-ćwiczenia studyjne oparte na pracy z natury (model, wnętrze pracowni, martwa natura itp.)

-korekty prac prowadzone zarówno indywidualnie jak i zbiorowo

-dialog dydaktyczny

-autoprezentacja

-analiza bieżących wydarzeń artystycznych

-programowy wyjazd pracowni o charakterze naukowo-poznawczym, związany z zadaniem rocznym (odkrywanie i poznawanie ciekawych oraz inspirujących miejsc w kraju i za granicą)

-zdalne nauczanie do indywidualnego ustalenia na przemian z pracą w pracowni

Pozytywny wynik zakończenia II roku studiów na Wydziale Malarstwa

Pracownia rysunku to miejsce posiadające w sposób naturalny największą swobodę twórczą ze wszystkich pracowni. To tutaj można dokonywać wszelkich eksperymentów i niczym nieskrępowanych, artystycznych działań. Jest to miejsce, gdzie osoba studiująca stawia zwykle pierwsze kroki w szeroko rozumianym procesie twórczym. Wcielając własne idee z życie student podejmuje próbę samookreślenia artystycznego co jest celem nadrzędnym pracowni. Rysunek rozumiany wielowymiarowo jest tak naprawdę konstrukcją dla całej naszej twórczości.
Podstawowym zadaniem nauczania programowego jest pomoc studentom w kształtowaniu ich twórczych indywidualności przy jednoczesnym respektowaniu różnych, często odmiennych od prowadzących zajęcia, postaw artystycznych. Starając się widzieć i respektując indywidualności studentów o rozmaitych temperamentach, wrażliwościach, uzdolnieniach i zainteresowaniach, program pracowni ma służyć dalszemu ich rozwojowi. Program pracowni można podzielić na dwie zasadnicze części w skład których wchodzą: praca studyjna oraz własna kreacja artystyczna. Z założenia dla studentów drugiego roku przewidziane jest studium postaci z natury i jej interpretacja przy jednoczesnym respektowaniu wartości kompozycji i warsztatu. Oprócz podejmowania w rozmowach ze studentami takich podstawowych zagadnień jak forma, kolor, światło, kształt, ekspresja bardzo ważne jest poruszanie w mniej lub bardziej swobodnych rozmowach problemów z pogranicza filozofii i estetyki. Praca ze studentem obejmuje także indywidualne projekty i koncepcje zaproponowane przez wykładowcę lub studentów. Wychodząc naprzeciw istotnym potrzebom związanym z rozwojem twórczych indywidualności program zawiera także organizowanie wyjazdów naukowo-poznawczych do różnych ośrodków kultury w kraju i za granicą. Podczas takich spotkań studenci poznają historię i kulturę danego regionu, oraz ma miejsce omawianie aktualnych wystaw i wydarzeń artystycznych.

Metoda zaliczenia: zaliczenie ćwiczeń i pracy semestralnej z oceną (egzamin)

Egzamin polega na przeglądzie indywidualnym wszystkich prac powstałych w semestrze, w trakcie

którego osoba prezentująca swój dorobek jest proszona o autorski komentarz.

Ocenie podlegają prace studyjne, własne kreacje rysunkowe oraz wypowiedź artystyczna na zadany temat.

Kryteria oceny:
- obecność i uczestnictwo w zajęciach
- nakład pracy i ilość powstałych prac
- jakość warsztatowa wykonanych prac
- jakość artystyczna wykonanych prac

Wykonanie cyklu prac plastycznych, omówionego i ustalonego wcześniej z prowadzącym.

Przedstawienie koncepcji pracy, projektów i rozwiązań formalnych dotyczących zadania rocznego.

Prezentacja własnych koncepcji artystycznych.

Wassilij Kandyński, O duchowości w sztuce, Państwowa Galeria Sztuki, Łódź 1996.
W. Kandyński, Punkt i linia a płaszczyzna, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986.
Teoria widzenia, Władysław Strzemiński, Wydawnictwo Literackie, 1969

Powrót realnego: awangarda u schyłku XX wieku, Hal Foster, Universitas, 2012
Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka, Jacques Ranciere, Korporacja Ha!art, 2009
Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu, Michel Foucault, PIW, 1987