Dyskusja dydaktyczna,wprowadzenie do tematu, zajęcia warsztatowe, projekty i prace indywidualne, pogadanka, wykład, praca w plenerze,konsultacje indywidualne.Zajęcia odbywają się na żywo, w przypadku zaostrzenia obostrzeń związanych z COVID-19 możliwa forma zdalnego nauczania.

Zdany egzamin wstępny na I rok studiów.

Podstawą zaliczenia przedmiotu Rysunek jest obecność na zajęciach. Wymagania frekwencji: ilość nieobecności nie może przekraczać 35% ogółu zajęć, w tym dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności.

Realizacja ćwiczeń, które studenci wykonują podczas pracy w pracowni 35% oraz poza pracownią tzw. zadania do samodzielnej realizacji 30%.

Konsultacje odbywają się 1-2 razy w tygodniu w wyznaczonym na początku semestru dniu.

W przypadku konieczności nauczania zdalnego należy korzystać regularnie z poczty akademickiej (asp.waw.pl).

Zajęcia w pracowni Rysunku mogą się odbywać również w języku francuskim i angielskim.

Kurs rysunku, ma na celu przygotowanie studenta do podejmowania samodzielnych studiów nad zapisem rzeczywistości, wykorzystaniem analizy i syntezy w obrazowaniu na płaszczyźnie i w przestrzeni. Rysunek rozwija wrażliwość i wyobraźnię twórczą, niezbędną w procesach projektowych. Poprzez ćwiczenia studenci zapoznają się z elementami warsztatu rysunku artystycznego, kształcą umiejętności posługiwania się "widzeniem". Tematy bazują na rozwijaniu warsztatu rysunkowego, pracy z modelem żywym, analizie perspektywy zbieżnej, doskonaleniu obserwacji przestrzeni we wszystkich jej zależnościach, analizie konstrukcji i światła. Zagadnienia realizowane na  I roku studiów w Pracowni Rysunku mają na celu rozwinięcie umiejętności rysunkowych do prezentacji własnych projektów.

1. Akt

Studium postaci, analiza anatomiczna. Studium postaci oparte o obserwację modela żywego z rozbudowanym problemem "człowieka w ruchu". Ćwiczenie poparte dużą ilością szybkich szkiców dokonywanych różnymi narzędziami(szmata, pędzel, gąbka, patyk, linijka, grafit itp.).

2. Draperia-  studium rysunkowe

Poprzez studium rysunkowe pokaż różnorodność obserwowanych materiałów, draperii z których składa się dana kompozycja. Stwórz zapis rysunkowy w którym wykorzystasz różnorodność warsztatu narzędziowego i jednocześnie podkreślisz taktylność występujących w układzie martwej natury materiałów.

Zwróć uwagę na kierunki i dynamikę draperii, kompozycję obrazu, dobór narzędzi rysunkowych. W ćwiczeniu można wykorzystać zarówno współczesne jak i dawne techniki rysunkowe i sposoby gruntowania papieru.

3.   Warsztat rysunkowy - obszary rysunku

Przedmiot może być źródłem oczarowania; dzieje się to wtedy - i tylko wtedy- gdy postrzega się go jako coś szczególnego i jedynego, a nie jako "członka rodziny"; gdy jawi się poza jakimkolwiek kontekstem w oderwaniu od przyczyny; gdy jest     wyodrębniony i niewytłumaczalny.                                                                                                                                                                                        Samuel Beckett

Ćwiczenie polega na wyborze dowolnego przedmiotu, który stanie się źródłem wypowiedzi rysunkowych opierających się na szeroko pojętym warsztacie rysunkowym. Zmiana narzędzia, podkładu, techniki rejestrowania obserwowanego przedmiotu powoduje zmianę jego odbioru. Nasza percepcja wzrokowa poszerza pole widzenia i odbiór danego artefaktu. Zbadaj wybrany dowolnie przedmiot i pokaż jak poprze zmiany formalne nadajesz mu nowe znaczenie, nowe życie.

Ćwiczenie zakończone jest cyklem prac pokazujących szerokie spektrum warsztatu rysunkowego.

