|
Typ przedmiotu
|
obligatoryjny
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
-brak-
|
|
Język wykładowy
|
-brak-
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Podstawowa znajomość faktów i wydarzeń w Polsce i na świecie w XIX w.,
podstawa znajomość zagadnień z zakresu kultury wizualnej i materialnej tego okresu.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z historią sztuki europejskiej i polskiej w XIX w, z uwzględnieniem mediów tradycyjnych (malarstwo, rzeźba), jak i nowoczesnych technik obrazowania (litografia, drzeworyt sztorcowy, fotografia). Treści zajęć, choć ułożone chronologiczne, grupują się wokół problemów pozaartystycznych (przemiany społecne, polityczne, gospodarcze).
1. Zajęcia organizacyjne. Podstawy chronologiczne i terminologiczne
2. Klasycyzmy i akademie (struktura akademii na przełomie XVIII i XIX w., atelier J. L. Davida. Klasycyzm w Warszawie)
3. „Czym jest romantyzm”? Goya. Ingres a Gericault i Delacroix.
4. Romantyczne odkrycie natury. Przyroda wg Humboldta. Pejzaż w romantycznym malarstwie niemieckim, angielskim i francuskim 1 poł. XIX w.
5. Sztuka polska między powstaniem listopadowym a styczniowym.
6. Rzeźbiarze XIX wieku. Od Thorvaldsena do Rodina.
7. Fotografia XIX w. nowe technologie wobec doktryn akademickich. Japonia i japonizmy XIX w.
8. Realizm/y w sztuce XIX w. (cz. 1). Wystawy światowe jako zjawisko kulturowe. Courbet. Manet. Prerafaelici.
9. Realizm/y w sztuce XIX w. (cz. 2). Impresjoniści. Macchiaioli.
10. Akademizm w Europie drugiej połowy XIX w. Matejko i Chełmoński. „Polski akademizm”.
11. Po impresjonizmie. Seurat i Signac. Symbolizm. Gauguin. Van Gogh.
12. Kobiety-artystki XIX w. Kobiety-malarki pierwszej połowy XIX wieku. Rosa Bonheur. Berthe Morisot i Mary Cassatt.
13. Od Monachium do Krakowa. Polski realizm. Artystki polskie. Żydowscy artyści w Polsce
14. Młoda Polska. Nowa wizja historiozofii. Polski symbolizm i impresjonizm? Sztuka użytkowa. Przebudzenie polskiej grafiki artystycznej.
15. Powtórka lub wyjście do muzeum (MNW lub Muzeum Mazowieckie w Płocku)
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
egzamin pisemny (slajdy, test zamknięty i pytania opisowe)
|
|
Wymagania końcowe
|
Student zna kierunki, zjawiska w sztuce XIX w., potrafi kontekstualizować prace poszczególnych artystów, zna ich działalność, biografie, potrafi interpretować prace z tego okresu, zastosować do ich opisu adekwatną terminologię. Zna tło historyczne i społeczne dla zjawisk w sztuce w XIX w.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
A. Lewicka, „Styl w XIX w., czyli o różnych postawach wobec sztuki", w: Tradycja i innowacja, Materiały Sesji SHS, Warszawa 1981, s. 165-169.
A. Kotula, P. Krakowski, Rzeźba w XIX w., Kraków 1980.
K. Michocka-Rachubowa, Rzeźba polska XIX wieku : od klasycyzmu do symbolizmu : katalog zbiorów, Warszawa, 1993.
J. Malinowski (red.), Rzeźba polska przełomu XIX i XX wieku : studia, Warszawa 2007.
E. Wind, „Rewolucja w malarstwie historycznym”, Roczniki Humanistyczne KUL, XLIII, 1995.
J. Białostocki, „Ikonografia romantyczna. Przegląd problemów badawczych”, w: Romantyzm. Studia nad sztuką drugiej połowy wieku XVIII i wieku XIX. Materiały sesji SHS, Warszawa 1967.
A. Morawińska, A.F. Moszyńskiego rozprawa o ogrodnictwie angielskim, Wrocław 1977
D. Watkin, The English Vision: The Picturesque in Architecture, Landscape and Garden Design, London, 1982.
D. Wiebenson, The Picturesque Garden in France, Princeton 1978.
L. Nochlin, Realizm, Warszawa 1974.
W. Juszczak, Postimpresjoniści, Warszawa 2005.
Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1986.
