|
Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu)
|
Program nauczania ma na celu przedstawienie studentom problematyki historii projektowania w Polsce – projektowanie wnętrz i mebli, projektowanie 3d – w kontekście przemian kulturowych, społecznych, politycznych i ekonomicznych. Zapoznanie studentów z kluczowymi koncepcjami projektowymi, wydarzeniami, grupami projektowymi i indywidualnymi projektantami. Zachęta do podejmowania historyczno-krytycznej perspektywy, samodzielnej oceny i analizy.
1. STYL ZAKOPIAŃSKI. Rodzime tradycje i poszukiwania stylu narodowego.
2. MŁODA POLSKA. Działalność ‘Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana’.
3. WYSTAWA ARCHITEKTURY i WNĘTRZ w OTOCZENIU OGRODOWEM – z tradycją w przyszłość.
4. KRAKÓW W DRUGIEJ I TRZECIEJ DEKADZIE XX WIEKU. Muzeum Techniczno-Przemysłowe, Związek ARMR, Warsztaty Krakowskie.
5. SUKCES POLSKI na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 roku .
6. AWANGARDA NA PRZEŁOMIE DEKAD. Ugrupowania BLOK i Praesens, Wystawa Mieszkanie Najmniejsze. Władysław Strzemiński, utylitaryzm i ‘Mały Bauhaus’ w Koluszkach. Zameczek Prezydencki w Wiśle.
7. SPÓŁDZIELNIA ARTYSTÓW ‘ŁAD’.
8. PŁYWAJĄCE WIZYTÓWKI POLSKI. Polskie transatlantyki M/S Piłsudzki i M/S Batory.
9. JAN BOGUSŁAWSKI.
10. POCIĄG DO NOWOCZESNOŚCI. PM36-1 i pociąg turystyczny czyli Polska na wystawie Światowej roku 1937.
11. WZORNICZE LATA 30. Analiza wybranych projektów polskich od wnętrz, mebli przez ceramikę, szkło do urządzeń.
12. BARBARA BRUKALSKA.
13. POLSKA PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ. Problematyka architektury wnętrz i wzornictwa na wyższych uczelniach plastycznych. WW i BNEP. Wystawy przemysłu artystycznego w latach 40.
14. PROJEKTOWANIE ‘OAZĄ WOLNOŚCI’ W SOCREALIŹMIE. CPLiA. IWP. Polska szkoła plakatu. Światowy Festiwal Młodzieży w Warszawie.
15. NOWE WYZWANIA. Wystawa XXX-lecia ŁAD.
16. FENOMEN ‘POODWILŻOWEJ’ NOWOCZESNOŚCI. I i II Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz w Warszawie.
17. TRIUMF NOWOCZESNOŚCI. Ogólnopolski Salon Architektury Wnętrz w Krakowie.
18. NOWY PARADYGMAT KONSTRUKCJI. Meble z wikliny, sklejki i tworzyw sztucznych.
19. TERESA KRUSZEWSKA.
20. ORGANICZNE FORMY W CERAMICE. Fenomen figurek. Ewolucja serwisów. Wybrane projekty i ich twórcy.
21. MAŁA STABILIZACJA LAT SZEŚĆDZIESIATYCH I WZORNICTWO. RWiEPP. SPFP. ASP w Krakowie i pierwszy polski Wydział Form Przemysłowych. Pierwsze w Polsce Targi Wzornictwa. Zmiany w IWP.
22. ANDRZEJ PAWŁOWSKI.
23. KONCEPCJA MEBLOŚCIANKI i POZNAŃSKA SZKOŁA MEBLA. Konkurs „mmm” i jego konsekwencje w kolejnych dekadach.
24. POLSKIE SZKŁO LAT 60. 70. 80. Twórcy, technologie, produkty.
25. BLASKI I CIENIE POLSKIEJ POWOJENNEJ MOTORYZACJI. Mikrosamochody. Syrena i jej wcielenia. Prototypy. Produkty. Wzornictwo a przemysł.
26. LATA 70. kontra LATA 80. Od marzeń o luksusie do DIY.
27. WYZWANIA TRANSFORMACJI. Nowa sytuacja wzornictwa po roku 1989.
28. POLSCY PROJEKTANCI OSTATNICH DEKAD – wybrane zagadnienia.
29. MŁODY POLSKI DIZAJN. Czy możemy mówić o polskiej szkole projektowania?
30. Wizyta w ramach zajęć do galerii OWN Muzeum Narodowego w Warszawie.
|
|
Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć
|
Irena Huml, Polska sztuka stosowana XX wieku, Warszawa 1978.
Warsztaty Krakowskie 1913-1926, red. Marii Dziedzic, Kraków 2009.
Spółdzielnia Artystów ŁAD 1926-1996, red. Anna Frąckiewicz. T. I. Warszawa 2007.
Wzornictwo w Polsce, praca zbiorowa, red. M. Kulik, Warszawa 1987.
Rzeczy pospolite. Polskie wyroby 1899-1999, katalog wystawy, Olszanica 2001.
Rzeczy niepospolite. Projektanci XX wieku, 2013.
