Wykład (kursowy, monograficzny), konwersatorium (dyskusja dydaktyczna, dialog dydaktyczny), seminarium niższe - prezentacja multimedialna, e-learning.

Zaliczenie V semestru III roku studiów magisterskich.

OPIS ZAJĘĆ:
Zajęcia składają się z wykładów oraz indywidualnych korekt w zakresie postępów nad samodzielną pracą seminaryjną. Na początku semestru prowadzący zajęcia określa zadanie w postaci indywidualnego projektu pracy monograficznej do wykonania przez studenta w ramach seminarium niższego stopnia. Temat seminarium student ustala z prowadzącym zajęcia.
Zadanie polega na samodzielnej realizacji pracy pisemnej wraz z prezentacją multimedialną indywidualnego projektu z zastosowaniem odpowiedniego aparatu naukowego i poszerzonej kwerendy bibliotecznej, archiwalnej i muzealnej.
Ze względu na zagrożenie epidemiczne zajęcia prowadzone są w sposób hybrydowy (stacjonarny bądź zdalny) w zależności od zarządzeń Rektora ASP w Warszawie.

Wykłady obejmują wiedzę dotyczącą problematyki konserwacji i restauracji malarstwa sztalugowego na podłożu płóciennym w zakresie:
- przeglądu metodyki restauracji w malarstwie sztalugowym w aspekcie historycznym (uzupełnianie ubytków warstwy zaprawy i warstwy malarskiej)
- problematyki retuszu w malarstwie sztalugowym (środki i materiały – spoiwa, farby, werniksy)
- profilaktyki i konserwacji prewencyjnej obiektów zabytkowych.
- aranżacji i ekspozycji dzieł sztuki (zagadnienia związane z estetyką uzupełnień podobrazia a uwarunkowaniami technicznymi, problematyka rozwiązań estetycznych, logistyką, montażem i demontażem dzieł sztuki z uwzględnieniem obiektów wielkoformatowych i o nietypowym kształcie).

Cele dydaktyczne:
Zajęcie mają przygotować studenta do samodzielnego rozwiązywania problemów konserwatorskich oraz kształcić umiejętność logicznego formułowania opinii i indywidualnego tworzenia programów prac dla obiektów dzieł sztuki.

Składowe oceny końcowej stanowi średnia ocen obejmująca:
- oceny z kolokwiów zaliczanych pisemnie po cyklu tematycznym wykładów wraz z literaturą uzupełniającą (30%)
- seminarium niższego stopnia (30%)
na które składa się: konspekt pracy, spis zebranej literatury tematu (bibliografia), zgromadzony materiał ilustracyjny, opracowanie monograficzne tematu (poszczególne rozdziały), publiczna prezentacja multimedialna. Pracę należy przygotować i dostarczyć w terminie i formie określonej przez prowadzącego.
- egzamin komisyjny kończący semestr (ustny bądź pisemny) (40%)

Frekwencja na kolokwiach i egzaminie jest obowiązkowa. Każda nieobecność wymaga zgłoszenia przez studenta do prowadzącego zajęcia oraz ustalenia terminu zaliczenia poprawkowego.

Uszczegółowienie składowych oceny końcowej:
- Kolokwia i egzamin: brak zaliczenia wszystkich kolokwiów skutkuje brakiem dopuszczenia do egzaminu końcowego.
- Seminarium niższe: stopień zaawansowania pracy, w tym: zaangażowanie, obszerność bibliografii stosowanie
odpowiedniej terminologii, uwzględnianie korekt prowadzącego, terminowość, dostarczenie wersji końcowej w wydruku i na płycie CD.

Brak zaliczenia wszystkich kolokwiów i seminarium (prezentacji) skutkuje brakiem dopuszczenia do egzaminu końcowego.
Obowiązująca na WKiRDS ASP Warszawie: 2 (niedostateczna) – 5+ (celująca).

- Seminarium niższe: realizacja projektu indywidualnego w postaci pisemnych prac seminaryjnych, zakończonych publiczną prezentacją opracowanego tematu.
- Uzyskanie pozytywnych ocen z cząstkowych zaliczeń (kolokwiów).
- Egzamin ze stopniem z zakresu podanego w treściach kształcenia.
Frekwencja na wykładach, konsultacjachprowadzonych w ramach seminarium niższego i zajęciach odbywających się zdalnie jest obowiązkowa.

1. C. Brandi, Teoria del Restauro, Roma 1963, wyd. pol. Teoria Restauracji, ed. I. Szmelter, tłum. M. Kijanko, Warszawa 2006.
2. J. Ciabach, Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Toruń 1998.
3. G. Korpal , Autor – dzieło sztuki – konserwator – odbiorca, Studia i Materiały Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie, vol. XIII, Kraków 2004.
4. W. Kurpik, Konserwator wobec dzieła sztuki, Warszawa 2015.
5. W. Liszewska, Wpływ współczesnej estetyki na konserwację i restaurację dzieł sztuki, [w:] Dzieło sztuki a konserwacja, materiały LII Sesji naukowej SHS, Kraków 20-22 XI 2003, red. A. Tomaszewski, D. Nowacki, J. Żmudziński, Kraków 2004.
6. K. Nicolaus, The Restoration of Paintings, Cologne 1999.
7. M. Roznerska, T. Malinowska, Retusze w malarstwie sztalugowym, Toruń 1995.
8. M. Roznerska, Farby i spoiwa używane do punktowania i rekonstrukcji malarstwa sztalugowego, „Ochrona Zabytków”, 1983, nr 3-4, s. 211-214.
9. E. Szmit-Naud, Przyczyny i mechanizmy zmian wyglądu uzupełnień warstw malarskich w obrazach sztalugowych, „Ochrona Zabytków”, 2003, nr 1-2, s.73-87.
10. E. Szmit-Naud, Uzupełnianie ubytków warstwy malarskiej obrazów. Zmiany optyczne a stabilność stosowanych materiałów, Toruń 2006.

1. B. Marconi, O sztuce konserwacji, Warszawa 1963.
2. T. Sawicki, Konserwacja malowideł ściennych. Problemy estetyczne. Historia, teoria, praktyka, Warszawa 2010.
3. E. Szmit-Naud, Zmiany wyglądu przemalowań w malarstwie sztalugowym – bielenie powodowane przez niektóre pigmenty, „Ochrona Zabytków” 1, 2000, s.69-76.
4. W. Ślesiński, Konserwacja zabytków sztuki, T.I, Warszawa 1989.