Wykłady w trybie hybrydowym (stacjonarnym z przejściem na hybrydowy w razie potrzeby). 

1 godzina wykładu tematycznego tygodniowo.

W sumie 15 godzin w semestrze.

Każda godzina jest godziną dydaktyczną, czyli 45 minut.

Zaliczone wszystkie przedmiotu z semestru 1.

Wykłady obejmują niezbędny zakres wiedzy o podstawowych surowcach włókienniczych pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, sztucznych oraz syntetycznych występujących w tkaninach: (len, konopie, juta, ramia, sizal, manila, bawełna, kapok, bambus, wełna, jedwab, bisior, jedwab pajęczy, wiskoza, włókna kazeinowe, szklane, węglowe, octanowe, poliester, poliamid, poliakrylonitryl, polipropylen, poliuretan):
• Gatunki botaniczne roślin.
• Gatunki i rasy zwierząt.

• Rodzaje polimerów do wytwarzania włókien sztucznych i syntetycznych.

• Charakterystykę podstawowej budowy i właściwości fizykochemicznych poszczególnych włókien.
• Charakterystykę przędz i ich zastosowanie w wyrobach włókienniczych.

• Sposoby pozyskiwania włókien.

• Sposoby obróbki technologicznej i procesy wykańczalnicze włókien.

• Rys historyczny włókiennictwa, w oparciu o treść wykładów i literaturę przedmiotu.

• Zastosowanie pozyskanych informacji do datowania elementów obiektów tekstylnych.

• Przyczyny zniszczeń włókien.

• Zastosowanie pozyskanych informacji do oceny stanu zachowania i przyczyn zniszczeń obiektów tekstylnych.

• Ocena poziomu wiedzy dotyczącej: rodzaju, pochodzenia, podstawowej budowy, właściwości, procesów obróbki oraz zastosowania podstawowych surowców włókienniczych pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, sztucznego i syntetycznego występujących w tkaninach.
• Ocena wiedzy dotyczącej historii włókiennictwa.

• Ocena wiedzy dotyczącej przyczyn zniszczeń włókien i datowania obiektów tekstylnych na podstawie wiadomości o historii włókiennictwa.

• Frekwencja na poziomie 90% (jedna dopuszczalna nieobecność).

Egzamin pisemny z zakresu określonego w treściach kształcenia.

• Kamińska J., Turnau I., Zarys historii włókiennictwa na ziemiach polskich do końca XVIII wieku, Wrocław 1966.
• Michałowska M., Leksykon włókiennictwa, Warszawa 2006.
• Mirowska M., Poksińska M., Rouba B., Wiśniewska I., Identyfikacja podobrazi i spoiw malarskich w zabytkowych dziełach sztuki, Toruń 1992.
• Urbańczyk G., Nauka o włóknie, Warszawa 1985. (pozycja udostępniona przez prowadzącego)
• Żyliński T., Nauka o włóknie, Warszawa 1958. (pozycja udostępniona przez prowadzącego)

• Boulnois L., Szlakiem jedwabiu, Warszawa 1968.
• Encyklopedia techniki, red. H. Chmielewski, t. Materiałoznawstwo, Warszawa 1986.
• Golański K., Jedwab naturalny, Warszawa 1950.
• Materiałoznawstwo włókiennicze dla technikum, Praca zbiorowa, Warszawa 1969.
• Metrologia włókiennicza, red. D. Mokranowska, t. IV, Warszawa 1973.
• Moldenhawer K., Jedwabnictwo w Polsce i innych krajach we wczesnym średniowieczu, „Archeologia Polski”, t. V, z.1, Wrocław 1960.

• Scott P., The Book of Silk, Londyn 1993.
• Turnau I., Historia europejskiego odzieżowego włókiennictwa XIII-XVI w., Wrocław Warszawa Kraków Gdańsk Łódź 1987.

• Łochyńska M., History of Sericulture in Poland, "Journal of Natural Fibres", 7:1-3, 2010. 

• Grześkowiak J., Łochyńska M., Jedwabnik morwowy (Bombyx mori) - znany owad o nieznanym potencjale, "Wiadomości Zootechniczne", R. LV, 2017, s. 101-105. 

• Jaworski J.S., Properties of byssal threads, the chemical nature of their colors and the Veil of Manopello, "Proceedings of the International Workshop on the Scientific approach to the Acheiropoietos Images, ENEA Frascati, Italy 4-6 May 2010", red. P. de Lazzaro, Rzym 2010.

• Rast-Eicher A., Bast before wool: the first textiles, "Hallstatt Textiles. Technical Analysis, Scientific Investigation and Experiment on Iron Age Textiles", red. P. Bichler, K. Grömer, R. Hofmann-de Keijzer, A. Kern, H. Reschreiter, British Archaeological Report International Series 1351, Oxford 2005, s. 117–132.