Zajęcia są prowadzone w formie tradycyjnej - stacjonarnej*, z uwzględnieniem przepisów sanitarnych, zaleceń i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzeń Rektora ASP w Warszawie. W uzasadnionych przypadkach umożliwimy studentowi / studentce pracę zdalną nad wybranym zagadnieniem.

*Zmiana trybu zajęć ze stacjonarnego na hybrydowy lub online może nastąpić w wyniku rozporządzenia Rektora.

Dla I roku: zdany pozytywnie egzamin wstępny na studia na Wydział Rzeźby.

Celem zajęć jest:

Studenci Wydziału Rzeźby stacjonarnych studiów mają obowiązkowe zajęcia z rysunku w pracowni, gdzie studiują naturę z modela, realizują zasadę poznania i rozwinięcia formy plastycznej, myślenia abstrakcyjnego, kompozycji malarskiej, rysunkowej związanej z ich własną wrażliwością i przy zastosowaniu różnych środków ekspresji artystycznej. W trakcie pracy w pracowni następuje pogłębienie różnorodnego języka plastycznego, który oparty jest na cierpliwej obserwacji i interpretacji natury. Cel to dążenie do ukształtowania pełnej osobowości studenta. Celem kształcenia jest wiedza wynikająca z wnikliwej, wrażliwej, uważnej obserwacji natury i modela, nauczenia się myślenia kompozycyjnego i umiejętności współpracowania z naturą, która odbywa się z ołówkiem czy pędzlem w ręku. Prowadzi to do niepowtarzalnego zobaczenia na nowo natury, poprzez działanie formy plastycznej. Postawy studentów winny być otwarte i zaangażowane, związane z własnym rozumieniem złożonych spraw, tematyki i problemów kompozycji rysunkowej i malarskiej, oparte o studium natury i jego interpretację.

Niezbywalne wartości poznania i rozwoju języka plastycznego w procesie nauczania studenta, poprzez obserwację natury i poznawanie formy w rysunku są w pełni zgodne ze strategią i rodzajem kształcenia na wydziale. Poznawanie, rozwijanie podstawowych technik rysunkowych, malarskich, graficznych pomaga studentowi również w myśleniu rzeźbiarskim. Są one zarówno zaczynem, jak i rozwinięciem, pomocą dla budowania formy rzeźbiarskiej, rozszerzeniem tematyki plastycznej w jej podstawowym rdzeniu. Proces pedagogiczny ma na celu, aby student od początku studiów poznawał w jak najpełniejszym zakresie ideowe wartości i techniczne umiejętności właściwe rzeźbie, kształtował swoja osobowość według tych reguł i miał możliwość swobodnego twórczego do nich podejścia.

Ocena indywidualnej pracy studenta wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów od 0 do 5+. Na ocenę składa się:
Ocena poziomu artystycznego i technicznego prac rysunkowych i malarskich. Ocena stopnia zaangażowania studenta w pracę i jej efekty. Ocena rozumienia i interpretowania natury w pracach plastycznych. Ocena myślenia plastycznego i kreacji artystycznej studenta.

Studentki/ studenci są zobowiązani do:
Pozytywne zaliczenie całego roku pracy poprzez dwa przeglądy komisyjne dla I roku: semestralny i końcowy.

Wystawa końcoworoczna.

Od 50 do 100%* obecności na zajęciach jest warunkiem uzyskania zaliczenia
przedmiotu; liczba nieobecności (usprawiedliwionych i
nieusprawiedliwionych łącznie) przekraczająca ustalony przez
prowadzącego limit skutkuje - uzyskaniem oceny nieklasyfikowany;
podstawę do usprawiedliwienia stanowi zwolnienie lekarskie od zajęć lub
potwierdzona na piśmie zgoda prodziekana wydziału;
- dopuszczalna liczba nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach to 1 – 5* - przekroczenie tego limitu skutkuje obniżeniem oceny o 0,25* stopnia.

Władysław Ślesiński, Techniki malarskie spoiwa mineralne, Warszawa, 1983; Techniki malarskie, spoiwa organiczne, Warszawa, 1984
Maria Rzepińska, Historia koloru w malarstwie; Historia malarstwa europejskiego XIV – XX wieku, Warszawa, 1978.
Michał Walicki, Złoty widnokrąg, Warszawa, 1965.
Karol Eistreicher, Historia sztuki, Kraków, 1976.
Karol Hopliński, Techniki i metody malarstwa sztalugowego, Kraków, 1937.
M. Walicki, J. Starzyński, Dzieje sztuki polskiej, Warszawa, 1936.
Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa, 2011.
Ernest H. Gombrich, Sztuka i złudzenie; O sztuce, Warszawa, 1997.
Aleksander Wojciechowski, Polskie malarstwo współczesne, Warszawa, 1981.
Jerzy Wolff, Wybrańcy sztuki; Kształt piękna, Warszawa, 1973.
Ignacy Witz, Oko i dłoń malarza, Warszawa, 1966; Polscy malarze, polskie obrazy, Warszawa 1974.
Tadeusz Dobrowolski, Sztuka Krakowa, Kraków, 1971.
Zbigniew Herbert, Martwa natura z wędzidłem, Warszawa, 2003.
Tadeusz Chrzanowski, Polska sztuka sakralna, Kraków, 2002.
Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998.

Albumy i katalogi (przykłady, nazwiska artystów): Henryk Tomaszewski, Artur Nacht Samborski, Piotr Potworowski, Józef Czapski, Jan Cybis ,Władysław Taranczewski, Wojciech Jastrzębowski, Karol Tichy, Stanisław Noakowski, Antoni Kenar, Władysław Hasior, Antoni Rząsa, Marian Wnuk, Tadeusz Breyer, Władysław Skoczylas, Eugeniusz Eibisch, Jan Matejko, Piotr Michałowski. Olga Boznańska, Jan Stanisławski, Stanisław Wyspiański, Witold Wojtkiewicz, Leon Wyczółkowski, Jacek Malczewski, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Władysław Gerson, Józef Chełmoński, Bruno Schulz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Władysław Strzemiński, Zbysław Maciejewski, Teresa Pągowska, Rajmund Ziemski, Jacek Sienicki, Jerzy Panek, Roman Artymowski, Jerzy Tchórzewski, Jerzy Stajuda, Jerzy Sołtan