H. Hofstaetter, Symbolizm, Warszawa 1987.
N. Rosenblum, Historia fotografii światowej, Bielsko-Biała, 2005.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
N. Rosenblum, A History of women photographers, New York ; London : Abbeville, 2000.
F. Saulages, Estetyka fotografii. Strata i zysk, Kraków 2005.
W. Chadwick, Women, Art and Society, Londyn 2017.
G. Naylor, The Arts and Crafts Movement, Cambridge MA 1971.
L. Sobieraj, Z. Chlewiński; I. Huml, I. Korgul-Wyszycka, Secesja w zbiorach Muzeum Mazowieckiego w Płocku, Płock 2006.
P. Banaś, Secesja w zbiorach polskich, Warszawa 1990.
M. Wallis, Secesja, Warszawa: Arkady 1984.
B. Bergdoll, European Architecture 1750-1890, Oxford, New York 1997. (rozdziały)
K. Frampton, Modern Architecture. A Critical History, London 2007 (IV wyd.).
M. Porębski, Dzieje sztuki w zarysie. Wiek XIX i XX, Warszawa 1988.
Lektura uzupełniająca jest także podawana indywidualnie, po konsultacjach ze studentami.
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
Wiedza:
● Definiuje podstawową terminologię oraz literaturę w języku polskim z historii sztuki, teorii sztuki, teorii kultury oraz filozofii, ich aparat pojęciowy a także charakteryzuje historyczny charakter formowania się idei artystycznych – sztuki, wymienia nazwiska czołowych historyków, teoretyków sztuki oraz kultury, filozofów, i ich piśmienniczy wkład w dzieje dyscyplin.
● Wymienia i opisuje podstawowe metody opisu, analizy oraz interpretacji dzieł sztuki i zjawisk artystycznych w ujęciu wybranych, wiodących tradycji, teorii i szkół badawczych historii sztuki, wybranych kryteriów, np. ikonologii i ikonografii.
● Charakteryzuje w stopniu elementarnym społeczne, kulturowe, ideologiczne, ogólnohistoryczne usytuowanie, oddziaływanie i uwarunkowania sztuki.
● na poziomie podstawowym opisuje rzeczywistość społeczną, zarówno z perspektywy życia społecznego człowieka, grup społecznych i społeczeństw oraz społecznych ram sztuki.
K_W01
K_W02
K_W03
K_W04
|
Umiejętności:
● Rozpoznaje i klasyfikuje wiodące dzieła i twórców sztuki powszechnej, systematyzuje style, kierunki, epoki według wzorów historii sztuki.
● wyszukuje, analizuje, interpretuje na podstawowym poziomie dzieła sztuki na tle procesów historycznych
● świadomie posługuje się narzędziami warsztatu artystycznego w wybranych obszarach działalności plastycznej
● powiązuje dzieła i zjawiska sztuki z szerszym kontekstem historycznym, kulturowym, społecznym, ideologicznym, chcąc np. wykazać znaczenie kontekstu społecznego dla zjawisk i dzieł sztuki
● sprawnie, na podstawowym poziomie komunikuje się ze specjalistami, używając języka specjalistycznego w zakresie sztuk plastycznych oraz z odbiorcami spoza grona specjalistów– ma rozwinięte umiejętności komunikacji interpersonalnej.
● swobodnie i poprawnie stosuje poznaną, fachową terminologię historii sztuki, jej aparat pojęciowy.
● sprawnie porusza się w zaprezentowanej problematyce i zasobie wiadomości wybranych nauk humanistycznych i społecznych, oraz samodzielnie je systematyzuje.
K_U02
K_U03
K_U04
K_U05
|
Kompetencje społeczne:
● docenia znaczenia sztuki dla kultury i cywilizacji światowej i uczestniczenia w szeroko rozumianym życiu kulturalnym.
● myśli bez skrępowania własnymi uwarunkowaniami i widzi rzeczy w innym kontekście niż tylko własny, posiada świadomość różnic kulturowych, jest otwarty na inne kultury – unika dyskryminacji, unika postawy etnocentryzmu, także dba o kontekstowe postrzeganie różnic.
● aktywnie uczestniczy w życiu społecznym, w społeczeństwie demokratycznym,
● w większym stopniu niż dotychczas uczestniczy w komunikacji społecznej i życiu publicznym, także, kreatywnie uczestniczy w poszerzonym polu sztuki – ma rozbudowaną świadomości wspólnego dobra i odpowiedzialności.
● efektywnie wykorzystuje wyobraźnię, intuicję, emocjonalność, zdolność twórczego myślenia i twórczej pracy w trakcie rozwiązywania problemów, w tym przyjmowania krytyki.
K_K01
K_K02
K_K03
K_K04
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
