Praktyczne. Ćwiczenia, korekty bezpośrednie, przeglądy, seminarium, wykład, dyskusja dydaktyczna, dialog dydaktyczny, dyskusja tematyczna, korekta, konsultacja.

Zajęcia są prowadzone w formie tradycyjnej - stacjonarnej*, z uwzględnieniem przepisów sanitarnych, zaleceń i wytycznych organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i rozporządzeń Rektora ASP w Warszawie. W uzasadnionych przypadkach umożliwimy studentowi / studentce pracę zdalną nad wybranym zagadnieniem.

*Zmiana trybu zajęć ze stacjonarnego na hybrydowy lub online może nastąpić w wyniku rozporządzenia Rektora.

W ramach nauczania hybrydowego, gdy zachodzi taka potrzeba, prowadzone są zajęcia zdalne. Studenci dostają tematy związane z obserwacją natury (np. Autoportret, Widok z okna) lub kompozycją abstrakcyjną symetryczną lub asymetryczną (np. Pejzaż z dominantą, Rytm). Prace wykonywane są samodzielnie we wskazanym formacie i określonej technice rysunkowej bądź malarskiej. Korekty prowadzone są za pośrednictwem poczty elektronicznej i platformy google Meet. Fotografie prac przesyłane są za pośrednictwem poczty elektronicznej i archiwizowane przez prowadzących.

Dla V roku: ukończony 4 rok studiów na Wydziale Rzeźby lub
innym wydziale ASP w Warszawie, oraz pozytywny wynik przeglądu portfolio i rozmowy z prowadzącymi.

Celem zajęć jest: Cel to dążenie do ukształtowania pełnej osobowości studenta. Celem kształcenia jest wiedza wynikająca z wnikliwej, wrażliwej, uważnej obserwacji natury i modela, nauczenia się myślenia kompozycyjnego i umiejętności współpracowania z naturą, która odbywa się z ołówkiem czy pędzlem w ręku. Prowadzi to do niepowtarzalnego zobaczenia na nowo natury, poprzez poznanie i działanie formy plastycznej. Postawy studentów winny być otwarte i zaangażowane, związane z własnym rozumieniem złożonych spraw, tematyki i problemów kompozycji rysunkowej i malarskiej, oparte o studium natury i jego interpretację. Poprzez pracę następuje nauczenie się operowania formą, dające poszerzenie i rozwinięcie horyzontu wiedzy plastycznej. Praca prowadzona jest cały czas w różnych technikach rysunkowych i malarskich (podstawowe informacje technologiczne). Bagaż ten może być twórczo wykorzystywany i rozwinięty przez studenta dalej w innych dziedzinach sztuki: rzeźbie, ceramice, płaskorzeźbie, reliefie itp.

Podczas pracy trwają indywidualne rozmowy i korekty. Rozwijanie wyobraźni i wrażliwości studenta. Pogłębianie języka plastycznego, oparcie się na cierpliwej obserwacji i interpretacji natury. Liczą się zdolności intuicyjne, instynkt rysunkowy i malarski studentów. Student kształtuje swoją postawę poprzez umiejętne rozpoznanie własnych potrzeb, zainteresowań, preferencji, ukierunkowań, także poprzez otwartość na postawy innych, ale świadomie i rozumnie. W pracowni jest kładziony duży nacisk na rozwój osobowości studenta oraz na jego świadomą kreację artystyczną. Zadania i programy dla lat starszych są spersonalizowane dla każdego uczestnika zajęć, a ćwiczenia, rozmowy i korekty są prowadzone indywidualnie.

Ocena indywidualnej pracy studenta wg skali ocen umieszczonej w Regulaminie studiów od 0 do 5+. Na ocenę składa się:
Ocena poziomu artystycznego i technicznego prac rysunkowych i malarskich. Ocena stopnia zaangażowania studenta w pracę i jej efekty. Ocena rozumienia i interpretowania natury w pracach plastycznych. Ocena myślenia plastycznego i kreacji artystycznej studenta.
Wnikliwa praca studenta polegająca na praktycznej obserwacji (z oka) zbliża go poprzez widzenie natury, do jej opisu i dalej do interpretacji poprzez zapis formy plastycznej w rysunku. Doskonalenie pracy z naturą prowadzi do pogłębienia myślenia formą i wiedzy związanej z jej funkcjonowaniem w dziele sztuki. Stąd też wypływa wewnętrzna motywacja do rozwijania, pogłębiania i uaktualniania języka kreatywnego w rysunku.

