Typ przedmiotu
|
kierunkowy
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Zajęcia prowadzone są w trybie hybrydowym: zajęcia teoretyczne (wykłady) odbywają się stacjonarnie/online, a zajęcia praktyczne stacjonarnie na Uczelni.
|
Język wykładowy
|
polski;
|
Liczba punktów ECTS:
|
1
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
Wymagania wstępne
|
Znajomość podstaw chemii nieorganicznej.
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Zrozumienie procesów dojrzewania spoiw mineralnych, przyswojenie ich właściwości. Zapoznanie się z wypełniaczami stosowanymi w zaprawach mineralnych, ich składem mineralnym, możliwymi zanieczyszczeniami, sposobami wiązania ze spoiwami.
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Ocena dyskusji na temat problemów związanych ze stosowaniem spoiw mineralnych i wypełniaczy: 20%. Ocena odpowiedzi ustnych i pisemnych na temat wymienionych problemów podczas zapytań: 20%. Kolokwia sprawdzające: 20%.
Prezentacja: 40%
|
Wymagania końcowe
|
Pozytywnie zaliczone wszystkie elementy składowe.
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Chemia ogólna i nieorganiczna. Adam Bielański, PWN. Warszawa 1970– Biblioteka Zakładu Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Podstawy chemii ogólnej. Tadeusz Penkala, PWN Warszawa 1982– Biblioteka Zakładu Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Chemia materiałów budowlanych. Włodzimierz Skalmowski, Wyd. Arkady 1971– Biblioteka Zakładu Badań Specjalistycznych i Technik Dokumentacyjnych, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Budownictwo ogólne, t. I, Materiały budowlane. Wacław Żenczykowski, Arkady 1976– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Wprowadzenie nauki o materiałach .A. G. Guy, PWN Warszawa 1977– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Chemia cementu. Wiesław Kurdowski, PWN Warszawa 1991– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Mineralogia techniczna. Andrzej Szymański, Wyd. naukowe PWN, Warszawa 1997 rok– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Chemia w ekspertyzie i konserwacji zabytków z materiałów nieorganicznych. Janusz Lehmann, Bioz 1978 – Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Badanie chemiczne nad odsoleniem kamienia. M. Kranz, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków. t. 19 Warszawa 1967– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego Przykłady zasolenia i odsolenia w zabytkach. Janusz Lehmann, Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków t.19 Warszawa 1967– Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego
|
Przedmiotowe efekty uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
KW_02 problematykę chemii ogólnej, budowę chemiczną i fizyczną materialnej struktury różnych dzieł sztuki, związki chemiczne stosowane w konserwacji dawniej i obecnie.
KW_03 metody analityczne wykorzystywane w badaniach dzieł sztuki w tym metody nieniszczące, zasady bhp oraz zagrożenie dla zdrowia substancji stosowanych w konserwacji.
https://wkirds.asp.waw.pl/wydzialowa-komisja-ds-jakosci-ksztalcenia/
+tłumaczenie
|
KU_02 wykonać podstawowe analizy laboratoryjne identyfikujące materiały wykorzystywane w dziełach sztuki (m.in. analiza mikrochemiczna pigmentów, badania skał, wstępna identyfikacja spoiw, rodzajów drewna, papieru, włókien), właściwie interpretować wyniki badań specjalistycznych (m.in. badania RTG, fotografie UV, IR).
https://wkirds.asp.waw.pl/wydzialowa-komisja-ds-jakosci-ksztalcenia/
+tłumaczenie
|
KK_03 wypowiadania się w formie słownej i pisemnej na tematy związane ze sztuką, wystąpień publicznych, dyskusji, przygotowania prezentacji z zakresu ochrony i konserwacji dzieł sztuki.
https://wkirds.asp.waw.pl/wydzialowa-komisja-ds-jakosci-ksztalcenia/
+tłumaczenie
|
|
Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
-brak- |
|
Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |