Krytyczna analiza literatury, wykład, wykład konwersatoryjny.

Ogólna wiedza humanistyczna

Miasta europejskie, o długiej historii są palimpsestem, w którym historia i współczesność przenikają się. Nie można zrozumieć współczesności bez przeszłości, a tradycja jest bezustannie reinterpretowana, osadzana w nowym kontekście.
Celem zajęć jest zdobycie umiejętności lektury miasta na poziomie symbolicznym oraz umiejętności opowiadania o mieście. Wychodząc od kontekstu historycznego (geneza i przemiany miasta; urbanistyka, sztuka w mieście; propaganda władzy w przestrzeni publicznej) do współczesności (sztuka współczesna w przestrzeni publicznej; galerie i domy handlowe; performatywność miejska) będziemy analizować zagadnienia kluczowe dla dzisiejszego miasta. Opierając się na analizie takich miast jak np. Berlin, Wiedeń, Szczecin, Wrocław, Poznań, Florencja, Rzym, Warszawa, Paryż, będziemy szukać dróg interpretacji ulic, placów, budynków, itd. Na tej podstawie będziemy się uczyć budowania narracji o mieście. Jako punkt odniesienia pojawi się też kontekst Ameryki od XIX i pocz. XX w. (Waszyngton, Nowy Jork), poszukującej własnej formy miejskiej - czerpiącej z tradycji europejskiej, ale jednocześnie nowoczesnej i budującej własną tożsamość.
Zajęcia mają charakter wykładów konwersatoryjnych. Dla chętnych planowane są dwa wyjazdy fakultatywne (we własnym zakresie)
Październik – Berlin (3 dni)
Styczeń – Rzym (7 dni).

Tematy (tematy poruszane na różnych zajęciach; temat #zajęcia)
1. Rzym – miasto-wzór. Antywzór miasta.
2. Pisa-Siena-Florencja– średniowieczny topos miasta.
3. Mury, suburbia, bulwary.
4. Urbanistyka miasta nowożytnego
5. Paryż Burbonów. Przyczyny i sposoby unowocześnienia średniowiecznego miasta.
6. Miasta z popiołów i błota - jak odbudować zniszczone miasto? (Londyn, Noto, Lizbona)
7. Utopie miasta Oświecenia (Paryż, Waszyngton, Odessa)
8. Ambicje stołeczności XIX w. Warszawa, Berlin, Wiedeń, Monachium.
9. Paryż Haussmanna
10. Oniryczny Nowy Jork.
11. Rzym dwóch stolic.
12. 1945 – odbudowa
13. XX/XXI – nowe możliwości.
14. Muzeum jako czynnik miastotwórczy.

Dwa wyjazdy fakultatywne
Berlin
Rzym

Rozmowa końcowa na temat problemów poruszanych w trakcie zajęć w oparciu o wiedzę zdobytą także w lekturze zalecanej przez prowadzących podczas wykładów..

P. Zanker, August i potęga obrazów, przeł. L. Olszewski, Poznań 1999.

J. A. Ostrowski, Starożytny Rzym. Polityka i sztuka, Warszawa-Kraków 1999.

L. Benevolo, Miasto w dziejach Europy, przeł. Hanna Cieśla, Warszawa 1995.

J. Rykwert, Idea miasta. Antropologia formy miasta w Rzymie, w Italii i w świecie starożytnym, przeł. T. Wujewski, Kraków 2016.

J. Rykwert, Pokusa miejsca. Przeszłość i przyszłość miast, przeł. T. Bieroń, Kraków 2022.

Z. i T. Tołłoczko, Z zagadnień urbanistyki i neostylistyki architektury historyzmu wiedeńskiej Ringstrasse, „Wiadomości Konserwatorskie”, Nr 31 (2012), s. 9-26.

S. Knapowski, Mit dziewiętnastowiecznego Paryża, „Praktyka Teoretyczna” 2020, 3(37), s. 217–229.

B. Bergdoll, European architecture 1750-1890, Oxford 2000.

H. Ballon, The Paris of Henri IV: Architecture and Urbanism, Cambridge-London 1991.

S. Tobriner, The Genesis of Noto. An Eighteenth-century Sicilian City, University of California Press, 1982.

P. Nicoloso, Mussolini architetto. Propaganda e paesaggio urbano nell'Italia fascista, Torino 2011.

P. Zanker, La citta romana, Roma-Bari 2020.

R. Blazy, Idea miasta. 1870-1970, Kraków 2021.

J. Ciechanowicz, Rzym. Ludzie i budowle, Warszawa 1987.

T. Hoelscher, Sztuka rzymska: język obrazowy jako system semantyczny, przeł. L. Olszewski, Poznań 2011.

G. Piątek, Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944–1949, Warszawa 2020.

G. Piątek, Efekt muzeum, https://www.dwutygodnik.com/artykul/2255-efekt-muzeum.html