|
Typ przedmiotu
|
Kierunkowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Wykłady, konwersatorium, relacja uczeń-mistrz.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Zdany egzamin wstępny na 6-letnie studia stacjonarne na WKiRDS.
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
• Omówienie nazewnictwa obiektów tekstylnych występujących w liturgii kościoła rzymskokatolickiego, prawosławnego oraz w judaizmie.
• Zaznajomienie studentów z typowymi schematami dekoracji szat i paramentów liturgicznych.
• Przedstawienie zmian zachodzących w kroju i wyglądzie szat liturgicznych w kościele rzymsko-katolickim w czasach średniowiecznych, nowożytnych (po Soborze Trydenckim) oraz współczesnych (po Soborze Watykańskim II).
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena poziomu wiedzy dotyczącej szat i paramentów liturgicznych w kościele rzymskokatolickim, prawosławnym oraz w judaizmie.
Ocena umiejętności rozpoznawania i nazywania poszczególnych tekstyliów.
Ocena z pisemnego egzaminu stacjonarnego, wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów.
Nieobecności wymagają usprawiedliwienia, dopuszczalna liczba nieobecności, stanowiąca podstawę zaliczenia wynosi 10% (max. 2 zajęcia w semestrze).
|
|
Wymagania końcowe
|
Egzamin pisemny stacjonarny z zakresu podanego w treściach kształcenia.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Cała A., Węgrzynek H., Zalewska G., Historia i kultura Żydów polskich. Słownik. Warszawa 2000.
Nowowiejski A., Wykład liturgii kościoła katolickiego, Warszawa 1893. (pozycja dostępna w bibliotece cyfrowej).
Pokorzyna E., Słownik terminologiczny wyposażenia świątyń obrządku wschodniego, Warszawa 2001.
Zieliński C., Sztuka sakralna. Co należy wiedzieć o budowie, urządzeniu, wyposażeniu, ozdobie i konserwacji Domu Bożego, Poznań Warszawa Lublin 1960.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Bock F., Geschichte der liturgischen Gewänder des Mittelalters, oder Entstehung und Entwicklung der kirchlichen Ornate und Paramente in Rücksicht auf Stoff, Gewebe, Farbe, Zeichnung, Schnitt und rituelle Bedeutung nachgewiesen, T. I, II i III, Bonn 1859, 1866, 1871. (pozycja dostępna w bibliotece cyfrowej)
Braun J., Die Liturgische Gewandung im Occident und Orient: nach Ursprung und Entwicklung, Verwendung und Symbolik, Freiburg im Breisgau 1907. (pozycja dostępna w bibliotece cyfrowej)
Braun S. J. J., Handbuch der Paramentik, Freiburg im Breisgau 1912. (pozycja dostępna w bibliotece cyfrowej)
Okulicz M., In gloriam et decorem. Dawne szaty i tkaniny liturgiczne z diecezji warmińskiej. [Informator o wystawie Muzeum Warmii i Mazur], Olsztyn 1999.
Stolleis K., Messgewänder aus deutschen Kirchenschätzen vom Mittelalter bis zur Gegenwart: Geschichte, Form und Material, Schnell und Steiner 2001.
Tekstylia w zbiorach sakralnych. Inwentaryzacja — konserwacja — przechowywanie, red. H. Hryszko, A. Kwaśnik-Gliwińska, M. Stachurska, Warszawa 2013.
Wawel 1000–2000. Wystawa jubileuszowa. T I-III, Kraków 2000.
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
ABSOLWENT ZNA I ROZUMIE
• Podstawową terminologię tekstyliów stosowanych w kościołach obrządku rzymskokatolickiego, prawosławnego oraz w judaizmie.
• Sposoby dekoracji szat i paramentów liturgicznych oraz zmian zachodzących w ich kroju po Soborze Trydenckim oraz Watykańskim II.
KW_04 złożoną budowę jednostkowego dzieła sztuki w kontekście struktury materialnej, formy artystycznej, przekazu ideowego, funkcji, uwarunkowań historycznych.
KW_08 zasady bezpiecznego eksponowania, przechowywania, transportowania dzieł sztuki
i zabytków oraz zasady prewencji konserwatorskiej.
|
ABSOLWENT POTRAFI
• Rozróżniać i nazywać poszczególne rodzaje paramentów liturgicznych, tekstylnych elementów wyposażenia kościoła, cerkwi oraz synagogi i interpretować sposób ich dekoracji.
|
ABSOLWENT JEST GOTÓW DO
• Poszerzania zdobytej wiedzy poprzez gromadzenie literatury dotyczącej terminologii paramentyki kościelnej, świadomą obserwację zabytków w muzeach, w trakcie odprawianych obrządków religijnych.
KK_04 konstruktywnego reagowania na przejawy niekompetencji, zaniedbań oraz niszczenia dziedzictwa kulturowego, mając przy tym świadomość roli i znaczenia zabytków w zbiorowej pamięci narodów, grup religijnych, etnicznych oraz innych społeczności.
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
