|
Typ przedmiotu
|
obowiązkowy
|
|
Metody dydaktyczne (forma zajęć)
|
Krytyczna analiza literatury, wykład, wykład konwersatoryjny.
|
|
Język wykładowy
|
polski;
|
|
Liczba punktów ECTS:
|
-brak-
|
|
Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim
|
-brak-
|
|
Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale)
|
-brak-
|
|
Wymagania wstępne
|
Ogólna wiedza humanistyczna
|
|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Miasta europejskie, o długiej historii są palimpsestem, w którym historia i współczesność przenikają się. Nie można zrozumieć współczesności bez przeszłości, a tradycja jest bezustannie reinterpretowana, osadzana w nowym kontekście.
Celem zajęć jest zdobycie umiejętności lektury miasta na poziomie symbolicznym oraz umiejętności opowiadania o mieście. Wychodząc od kontekstu historycznego (geneza i przemiany miasta; urbanistyka, sztuka w mieście; propaganda władzy w przestrzeni publicznej) do współczesności (sztuka współczesna w przestrzeni publicznej; galerie i domy handlowe; performatywność miejska) będziemy analizować zagadnienia kluczowe dla dzisiejszego miasta. Opierając się na analizie takich miast jak np. Berlin, Wiedeń, Szczecin, Wrocław, Poznań, Florencja, Rzym, Warszawa, Paryż, będziemy szukać dróg interpretacji ulic, placów, budynków, itd. Na tej podstawie będziemy się uczyć budowania narracji o mieście. Jako punkt odniesienia pojawi się też kontekst Ameryki od XIX i pocz. XX w. (Waszyngton, Nowy Jork), poszukującej własnej formy miejskiej - czerpiącej z tradycji europejskiej, ale jednocześnie nowoczesnej i budującej własną tożsamość.
Zajęcia mają charakter wykładów konwersatoryjnych. Dla chętnych planowane są dwa wyjazdy fakultatywne (we własnym zakresie)
Październik – Berlin (3 dni)
Styczeń – Rzym (7 dni).
Tematy (tematy poruszane na różnych zajęciach; temat #zajęcia)
1. Rzym – miasto-wzór. Antywzór miasta.
2. Pisa-Siena-Florencja– średniowieczny topos miasta.
3. Mury, suburbia, bulwary.
4. Urbanistyka miasta nowożytnego
5. Paryż Burbonów. Przyczyny i sposoby unowocześnienia średniowiecznego miasta.
6. Miasta z popiołów i błota - jak odbudować zniszczone miasto? (Londyn, Noto, Lizbona)
7. Utopie miasta Oświecenia (Paryż, Waszyngton, Odessa)
8. Ambicje stołeczności XIX w. Warszawa, Berlin, Wiedeń, Monachium.
9. Paryż Haussmanna
10. Oniryczny Nowy Jork.
11. Rzym dwóch stolic.
12. 1945 – odbudowa
13. XX/XXI – nowe możliwości.
14. Muzeum jako czynnik miastotwórczy.
Dwa wyjazdy fakultatywne
Berlin
Rzym
|
|
Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny)
|
Rozmowa końcowa na temat problemów poruszanych w trakcie zajęć w oparciu o wiedzę zdobytą także w lekturze zalecanej przez prowadzących podczas wykładów..
|
|
Wymagania końcowe
|
-brak-
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
M. Kostrzewska, Miasto europejskie na przestrzeni dziejów. Wybrane przykłady, Gdańsk 2013
Z. i T. Tołłoczko, Z zagadnień urbanistyki i neostylistyki architektury historyzmu wiedeńskiej Ringstrasse, „Wiadomości Konserwatorskie”, Nr 31 (2012), s. 9-26
S. Knapowski, Mit dziewiętnastowiecznego Paryża, „Praktyka Teoretyczna” 2020, 3(37), s. 217–229
R. Blazy, Idea miasta. 1870-1970, Kraków 2021
L. Pastusiak, Chicago. Portret miasta, Warszawa 1997
G. Piątek, Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944–1949, Warszawa 2020
G. Piątek, Efekt muzeum, https://www.dwutygodnik.com/artykul/2255-efekt-muzeum.html
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
L. Benevolo, Miasto w dziejach Europy, przeł. Hanna Cieśla, Warszawa 1995.
B. Bergdoll, European architecture 1750-1890, Oxford 2000
H. Ballon, The Paris of Henri IV: Architecture and Urbanism, Cambridge-London 1991
S. Tobriner, The Genesis of Noto. An Eighteenth-century Sicilian City, University of California Press, 1982
G. del Cerro Santamaría, The Fading Away of the Bilbao Effect: Bilbao, Denver, Helsinki, Abu Dhabi, “Athens Journal of Architecture”, Vol. 6, Nr 1, February 2020, s. 25-52
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
● zna i rozpoznaje najważniejsze historyczne procesy miastotwórcze w kręgu europejskim.
● zna najważniejsze wydarzenia w dziejach miast od średniowiecza do XX wieku i ich związki z ówczesną sztuką.
● zna związki rozwoju miast z historycznymi przemianami politycznymi i społecznymi.
● wyjaśnia znaczenie interpretowanych dzieł sztuki, pochodzących z różnych epok na kształt dziedzictwa kultury europejskiej i światowej.
opisuje związki i relacje pomiędzy sztuką a urbanistyką w powiązaniu z bezpośrednio obserwowanym miejscem,
● analizuje artefakty w przestrzeni miejskiej w powiązaniu z ich historią oraz ich współczesną kondycją.
● interpretuje związki sztuki, kultury i urbanistyki z przestrzenią właściwą ich ekspozycji (uwzględnia kontekst problematyki upowszechniania i udostępniania dziedzictwa kulturowego).
K_W05
K_W06
|
● z wykorzystaniem eksperckiej wiedzy potrafi zaplanować i zorganizować wyjazd badawczy lub przeznaczony dla instytucji kultury do miast europejskich.
K_U05
|
● rozumie i akceptuje potrzeby zachowania dziedzictwa sztuki w jej oryginalnym otoczeniu dla przyszłych pokoleń
● wykazuje wrażliwość na wartości historyczne, estetyczne i artystyczne, dostrzeżone osobiście i praktycznie zinternalizowane oraz adaptowane do współczesności przy zastosowaniu wiedzy eksperckiej.
K_K05
|
|
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
| -brak- |
|
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. |