Irma Kozina, Polski design, Wydawnictwo SBM, 2015.
|
|
Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta
|
Władysław Matlakowski, Budownictwo ludowe na Podhalu, Kraków 1902. [źr.]
Stanisław Witkiewicz, Styl zakopiański, Lwów 1904-1911. [źr.]
Stanisław Witkiewicz, O sztuce, krytyce, stylu zakopiańskim, wybitnych twórcach, sprawach narodowych i społecznych, Wrocław 1972. [źr.]
Barbara Tondos, Styl zakopiański i zakopiańszczyzna, 2004.
Tadeusz Dobrowolski, Sztuka Młodej Polski, Warszawa 1965.
Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Sztuka Młodej Polski, Kraków 1999 oraz Kraków 2004.
Jerzy Warchałowski, Polska sztuka dekoracyjna, Warszawa 1928. [źr.]
Karol Homolacs, Rękodzielnictwo jako sztuka. Szkic historyczny, Warszawa 1948. [źr.]
Irena Huml, Warsztaty Krakowskie, Wrocław 1973.
Anna Sieradzka, Art Déco w Europie i Polsce, Warszawa 1996.
Maria Rogowska, Paryskie zwycięstwo sztuki polskiej w roku 1925, [w:] Z zagadnień plastyki polskiej w latach 1918-1939, red. J. Starzyński, Wrocław 1963, s. 21-50.
Spółdzielnia Artystów Ład 1926-1996, red. A. Frąckiewicz, Warszawa 1998.
Andrzej Turowski, Konstruktywizm polski. Próba rekonstrukcji nurtu 1921-1934, Wrocław 1981.
Andrzej Turowski, Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000.
Anna Kostrzyńska-Miłosz, Polskie meble 1918-1939. Forma – Funkcja –Technika, Warszawa 2005.
Irena Huml, Sztuka użytkowa dwudziestolecia międzywojennego, [maszynopis powielony CBWA] Warszawa 1972.
Irena Huml, Sztuka użytkowa w Polsce po II wojnie światowej, [maszynopis powielony CBWA] Warszawa 1972.
Teoria:
Wanda Telakowska, Tadeusz Reindl, Problemy wzornictwa przemysłowego, Warszawa 1966.
Andrzej Wróblewski, Wzornictwo przemysłowe, Warszawa 1972.
Andrzej Pawłowski, Inicjacje, Kraków, 1980 (wydane przez ASP w Krakowie na prawach rękopisu); Warszawa 1987; Inicjacje. O sztuce, projektowaniu i kształceniu projektantów, Kraków 2001.
Janusz Krupiński, Z-wiednie. Ontologiczne podstawy sztuki projektowania, Kraków 1993.
Janusz Krupiński, Wzornictwo/design. Studium idei, Kraków 1998.
Czasopisma:
„Projekt”, „Biuletyn Rady Wzornictwa i Estetyki Produkcji Przemysłowej”, „Architektura”, „Ty i Ja” oraz „Stolica” [źr.]
„2+3D”
|
| Przedmiotowe efekty uczenia się
|
| Wiedza | Umiejętności | Kompetencje |
|---|
|
1. Wiedza ogólna na temat historii projektowania w Polsce od końca XIX wieku do chwili obecnej – w kontekście przemian kulturowych, cywilizacyjnych, społecznych, politycznych i ekonomicznych.
2. Rozpoznanie podstawowych projektów, projektantów, wydarzeń z historii polskiego projektowania.
3. Znaczenia powiązań między teoretycznymi i praktycznymi elementami kształcenia oraz pracy nad dziełem projektowym.
|
1. Analizy projektów w kontekście stylistyki, funkcjonalności, materiałów i technologii oraz wartości dodanych.
2. Interpretowania zjawisk/elementów stylistycznych/projektów, łączenia ich w ciągi przyczynowo-skutkowe na podstawie wzajemnych relacji.
3. Formułowania sądów krytycznych na podstawie poznanych dzieł projektowych, umiejętności porównywania ze sobą różnych projektów.
4. Podjęcia analizy, formułowania argumentów i dyskutowania na temat projektowania.
5. Tworzenia koncepcji artystycznych (z zamiarem ich planowego realizowania) – w oparciu o kapitał teoretyczny.
6. Projektowania w oparciu o zrozumienie idei interdyscyplinarności i multidyscyplinarności, w tym z wykorzystaniem teorii – wzorów, których ona dostarcza.
|
1. Wrażliwości na zagadnienia estetyczne i funkcjonalne w historii projektowania.
2. Otwartości na różnorodne konteksty socjologiczne, kulturowe, geograficzne, polityczne, religijne, w których funkcjonują dziedziny projektowe.
3. Krytycznego myślenia o historii projektowania oraz relacjach projektowania z innymi dziedzinami twórczymi, naukowymi.
uznania sensu i potrzeby uczenia się przez całe życie
4. Uznania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych
5. Zdrowego krytycyzmu i autokrytycyzmu
6. Dbałości o dorobek i tradycje zawodu
7. Podjęcia wieloaspektowej refleksji o swoim zawodzie i jego etosie
|
|
