Dyskusja dydaktyczna,wprowadzenie do tematu, zajęcia warsztatowe, projekty i prace indywidualne, pogadanka, wykład, praca w plenerze,konsultacje indywidualne.Zajęcia odbywają się na żywo, w przypadku zaostrzenia obostrzeń związanych z COVID-19 możliwa forma zdalnego nauczania.

Zdany egzamin wstępny na I rok studiów.

Podstawą zaliczenia przedmiotu Rysunek jest obecność na zajęciach. Wymagania frekwencji: ilość nieobecności nie może przekraczać 35% ogółu zajęć, w tym dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności.

Realizacja ćwiczeń, które studenci wykonują podczas pracy w pracowni 35% oraz poza pracownią tzw. zadania do samodzielnej realizacji 30%.

Konsultacje odbywają się 1-2 razy w tygodniu w wyznaczonym na początku semestru dniu.

W przypadku konieczności nauczania zdalnego należy korzystać regularnie z poczty akademickiej (asp.waw.pl).

Zajęcia w pracowni Rysunku mogą się odbywać również w języku francuskim i angielskim.

1. Akt- studium postaci, analiza anatomiczna.

Studium postaci oparte o obserwację modela żywego z rozbudowanym problemem "człowieka w ruchu". Ćwiczenie poparte dużą ilością szybkich szkiców dokonywanych różnymi narzędziami(szmata, pędzel, gąbka, patyk, linijka, grafit itp.). Kontynuacja tematu w semestrze 02.

2. Moje ubranie. 

Ćwiczenie  w którym należy dokonać wnikliwej analizy rysunkowej ubrań które charakteryzują dana osobę- studenta/studentkę. Szkice i rysunki zostaną przeniesione następnie na technikę monotypii w celu przybliżenia marginalizowanej w historii grafiki techniki.

3. Transpozycja (transpositio = przedstawienie)

Przedmiot może być źródłem oczarowania; dzieje sie to wtedy - i tylko wtedy- gdy postrzega się go jako coś szczególnego i jedynego, a nie jako "członka rodziny"; gdy jawi się poza jakimkolwiek kontekstem w oderwaniu od przyczyny; gdy jest wyodrębniony i niewytłumaczalny.                                                                                                                                                      Samuel Beckett

Twórcze działanie poparte jest wnikliwym badaniem wzrokowym jak i umysłowym; dotykaniem pojęć przestrzeni  i czasu, przedmiotów i zdarzeń w otaczającej rzeczywistości. Im bardziej  wnikamy  w złożoność  świata, tym bardziej przestajemy go rozumieć.

Wyostrzająca się wyobraźnia, odczuwanie i rejestrowanie obrazu prowokują do stawiania pytań  i szukania odpowiedzi.  Co znaczą konkretne obiekty, przedmioty? Czy są oczywiste?

Zbadaj wybrany dowolnie przedmiot i poprzez transpozycję rysunkową  pokaż jego nowe znaczenie.

4.  Rysunek ciałem.

Wykorzystując zakres dłoni, ręki, tułowia, głowy wykonaj rysunek, który stanie się badaniem trajektorii ruchu twojego ciała. Zaobserwuj możliwości i ograniczenia własnego ciała w trakcie budowania obrazu; wykorzystaj elementarne formy zapisu: linie, koła, przekątne, punkty, rytmy itp.

Ćwiczenie realizowane jest w różnych technikach rysunkowych, graficznych i malarskich na wielkich formatach, z wykorzystaniem podkładów takich jak papier, płótno, tektura czy folia.

5. Koło, kwadrat, trójkąt.

W ćwiczeniu sięgniemy do archetypu trzech podstawowych figur, które odegrały ważną rolę na przestrzeni wieków, ale przede wszystkim w czasie kształtującego się modernizmu, w szkole Bauhausu. Ćwiczenia bazujące na trzech podstawowych figurach, obserwacja przestrzeni i wszelkich zjawisk staną się podstawą do stworzenia wypowiedzi rysunkowej.

W realizacji uwzględnij wartości takie jak: konstrukcja-budowa, światło, faktura, walor obserwowanych przedmiotów. Zwróć szczególną uwagę na kompozycję rysunku.

6. Gest. Kontynuacja tematu w semestrze 02.

a)      Za pomocą różnych narzędzi rysunkowych kreślimy kształty tak by otrzymany rysunek ukazywał stopień napięcia i swobody w prowadzeniu linii, kreski, plamy

b)      Przedmiot – analiza kształtu, formy-struktury, skali. W ćwiczeniu należy poprzez rysunek oddać wiernie charakter obserwowanych przedmiotów używając narzędzi rysunkowych i malarskich (miękki – twardy, gruby – chudy, ostry – tępy, duży – mały, chropowaty – oślizgły, kanciasty – falujący, słodki – gorzki, ciepły- zimny)

c)      Rysunki syntetyczne – wykonane do muzyki, tańca. Rysunki w tej części ćwiczenia rysowane w trakcie danego utworu muzycznego, utworu tanecznego mają na celu ukazanie relacji jakie zachodzą pomiędzy  wyżej wymienionymi obszarami .