4.  Rysunek ciałem

Wykorzystując zakres dłoni, ręki, tułowia, głowy wykonaj rysunek, który stanie się badaniem trajektorii ruchu twojego ciała. Zaobserwuj możliwości i ograniczenia własnego ciała w trakcie budowania obrazu; wykorzystaj elementarne formy zapisu: linie, koła, przekątne, punkty, rytmy itp.

Ćwiczenie realizowane jest w różnych technikach rysunkowych, graficznych i malarskich na wielkich formatach, z wykorzystaniem podkładów takich jak papier, płótno, tektura czy folia.

5.  Studium dłoni i stóp

W oparciu o obserwację wykonaj studium dłoni w zróżnicowanych gestach, z przedmiotem lub np. w dialogu z drugą dłonią oraz studium stóp w zróżnicowanych układach. Zwróć szczególną uwagę na budowę konstrukcyjną, anatomiczną,  wykorzystaj w ćwiczeniu różnorodność narzędziową.

Ostateczna praca powinna być wykonana na dużym formacie papieru z zakomponowaną serią gestów. Temat do całorocznej realizacji w szkicowniku studenta( poza zajęciami)

 6. Świat natury- dziennik rysunkowy

Poprowadź dziennik rysunkowy ukazując analizę i syntezę obserwowanego świata roślin lub zwierząt. Zaproponuj nową wartość i ciekawe rozwiązanie końcowe. Zastanów się nad znaczeniem i formą zapisu-książki-dziennika. Poprzez wnikliwą analizę i syntezę, ćwiczenie nie tylko rozwija umiejętności posługiwania się narzędziami rysunkowymi (piórko, akwarela, kolaż, markery), ale jednocześnie wskazuję nieskończone źródło inspiracji czerpane ze świata przyrody.

Forma końcowa może stanowić obiekt, książkę artystyczną lub też przyjąć formę klasycznego dziennika rysunkowego.

7. Wielostronny zapis przedmiotu

Symbolikę szczegółową przedmiot określa poprzez kształt, funkcję , charakter, pochodzenie, czy też kolor. Uwzględniając  wszelkie cechy osobowe obserwowanych przedmiotów dokonaj wielostronnego zapisu rysunkowego.

W realizacji uwzględnij wartości takie jak: konstrukcja-budowa, światło, faktura, walor obserwowanych przedmiotów. Zwróć szczególną uwagę na kompozycję rysunku.

 8. Gest

a)      Za pomocą różnych narzędzi rysunkowych kreślimy kształty tak by otrzymany rysunek ukazywał stopień napięcia i swobody w prowadzeniu linii, kreski, plamy

b)      Przedmiot – analiza kształtu, formy-struktury, skali. W ćwiczeniu należy poprzez rysunek oddać wiernie charakter obserwowanych przedmiotów używając narzędzi rysunkowych i malarskich (miękki – twardy, gruby – chudy, ostry – tępy, duży – mały, chropowaty – oślizgły, kanciasty – falujący, słodki – gorzki, ciepły- zimny)

c)      Rysunki syntetyczne – wykonane do muzyki, tańca. Rysunki w tej części ćwiczenia rysowane w trakcie danego utworu muzycznego, utworu tanecznego mają na celu ukazanie relacji jakie zachodzą pomiędzy  wyżej wymienionymi obszarami .

W ćwiczeniu ważne jest umiejętne wykorzystanie narzędzi rysunkowych, właściwego podkładu rysunkowego oraz wnikliwa obserwacja.

Każdy student w Pracowni Rysunku zobowiązany jest do prowadzenia „osobistego” szkicownika i dokonywania wszelkich zapisów, rysunków związanych z zagadnieniami poruszanymi w trakcie oraz poza zajęciami. 