W pracowni można wykonać aneks do dyplomu. Dotyczy to studentów szczególnie zainteresowanych różnorodną problematyką plastyczną w rysunku i malarstwie

Realizacje rysunkowe i malarskie, praca 60%
Pracowitość, postawa twórcza, wewnętrzne zaangażowanie studenta, wiedza, intuicja, odwaga plastyczna 40%.

Studentki/ studenci są zobowiązani do:
Pozytywne zaliczenie całego roku pracy poprzez przegląd końcowy. Wystawa końcoworoczna.

Wnikliwa praca studenta polegająca na praktycznej obserwacji (z oka) zbliża go poprzez widzenie natury, do jej opisu i dalej do interpretacji poprzez zapis formy plastycznej w rysunku. Doskonalenie pracy z naturą prowadzi do pogłębienia myślenia formą i wiedzy związanej z jej funkcjonowaniem w dziele sztuki. Stąd też wypływa wewnętrzna motywacja do rozwijania, pogłębiania i uaktualniania języka kreatywnego w rysunku.
- od 60 % obecności na zajęciach jest warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu; liczba nieobecności (usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych łącznie) przekraczająca ustalony przez prowadzącego limit skutkuje uzyskaniem oceny nieklasyfikowany;
- podstawę do usprawiedliwienia stanowi zwolnienie lekarskie od zajęć lub potwierdzona na piśmie zgoda prodziekana wydziału;
- dopuszczalna liczba nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach to (od 1 do 5) przekroczenie tego limitu skutkuje obniżeniem oceny.

Od 50 do 100%* obecności na zajęciach jest warunkiem uzyskania zaliczenia
przedmiotu; liczba nieobecności (usprawiedliwionych i
nieusprawiedliwionych łącznie) przekraczająca ustalony przez
prowadzącego limit skutkuje - uzyskaniem oceny nieklasyfikowany;
podstawę do usprawiedliwienia stanowi zwolnienie lekarskie od zajęć lub
potwierdzona na piśmie zgoda prodziekana wydziału;
- dopuszczalna liczba nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach to 1 – 5* - przekroczenie tego limitu skutkuje obniżeniem oceny o 0,25* stopnia.

Władysław Ślesiński, Techniki malarskie spoiwa mineralne, Warszawa, 1983; Techniki malarskie, spoiwa organiczne, Warszawa, 1984
Maria Rzepińska, Historia koloru w malarstwie; Historia malarstwa europejskiego XIV – XX wieku, Warszawa, 1978.
Michał Walicki, Złoty widnokrąg, Warszawa, 1965.
Karol Eistreicher, Historia sztuki, Kraków, 1976.
Karol Hopliński, Techniki i metody malarstwa sztalugowego, Kraków, 1937.
M. Walicki, J. Starzyński, Dzieje sztuki polskiej, Warszawa, 1936.
Jan Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa, 2011.
Ernest H. Gombrich, Sztuka i złudzenie; O sztuce, Warszawa, 1997.
Aleksander Wojciechowski, Polskie malarstwo współczesne, Warszawa, 1981.
Jerzy Wolff, Wybrańcy sztuki; Kształt piękna, Warszawa, 1973.
Ignacy Witz, Oko i dłoń malarza, Warszawa, 1966; Polscy malarze, polskie obrazy, Warszawa 1974.
Tadeusz Dobrowolski, Sztuka Krakowa, Kraków, 1971.
Zbigniew Herbert, Martwa natura z wędzidłem, Warszawa, 2003.
Tadeusz Chrzanowski, Polska sztuka sakralna, Kraków, 2002.
Tadeusz Chrzanowski, Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998.

Albumy i katalogi (przykłady, nazwiska artystów): Henryk Tomaszewski, Artur Nacht Samborski, Piotr Potworowski, Józef Czapski, Jan Cybis ,Władysław Taranczewski, Wojciech Jastrzębowski, Karol Tichy, Stanisław Noakowski, Antoni Kenar, Władysław Hasior, Antoni Rząsa, Marian Wnuk, Tadeusz Breyer, Władysław Skoczylas, Eugeniusz Eibisch, Jan Matejko, Piotr Michałowski. Olga Boznańska, Jan Stanisławski, Stanisław Wyspiański, Witold Wojtkiewicz, Leon Wyczółkowski, Jacek Malczewski, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Władysław Gerson, Józef Chełmoński, Bruno Schulz, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Władysław Strzemiński, Zbysław Maciejewski, Teresa Pągowska, Rajmund Ziemski, Jacek Sienicki, Jerzy Panek, Roman Artymowski, Jerzy Tchórzewski, Jerzy Stajuda, Jerzy Sołtan