W ćwiczeniu ważne jest umiejętne wykorzystanie narzędzi rysunkowych, właściwego podkładu rysunkowego oraz wnikliwa obserwacja.

Każdy student w Pracowni Rysunku zobowiązany jest do prowadzenia „osobistego” szkicownika i dokonywania wszelkich zapisów, rysunków związanych z zagadnieniami poruszanymi w trakcie oraz poza zajęciami. 

Zaliczenie przedmiotu Rysunek odbywa się na podstawie przeglądu semestralnego i końcowo-rocznego.Zaliczenie semestru dopuszcza studenta/studentkę do otrzymania oceny semestralnej.Przegląd semestralny jest konieczną formułą dopuszczenia studenta/studentki do wystawienia oceny i podsumowania pracy w semestrze.Ocenie podlega: aktywności, zaangażowanie w realizacje tematów, stopień końcowy zrealizowanej pracy, poziom artystyczny wykonanych prac.Przeczytanie choć jednej pozycji z podanej literatury przedmiotu. Prowadzenie obowiązkowe szkicownika. Ilość odbytych konsultacji(minimum 7 konsultacji). Ocenie podlega stopień zaangażowania w realizację programu oraz umiejętności efektywnego przełożenia wskazań i wytycznych uzyskanych w toku kształcenia w wyniku dyskusji i dialogu dydaktycznego (relacja mistrz-uczeń).

Każdy semestr w pracowni Rysunku kończy zaliczenie z oceną, a w II semestrze I roku egzamin.W przypadku konieczności pracy zdalnej forma egzaminu może ulec modyfikacji, szczegóły zostaną przekazane przed egzaminem.

Pozytywne zaliczenie I roku.Zaliczone w terminie wszystkie projekty indywidualne i zbiorowe realizowane w pracowni.
Wymagania frekwencji: ilość nieobecności nie może przekraczać 35% ogółu zajęć, w tym dopuszczalne są 3 nieusprawiedliwione nieobecności.

Student umie zanalizować rysunek pod kątem: kompozycji, techniki, doboru środków rysunkowych, pozyskanej wiedzy na temat zasad rządzących rysunkiem. Student umie sprawnie rysować. Umiejętność niezbędna do realizacji projektów wzorniczych 2D i 3D.

Student umiejętnie i logicznie wiąże różnorodne zjawiska artystyczne. Student zna konwencje artystyczne, występujące na przestrzeni różnych epok. Student umie zanalizować swoje dzieło oraz potrafi ocenić je krytycznie.

-Rudolf Arnheim „Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka”, (Słowo/obraz terytoria, Gdańska 2004 )

-Gottfried Bammes „Sehen und Verstehen Die menschlichen Formen in didaktischen Zeichnungen „

-Jeno Barcsay „Anatomia dla artysty”, -Piotr Bogdanowicz „Człowiek i czas”, (Wydawnictwo szkolne i pedagogiczne Warszawa 1989)

-Piotr Bogdanowicz „Człowiek i przestrzeń”, (Wydawnictwo szkolne i pedagogiczne Warszawa 1998)

-Leonardo da Vinci „Traktat o malarstwie” - Ernst Hans Gombrich „O sztuce”, " Zmysł porządku. O psychologii sztuki dekoracyjnej"

-W. Kandiński „Punkt, linia i płaszczyzna”(Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986)

-John Berger "O patrzeniu", (Fundacja Aletheia Warszawa 1999)

-John Berger "Spotkania", (Fundacja Aletheia Warszawa 2001)

-John Berger "Sposoby widzenia” ", (Fundacja Aletheia Warszawa 2008)

-Jean E. Cirlot „Słownik symboli”, (Wydawnictwo Znak, Kraków 2006)

- Edward T.Hall „Ukyty wymiar"

- Juhani Pallasmaa "Myśląca dłoń" (Instytut Architektury, Kraków 2015)

- Juhani Pallasmaa "Oczy skóry" (Instytut Architektury, Kraków 2012)

-Joseph Beuys „Teksty, komentarze, wywiady”, (Akademia Ruchu CSW, Warszawa 1990)

-Grzegorz Dziamski “Awangarda po awangardzie”, (Wyd. Fundacji Humaniora, Poznań1995)

-Grzegorz Dziamski „Sztuka u progu XXI wieku”,(Wydawnictwo Fundacji Humaniora, Poznań 2002)

-Ryszard Appinguanesi “Postmodernizm”(Wydawnictwo Emblemat Warszawa 2001)

-Zbigniew Herbert „Barbarzyńca w ogrodzie”(Wydawnictwo Test, Lublin1991)

-Alicja Kępińska „Sztuka w kulturze płynności”,(Wydawnictwo Arsenał, Poznań)

-Piotr Piotrowski „Znaczenia modernizmu”, (Dom Wydawniczy Rebis, Poznań1999)