|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Celem ćwiczeń jest wykształcenie umiejętności samodzielnego opisu dzieła sztuki wraz z umiejętnością stosowania podstawowej terminologii oraz pojęć analitycznych. Uczestnicy zajęć zdobędą uprzednio wiedzę w zakresie terminologii oraz kryteriów opisu dzieła sztuki. Główne bloki problemowe zajęć:
1. Analiza architektury. Wprowadzenie do badań nad historią architektury. Podstawy warsztatu badawczego: terminologia, zasady opisu dzieł architektury. Wiedza o historycznych technikach budowlanych i historycznej ewolucji form, umożliwiającej ich datowanie oraz interpretację.
2. Analiza dzieła malarskiego i rzeźby. Terminologia oraz podstawowe pojęcia analityczne odnoszące się do malarstwa i rzeźby. Problem medium dzieła sztuki malarskiej oraz rzeźby. Przemiany historyczne percepcji wizualnej (teorie widzenia). Perspektywa malarska, budowa przestrzenna obrazu. Systemy kolorystyczne. Podstawowe zagadnienia technologii malarstwa i rzeźby.
3. Analiza ornamentyki, paramentyki oraz elementów heraldyki. Funkcja ornamentyki w sztuce wybranych okresów. Znaczenie przypisywane ornamentom w kulturach antycznych (różnicowanie i przemiany). Miejsce ornamentu w konwencjach artystycznych oraz w teorii estetycznej epoki. Ornamentyka i motywy dekoracyjne jako element pomocniczy w określeniu proweniencji dzieła, jego datowania i warsztatu. Liturgia i paramentyka kościołów rzymskiego oraz prawosławnego. Analiza stroju świeckiego i duchownego.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Losos L. Techniki malarskie, Warszawa 1991.
Janneau G., Encyklopedia sztuki dekoracyjnej, Warszawa 1978.
Hani J., Symbolika świątyni chrześcijańskiej, Kraków 1994.
Zieliński Ch, Sztuka sakralna. Poznań – Warszawa – Lublin 1960.
Walter Ch., Sztuka i obrządek kościoła bizantyjskiego, Warszawa 1992.
Kowalczyk J., Andrea Pozzo a późny barok w Polsce (cz.dot. ołtarzy), w BHS XXXVIII, 1975.
Dudziński P., Alfabet Heraldyczny, Warszawa 1997.
Forstner D., Świat symboliki chrześcijańskiej , Warszawa 1990.
E. Panofsky, Średniowiecze, przeł. G. Jurkowlaniec, A. Kozak, T. Dobrzeniecki, Warszawa 2001.
R. Słoma, Sybille, Kraków 2000.
E. Zapolska, Cnoty teologalne i kardynalne, Kraków 2000.
H. Dziechcińska, Ciało, strój, gest w czasach renesansu i baroku, Warszawa 1996.
J-C. Schmitt, Gest w średniowiecznej Europie, przeł. H. Zaremska, Warszawa 2006.
T. Dziubecki, Ikonografia Męki Chrystusa, Warszawa 1996.
M. Pielas, Matka Boska Bolesna, Kraków 2000.
R. Mazurkiewicz, Deesis. Idea wstawiennictwa Bogarodzicy i Św. Jana Chrzciciela w kulturze średniowiecznej, Universitas, Kraków 1994.
J. Miziołek, Sol Verus. Studia nad ikonografią Chrystusa w sztuce pierwszego tysiąclecia, Ossolineum, Wrocław 1991.
P. de Rynck, Jak czytać opowieści biblijne i mitologiczne w sztuce. Rozwiązywanie zagadek dawnych mistrzów – od Giotta do Goi, przeł. P. Nowakowski, Universitas, Kraków 2009.
S. Michalski, Protestanci a sztuka. Spór o obrazy w Europie Nowożytnej, PWN, Warszawa 1989.
P. Evdokimov, Sztuka ikony. Teologia piękna, przeł. M. Żurowska, Wyd. „Promic”, Warszawa 2010.
M. Biernacka i in., Maryja matka Chrystusa, seria: Ikonografia nowożytnej sztuki kościelnej w Polsce, pod red. J. St. Pasierba, Nowy Testament, t. 1, ATK, Warszawa 1987.
K. S. Moisan, B. Szafraniec, Maryja orędowniczka wiernych, seria: Ikonografia nowożytnej sztuki kościelnej w Polsce, pod red. J. St. Pasierba, Nowy Testament, t. 2, ATK, Warszawa 1987.
Pevsner N., Fleming J., Honour H., Encyklopedia architektury, Warszawa 1992.
Biblia (Pismo Święte – przekład Biblii Tysiąclecia oraz ks. Jakuba Wujka)
J. de Voragine, Złota legenda, wyb. I przeł. J. Pleziowa, Warszawa 1983.
Mączeński Z. Elementy i detale architektoniczne, Warszawa 1958 i następne wydania.
Owidiusz, Metamorfozy, przeł. A. Kamieńska i S. Stabryła, Wrocław-Warszawa-Kraków 1995.
|
