| Pole | Opis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Typ przedmiotu | Teoretyczny | ||||||
| Metody dydaktyczne (forma zajęć) | 
			
				
					
 Wykład kursowy w języku polskim (możliwa forma zdalnego nauczania)  | 
	||||||
| Język wykładowy | polski; | ||||||
| Liczba punktów ECTS: | 2 | ||||||
| Liczba godzin w bezpośrednim kontakcie z nauczycielem akademickim | 30 | ||||||
| Liczba godzin samodzielnej pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się (zgodnie z profilem specyfiki kształcenia na wydziale) | 20-30 | ||||||
| Wymagania wstępne | 
			
				
					
 Zdany egzamin z historii i teorii mody po 1 roku studiów. Znajomość języka polskiego na poziomie umożlwiającym zrozumienie wykładów. 
  | 
	||||||
| Cele dydaktyczne (treści programowe, opis przedmiotu) | 
			
				
					 Cykl ma na celu zapoznanie studentów i studentek z dziejami, teorią i językiem zawodowym dyscypliny, którą będą uprawiać. Na zajęciach studenci zapoznają się z szeroko rozumianą historią i teorią mody, przyczynami i skutkami występowania zjawisk z nimi związanych, kontekstami, w których funkcjonują: historią obyczaju, sztuki, estetyki, technologii i wielu innych dziedzin, od których zależą i z którymi się wiążą. Słuchają, dyskutują, analizują. Zadają pytania, na które zwykle uzyskują odpowiedzi, ale też sami robią badania na zadane tematy – indywidualnie i zbiorowo. Program ma szerokie ramy czasowe (od starożytności do dziś) oraz terytorialne (z naciskiem na historię mody Europy Zachodniej) – stąd wątki, których rozwinięcie ogranicza czas, podejmowane są na specjalne życzenie studentów. Wykłady wzbogacają bogate materiały wizualne – reprodukcje słynnych dzieł sztuki: obrazów, fotografii, elementów mody, ale też: fragmenty filmów czy teledysków, archiwalne dokumenty, stare magazyny, żurnale i dzienniki, czasem zachowane ubrania. Uzupełnienie programu stanowią też wyjścia do archiwów, gdzie przechowywane są liczące nawet kilka wieków tkaniny, ubiory i akcesoria (Muzeum Narodowe w Warszawie, Opera Paryska, kolekcje prywatne) oraz wyjścia na wystawy czasowe czy spotkania ze specjalistami, rzemieślnikami i pasjonatami. Co roku powstają też specjalne projekty we współpracy z innymi pracowniami Katedry Mody, celem lepszego łączenia wiedzy w nich zdobytej. W przypadku pracy zdalnej - ta forma uatrakcyjniania spotkań jest ograniczona. Trzyletni cykl zajęć umożliwia zapoznanie się z najważniejszymi zjawiskami i faktami z historii mody, ale też rozbudzenie indywidulanego zainteresowania tematyką związaną z wykładami. Pozwala rozwinąć umiejętność samodzielnego zdobywania informacji oraz podejmowania elokwentnego dialogu na temat mody i jej historii. Na zajęciach studenci i studentki zapoznają się z szeroko rozumianą historią i teorią mody, przyczynami i skutkami występowania zjawisk z nimi związanych, kontekstami, w których funkcjonują: historią obyczaju, sztuki, estetyki, technologii i wielu innych dziedzin, od których zależą i z którymi się wiążą. Słuchają, dyskutują, analizują. Zadają nieprzewidywalne pytania, na które zwykle uzyskują odpowiedzi, ale też sami robią "badania" na zadane tematy – indywidualnie i zbiorowo. Program ma szerokie ramy czasowe oraz terytorialne (z naciskiem na historię mody Europy Zachodniej) – stąd wątki, których rozwinięcie ogranicza czas, podejmowane są na specjalne życzenie studentów lub w odpowiedzi na wydarzenia życia bieżącego. Semestr 4 w roku 2024/25 to zjawiska związane z modą okresu nowożytności i nowoczesności. Wykłady wzbogacają bogate materiały wizualne – reprodukcje słynnych dzieł sztuki: obrazów, fotografii, elementów mody, ale też: fragmenty filmów czy teledysków, archiwalne dokumenty, stare magazyny, żurnale i dzienniki, czasem zachowane ubrania (w przypadku nauczania zdalnego jest to ograniczone). 
  | 
	||||||
| Forma i sposób zaliczenia przedmiotu (metody i kryteria oceny) | 
			
				
					
 Zdane w terminie prace indywidulane i/lub zbiorowe na poziomie przynajmniej dostatecznym. Ocena wg regulaminu ASP na podstawie egzaminu pisemnego, w przypadku braku możliwości przeprowadzenia na żywo takiego egzaminu, istnieje możliwość przeprowadzenia zdalnego egzaminu ustnego. WYmagane jest przynajmniej 60% opanowanie materiału.  | 
	||||||
| Wymagania końcowe | 
			
				
					
 Opanowanie treści poruszanych zagadnień i głównych treści spotkań w stopniu przynajmniej dostatecznym. Zrealizowanie jednej krótkiej grupowej prezentacji tematu wynikającego z treści spotkań. Zrozumienie najważniejszych kwestii związanych z omawianymi procesami. Umiejętne posługiwanie się terminami branżowymi. Wymagana frekwencja: ilość nieobecności nie może przekraczać 35%, w czym dopuszcza się 2 nieusprawiedliwione nieobecności.  | 
	||||||
| Literatura obowiązkowa wykorzystywana podczas zajęć | 
			
				
					
 Brak literatury obowiązkowej dla studentów, do każdego cyklu tematycznego wykładowczyni proponuje lektury i materiały uzupełniające.  | 
	||||||
| Literatura uzupełniająca rekomendowana do samodzielnej pracy studenta | 
			
				
					
 François Boucher, Historia mody. Dzieje ubiorów od czasów prehistorycznych do końca XX wieku; tłum.: Piotr Wrzosek; Arkady Warszawa. Moda. Historia mody od XVIII do XX wieku. Kolekcja Instytutu Ubioru w Kioto, praca zb. pod red. Akiko Fukai, tłum. z j. ang.: Sylwia Majewska, TASCHEN/TMC Art., Köln 2002. Georges Vigarello, Historia czystości i brudu. Higiena ciała od czasów średniowiecza, przekł. B. Szwarcman-Czarnota, Wydawnictwo Altheia, Warszawa 2012. Georges Vigarello, Historia urody. Ciało i sztuka upiększania od renesansu do dziś, przekł. M. Falski, Wydawnictwo Altheia, Warszawa 2011. 
  | 
	||||||
| Przedmiotowe efekty uczenia się | 
			
  | 
	||||||
| Metody weryfikacji przedmiotowych efektów uczenia się | 
			
  | 
	||||||
| Informacja: tygodniowa liczba godzin ćwiczeń lub wykładów, liczba punktów ECTS przynależna przedmiotowi oraz informacje o formie i zaliczeniu przedmiotu zawarte są w programie studiów. | |||||||
| studia | status | czas[h] | ECTS | forma | zaliczenie | 
|---|---|---|---|---|---|
| Projektowanie ubioru i jego konteksty s.4 | o | 30 | 2 | 
		
		
		w. 30h | 
	
		
		
		w.
		
		[egz.] w. [zal.]  |