1. Konwersatorium ( dyskusja dydaktyczna, dialog dydaktyczny) - zajęcia grupowe lub indywidualne z udziałem prowadzącego w roli moderatora lub w relacji mistrz-uczeń, służące wspomaganiu indywidualnych predyspozycji studentów w dziedzinie tworzenia i realizowania własnych koncepcji artystycznych, korekta indywidualna, przegląd prac projektowych, przeglądy w trakcie realizacji i po zakończeniu, przygotowanie wystawy, pokazu.

2. Ćwiczenia ( kreacyjne, studyjne, warsztatowe) - zajęcia grupowe lub indywidualne oparte na ćwiczeniu umiejętności świadomego posługiwania się narzędziami warsztatu rzeźbiarskiego w obszarze działań artystycznych, oraz właściwą techniką i technologią w trakcie ich realizacji.

Tryb prowadzenia zajęć - stacjonarny.

Zaliczony pozytywnie trzeci semestr (zimowy) z przedmiotu.

1. Twórczy rozwój osobowości artystycznej służącej kreowaniu własnych koncepcji artystycznych.
2. Rozwijanie zdolności służących wykonywaniu zawodu, poprawnego kształtowania formy niekiedy w odniesieniu do stylistyczno – historycznych uwarunkowań.
3. Nabywanie umiejętności w zakresie warsztatu artystycznego w połączeniu z wykorzystaniem szerokiego asortymentu tworzyw i technik rzeźbiarskich.
4. Przygotowanie do prawidłowej realizacji zadań o twórczym charakterze w procesie konserwacji i restauracji zabytków.

Założenie programowe w semestrze letnim: zadanie praktyczne w oparciu o studium z natury, realizowane w formie pełnowymiarowego aktu poprzez własny proces obserwacji oraz konsultacje pod opieką prowadzącego, celem osiągnięcia zamierzonego efektu końcowego różnymi środkami ekspresji artystycznej.

Na początku semestru prowadzący zajęcia określa zadanie (cel i zakres) do wykonania przez studenta do końca semestru, konieczne do jego zaliczenia według poniższych kryteriów:
1. Oceny poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac, kształtowania formy w trakcie pracy, a głównie oceny jej efektu końcowego.
2. Oceny stopnia zaangażowania w realizację zadań programowych.
3. Oceny estetycznego opracowania i prezentacji wykonanego dzieła na wystawie końcowo- rocznej (jeśli zachodzi taka konieczność).
Skala ocen: wg obowiązującej na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki.

Na zajęciach z rzeźby dopuszcza się około 10% nieobecności w ciągu semestru bez usprawiedliwienia, pozwalających zaliczyć przedmiot kierunkowy, co przy 180 godz. w semestrze stanowi 18 godz. zajęć (ok. 4-5 nieobecności po 4 godz.). Większe spóźnienia (powyżej kwadransa akademickiego) są sumowane i zaliczane na poczet nieobecności studenta.
Student ma obowiązek poinformować prowadzącego zajęcia o swojej nieobecności, zarówno usprawiedliwionej jak i nieusprawiedliwionej. Obecności usprawiedliwione (powyżej 10 do 30%) mogą być odpracowane po ustaleniu z prowadzącym możliwości, zakresu, sposobu i terminu wyrównania zaległości, przy czym nie gwarantuje się odpracowania nieobecności poza przewidzianą siatką zajęć głównie ze względu na wykorzystywanie żywego modela. Nieobecności nieusprawiedliwione nie mogą być odpracowane, mają także wpływ na końcową ocenę semestralną (pewien wyjątek stanowią osoby wybitnie uzdolnione plastycznie, terminowo i bardzo dobrze wywiązujące się z powierzonego zadania).
Wszystkie nieobecności, szczególnie powyżej limitu 30%, także wynikające z przyczyn losowych lub chorobowych będą rozpatrywane przez Prodziekana ds. studenckich.
Student, który nie wyrównał zaległości, nie może uzyskać zaliczenia przedmiotu. Warunki studiów określa Regulamin ASP w Warszawie, Rozdział II § 9 [prawa studenta], § 10 [obowiązki studenta], § 32 [warunki uzyskiwania zaliczeń], § 35 [zaliczenie przedmiotu], § 42 [skreślenie z listy studentów], Rozdział IX Urlopy.

1. Wykonanie projektu i zadania praktycznego (ćwiczenia) oraz ich pozytywne zaliczenie (ocena egzaminacyjna) na koniec semestru.
2. Przygotowanie wykonanych prac artystycznych do wystawy (odlewy, prace wykonane w materiałach trwałych) oraz umiejętność aranżacji i publicznej prezentacji.

1. Simblet S., Anatomia dla artystów,Warszawa 2010.
2. Duby G., Dawal J-L., Sculpture From Antiquity to the Present Day, Koln 2010,
Tom 1 – Sculpture From Antiquity to the Middle Ages
Tom 2 – Sculpture From the Renaissance to the Present Day
3. Bazin G.,The History of World Sculpture, Greenwich 1968.
4. Warrack J., Greek Sculpture, New York 1950?.
5. Hekler A., Portraits Antiques, Paryż 1913.
6. Charbonneaux J., La sculpture grecque classique, Paris 1946.
7. Leigh A., Style in sculpture, Warszawa 1947.
8. Karczmarczyk D., Rzeżba europejska od XV do XX wieku:katalog zbiorów, Warszawa 1978.
9. Kaczmarzyk D., Rzeźba polska od XVI do początku XX wieku:katalog zbiorów,Warszawa 1973.
10. Kwiatkowska M.J., Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku, Warszawa 1995.

1. Dobrowolski T., Rzeźba neoklasyczna i romantyczna w Polsce, Wrocław 1974.
2. Sauerlander W., Rzeźba Średniowieczna, Warszawa 2001.
3. Kozakiewiczowa H., Rzeźba XVI w. w Polsce, Warszawa 1984
4. Kozakiewicz S., Rzeźba polska od XVI do XX wieku, Warszawa 1973.
5. Kalinowski K., Rzeźba barokowa na Śląsku, Warszawa 1986.
6. Grzesiuk-Olszewska I., Warszawska rzeźba pomnikowa, Warszawa 2003.
7. Jakimowicz A., Polska rzeźba współczesna, Warszawa 1956.
8. Rutkowski T.M., Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Wrocław 2006.