wykład

Znajomość historii sztuki polskiej XX i XXI wieku; podstawowa znajomość historii Polski XX i XXI wieku.

Autorskie wykłady z elementami ćwiczeń poświęcone kształtowaniu się dyskursów związanych z nowoczesnością i ponowoczesnością w sztuce, artystycznej teorii oraz krytyce w Polsce po 1918 r. do czasów obecnych. Zajęcia wprowadzają studentów w różnorodność warsztatów, metodologii, analizy i interpretacji współczesnej historii sztuki.

Wykłady koncentrują się na procesach, praktykach, języku, wydarzeniach, doświadczeniach, kategoriach itp., które towarzyszyły wyłanianiu się i ewolucji nowoczesności i ponowoczesności oraz pojawiającej się wraz z nimi gęstej siatki pojęciowej. Analizie i refleksji podlegać będą m.in.
- transformacje terminów modernizm, awangarda, nowoczesność i ponowoczesność,
- zagadnienie różnych idiomów realizmu, zaangażowania, koloryzmu, polityczności
- peryferyjności, modernizacji.

Autorskie wykłady z elementami ćwiczeń poświęcone kształtowaniu się dyskursów związanych z nowoczesnością i ponowoczesnością w sztuce, artystycznej teorii oraz krytyce w Polsce po 1918 r. do czasów obecnych. Zajęcia wprowadzają studentów w różnorodność warsztatów, metodologii, analizy i interpretacji współczesnej historii sztuki.

Wykłady koncentrują się na procesach, praktykach, języku, wydarzeniach, doświadczeniach, kategoriach itp., które towarzyszyły wyłanianiu się i ewolucji nowoczesności i ponowoczesności oraz pojawiającej się wraz z nimi gęstej siatki pojęciowej. Analizie i refleksji podlegać będą m.in.
- transformacje terminów modernizm, awangarda, nowoczesność i ponowoczesność,
- zagadnienie różnych idiomów realizmu, zaangażowania, koloryzmu, polityczności
- peryferyjności, modernizacji.

Treści programowe nauczania:

Zajęcia obejmują następujące zagadnienia:

1. Wprowadzenie: podstawowa literatura, mapa pojęć, socjolekt
2. Kształtowanie i umacnianie się terminów tworzących siatkę pojęć polskiej sztuki w 1-szej ćwierci XX wieku
3. Modernizm koloryzmu i ewolucja postawy awangardowej w latach 30-tych
4. „Dwa programy” i umacnianie się kategorii nowoczesności

5. Socrealizm i Arsenał – dominacja strategii modernistycznej
6. Neoawangarda i debaty nad kształtem historii/pamięci
7. Awangarda jako paradygmat badawczy ówczesnej historii sztuki
8. Lata 80-te i weryfikacja paradygmatu awangardowego

9. Przemiana paradygmatu awangardowego na krytyczny

10. Przemiana warsztatu historyka sztuki współczesnej w XX wieku

11. Prezentacja prac studentek/ów

12. Prezentacja prac studentek/ów

13. Prezentacja prac studentek/ów

14. Prezentacja prac studentek/ów

15. Podsumowanie

Zaliczenie na podstawie krytycznej analizy tekstu przedstawionej podczas zajęć

przedstawienie analizy zadanego tekstu programowego w trakcie zajęć; znajomość omawianych tekstów; obecność; aktywność.

Porębski Mieczysław, Dwa programy, „Materiały do Studiów i Dyskusji…” tom I, Warszawa 1950

Juszkiewicz Piotr, Od rozkoszy historiozofii do „gry w nic”. Polska krytyka artystyczna czasu odwilży, Poznań 2005

Juszczak Wiesław, Malarstwo polskie: modernizm, Warszawa 1977

Włodarczyk Wojciech, Socrealizm, Paryż 1986

Piotrowski Piotr, Znaczenia modernizmu, Poznań 1999

Turowski Andrzej, Budowniczowie świata, Kraków 2000

Markowska Anna, Definiowanie sztuki – objaśnianie świata, Katowice 2003

Włodarczyk Wojciech, Rok 1989 – wokół pojęcia modernizmu

Wasilewska Diana, Przełom czy kontynuacja?

Popper K. R., Nędza historycyzmu

Assorodobraj-Kula Nina, Historia żywa

Borowski Wiesław, Pseudoawangarda

Kostyrko Krzysztof, Realizm i awangarda

Turowski Andrzej, Polska ideoza

Żmijewski Artur, Stosowane sztuki społeczne