1. Konwersatorium (dyskusja dydaktyczna, dialog dydaktyczny) - zajęcia grupowe lub indywidualne z udziałem prowadzącego w roli moderatora lub w relacji mistrz-uczeń, służące wspomaganiu indywidualnych predyspozycji studentów w dziedzinie tworzenia i realizowania własnych koncepcji artystycznych, korekta indywidualna, przegląd prac projektowych, przeglądy w trakcie realizacji i po zakończeniu, przygotowanie wystawy, pokazu.
2. Ćwiczenia (kreacyjne, studyjne, warsztatowe) - zajęcia grupowe lub indywidualne oparte na ćwiczeniu umiejętności świadomego posługiwania się narzędziami warsztatu rzeźbiarskiego w obszarze działań artystycznych oraz właściwą techniką i technologią w trakcie ich realizacji.
Tryb stacjonarny lub hybrydowy w zależności od rozwoju sytuacji epidemiologicznej.

Zaliczone pozytywnie oba semestry na drugim roku studiów.

1. Twórczy rozwój osobowości artystycznej służącej kreowaniu własnych koncepcji artystycznych.
2. Rozwijanie zdolności służących wykonywaniu zawodu, kształtowanie formy w odniesieniu do stylistyczno – historycznych uwarunkowań.
3. Nabywanie umiejętności w zakresie warsztatu artystycznego w połączeniu z wykorzystaniem szerokiego asortymentu tworzyw i technik rzeźbiarskich.
4. Przygotowanie do prawidłowej realizacji zadań artystycznych w procesie konserwacji i restauracji zabytków.

Założenie programowe w semestrze zimowym: zadanie praktyczne w oparciu o studium z natury, realizowane w formie pełnowymiarowej rzeźby według własnej koncepcji artystycznej studenta pod opieką prowadzącego, celem osiągnięcia zamierzonego efektu końcowego określonymi środkami ekspresji artystycznej.

1. Ocena poziomu artystycznego i technicznego wykonania prac, kształtowania formy w trakcie pracy, a głównie ocena jej efektu końcowego.
2. Ocena stopnia zaangażowania w realizację zadań programowych.
3. Ocena estetycznego opracowania i prezentacji wykonanego dzieła na wystawie końcowo- rocznej (jeśli zachodzi taka konieczność).
Skala ocen: według obowiązującej na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki.

Na zajęciach z rzeźby dopuszcza się około 10% nieobecności w ciągu semestru bez usprawiedliwienia, pozwalających zaliczyć przedmiot kierunkowy, co przy 60 godz. w semestrze stanowi 6 godz. zajęć (ok. 1,5 nieobecności). Większe spóźnienia (powyżej kwadransa akademickiego) są sumowane i zaliczane na poczet nieobecności studenta.
Student ma obowiązek poinformować prowadzącego zajęcia o swojej nieobecności, zarówno usprawiedliwionej jak i nieusprawiedliwionej. Obecności usprawiedliwione (powyżej 10 do 30%) mogą być odpracowane po ustaleniu z prowadzącym możliwości, zakresu, sposobu i terminu wyrównania zaległości, przy czym nie gwarantuje się odpracowania nieobecności poza przewidzianą siatką zajęć głównie ze względu na wykorzystywanie żywego modela. Nieobecności nieusprawiedliwione nie mogą być odpracowane, mają także wpływ na końcową ocenę semestralną (wyjątek mogą stanowić osoby wybitnie uzdolnione plastycznie, terminowo i bardzo dobrze wywiązujące się z powierzonego zadania).
Wszystkie nieobecności, szczególnie powyżej limitu 30%, także wynikające z przyczyn losowych lub chorobowych będą rozpatrywane przez Prodziekana ds. studenckich.
Student, który nie wyrównał zaległości, nie może uzyskać zaliczenia przedmiotu. Warunki studiów określa Regulamin ASP w Warszawie, Rozdział II § 9 [prawa studenta], § 10 [obowiązki studenta], § 32 [warunki uzyskiwania zaliczeń], § 35 [zaliczenie przedmiotu], § 42 [skreślenie z listy studentów], Rozdział IX Urlopy.

1. Wykonywanie projektów i zadań praktycznych, ćwiczeń oraz ich pozytywne zaliczenie (ocena egzaminacyjna) w każdym semestrze.
2. Przygotowanie wykonanych prac artystycznych do wystawy (odlewy, prace wykonane w materiałach trwałych) oraz umiejętność aranżacji i publicznej prezentacji.

1. Simblet S., Anatomia dla artystów,Warszawa 2010.
2. Duby G., Dawal J-L., Sculpture From Antiquity to the Present Day, Koln 2010,
Tom 1 – Sculpture From Antiquity to the Middle Ages
Tom 2 – Sculpture From the Renaissance to the Present Day
3. Bazin G.,The History of World Sculpture, Greenwich 1968.
4. Warrack J., Greek Sculpture, New York 1950?.
5. Hekler A., Portraits Antiques, Paryż 1913.
6. Charbonneaux J., La sculpture grecque classique, Paris 1946.
7. Leigh A., Style in sculpture, Warszawa 1947.
8. Karczmarczyk D., Rzeźba europejska od XV do XX wieku: katalog zbiorów, Warszawa 1978.
9. Kaczmarzyk D., Rzeźba polska od XVI do początku XX wieku: katalog zbiorów, Warszawa 1973.
10. Kwiatkowska M.J., Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku, Warszawa 1995.

1. Dobrowolski T., Rzeźba neoklasyczna i romantyczna w Polsce, Wrocław 1974.
2. Sauerlander W., Rzeźba Średniowieczna, Warszawa 2001.
3. Kozakiewiczowa H., Rzeźba XVI w. w Polsce, Warszawa 1984
4. Kozakiewicz S., Rzeźba polska od XVI do XX wieku, Warszawa 1973.
5. Kalinowski K., Rzeźba barokowa na Śląsku, Warszawa 1986.
6. Grzesiuk-Olszewska I., Warszawska rzeźba pomnikowa, Warszawa 2003.
7. Jakimowicz A., Polska rzeźba współczesna, Warszawa 1956.
8. Rutkowski T.M., Cmentarz Powązkowski w Warszawie, Wrocław 2006.