mączeński Z. Elementy i detale architektoniczne, Warszawa 1958 i następne wydania. Owidiusz, Metamorfozy, przeł. A. Kamieńska i S. Stabryła, Wrocław-Warszawa-Kraków 1995.
|