Zaliczenie przedmiotu Rysunek odbywa się na podstawie przeglądu semestralnego i końcowo-rocznego.Zaliczenie semestru dopuszcza studenta/studentkę do otrzymania oceny semestralnej.Przegląd semestralny jest konieczną formułą dopuszczenia studenta/studentki do wystawienia oceny i podsumowania pracy w semestrze.Ocenie podlega: aktywności, zaangażowanie w realizacje tematów, stopień końcowy zrealizowanej pracy, poziom artystyczny wykonanych prac.Przeczytanie choć jednej pozycji z podanej literatury przedmiotu. Prowadzenie obowiązkowe szkicownika. Ilość odbytych konsultacji(minimum 7 konsultacji). Ocenie podlega stopień zaangażowania w realizację programu oraz umiejętności efektywnego przełożenia wskazań i wytycznych uzyskanych w toku kształcenia w wyniku dyskusji i dialogu dydaktycznego (relacja mistrz-uczeń).

Każdy semestr w pracowni Rysunku kończy zaliczenie z oceną, a w II semestrze I roku egzamin.W przypadku konieczności pracy zdalnej forma egzaminu może ulec modyfikacji, szczegóły zostaną przekazane przed egzaminem.

Pozytywne zaliczenie I roku.Zaliczone w terminie wszystkie projekty indywidualne i zbiorowe realizowane w pracowni.
Wymagania frekwencji: ilość nieobecności nie może przekraczać 35% ogółu zajęć, w tym dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności.

Student umie zanalizować rysunek pod kątem: kompozycji, techniki, doboru środków rysunkowych, pozyskanej wiedzy na temat zasad rządzących rysunkiem. Student umie sprawnie rysować. Umiejętność niezbędna do realizacji projektów wzorniczych 2D i 3D.

Student umiejętnie i logicznie wiąże różnorodne zjawiska artystyczne. Student zna konwencje artystyczne, występujące na przestrzeni różnych epok. Student umie zanalizować swoje dzieło oraz potrafi ocenić je krytycznie.

-Rudolf Arnheim „Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka”, (Słowo/obraz terytoria, Gdańska 2004 )

-Gottfried Bammes „Sehen und Verstehen Die menschlichen Formen in didaktischen Zeichnungen „

-Jeno Barcsay „Anatomia dla artysty”, -Piotr Bogdanowicz „Człowiek i czas”, (Wydawnictwo szkolne i pedagogiczne Warszawa 1989)

-Piotr Bogdanowicz „Człowiek i przestrzeń”, (Wydawnictwo szkolne i pedagogiczne Warszawa 1998)

-Leonardo da Vinci „Traktat o malarstwie” - Ernst Hans Gombrich „O sztuce”, " Zmysł porządku. O psychologii sztuki dekoracyjnej"

-W. Kandiński „Punkt, linia i płaszczyzna”(Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986)

-John Berger "O patrzeniu", (Fundacja Aletheia Warszawa 1999)

-John Berger "Spotkania", (Fundacja Aletheia Warszawa 2001)

-John Berger "Sposoby widzenia” ", (Fundacja Aletheia Warszawa 2008)

-Jean E. Cirlot „Słownik symboli”, (Wydawnictwo Znak, Kraków 2006)

- Edward T.Hall „Ukyty wymiar"

- Juhani Pallasmaa "Myśląca dłoń" (Instytut Architektury, Kraków 2015)

- Juhani Pallasmaa "Oczy skóry" (Instytut Architektury, Kraków 2012)

-Joseph Beuys „Teksty, komentarze, wywiady”, (Akademia Ruchu CSW, Warszawa 1990)

-Grzegorz Dziamski “Awangarda po awangardzie”, (Wyd. Fundacji Humaniora, Poznań1995)

-Grzegorz Dziamski „Sztuka u progu XXI wieku”,(Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2002)

-Ryszard Appinguanesi “Postmodernizm”(Wydawnictwo Emblemat Warszawa 2001)

-Zbigniew Herbert „Barbarzyńca w ogrodzie”(Wydawnictwo Test, Lublin1991)

-Alicja Kępińska „Sztuka w kulturze płynności”,(Wydawnictwo Arsenał, Poznań)

-Piotr Piotrowski „Znaczenia modernizmu”, (Dom Wydawniczy Rebis, Poznań1999)